1 สิงหาคม 2558 00:25 น.
คีตากะ
รักคนชอบโชว์เบอร์...ใจเพ้อหนัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดลุ่มหลง
คนขี้เหงาเศร้าสร้อยคอยพะวง
รอเธอส่งคลื่นหาทุกนาที
รักคนชอบโทรมา...อาการหนัก
เกิดไปรักคนไกลใจบินหนี
ว้าวุ่นจังนั่งเหม่อเพ้อทุกที
รอคนดีโทรหาเหว่ว้าคอย
รักคนชอบก่อกวน...ป่วนใจหนัก
โชว์เบอร์ทักยามเผลอเหม่อใจหงอย
ส่งเสียงหวานผ่านเบอร์พาเหม่อลอย
มาสำออยออดอ้อนอาทรกัน
รักคนชอบส่งเสียง...สำเนียงใส
มาห่วงใยเสมอพาเพ้อฝัน
คิดไปไกลใจเอ๋ยเคยเงียบงัน
ต้องแปรผันเพราะเธอโชว์เบอร์มา
1 สิงหาคม 2558 00:33 น.
คีตากะ
ค่ำคืนเปลี่ยวเดียวดายจันทร์หายลับ
แสงดาวดับล่องหนบนเวหา
หนึ่งเงาร่างรางเลือนเหมือนวิญญาณ์
ติดตามหาความรักเพรียกชักนำ
บนถนนด้นดั้นหาหวั่นท้อ
เพื่อสานต่อหัวใจไม่ถลำ
ห้วงรู้สึกลึกเร้นเป็นสื่อนำ
คอยตอกย้ำภายในให้มุ่งจร
เบื้องหลังม่านความมืดเย็นชืดจิต
ฝากชีวิตกับชะตาคราห่างหมอน
มีสายลมห่มกายคล้ายอาภรณ์
พฤกษ์ดงดอนผ่านผันดุจฝันงาม
แสงริบหรี่พริบพริบไกลลิบฟ้า
ยังโหยหาหวังพบลบคำถาม
ค้างคาทรวงล่วงมาพร่านิยาม
ค้นความงามแห่งรักประจักษ์ใจ
เสียงความรักเรียกหาคืนฟ้าหม่น
จากตัวตนล้ำลึกนึกหวั่นไหว
สั่นสะเทือนเลื่อนลั่นวันเหงาใจ
ขอได้ไหมที่รักเผยพักตรา.....
1 สิงหาคม 2558 00:34 น.
คีตากะ
เธอคือเงา...ที่หายมลายลับ
ไปพร้อมกับห้วงกาลเนิ่นนานแสน
ถูกลืมเลือนกับเดือนปีที่ทดแทน
ชีวิตแคลนขาดไปไม่สมบูรณ์
เธอคือใจ...ครึ่งหนึ่งซึ่งขาดเสี้ยว
จึงห่อเหี่ยวผ่านวันอันสาบสูญ
ชีวาพร่องล่องลอยพลอยอาดูร
ทุกข์ท้อทวีคูณเพิ่มพูนใจ
เธอคือถ้อย...ร้อยกรองที่พร่องหาย
บนผืนทรายแห่งสำนึกจารึกไข
เนื้อความเขียนเพี้ยนผิดลิขิตนัย
ความหมายไกลเจตนาแห่งกวี
เธอคือเสียง...ดนตรีที่ขาดหาย
บรรเลงร่ายผิดทำนองของวิถี
ฟังแปร่งหูดูต่างทางดนตรี
นำชีวีพลาดผิดจิตฟั่นเฟือน
เธอคือภาพ...อีกครึ่งซึ่งขาดวิ่น
จึงสูญสิ้นความงามยามถูกเฉือน
ขาดตรงกลางหว่างทางจางลบเลือน
ถูกบิดเบือนรูปลักษณ์ประจักษ์ตา
เธอคือฝัน...งดงามยามดื่นดึก
ครารำลึกอิ่มจิตคิดโหยหา
ประโลมใจให้สุขปลุกชีวา
สร้างคุณค่าประสบการณ์เบิกบานทรวง
เธอคือรัก...หวานชื่นคืนไออุ่น
อ่อนละมุนอ่อนไหวใจแหนหวง
เติมแรงใจให้ล้นท้นในทรวง
หลุดพ้นบ่วงความกลัวชั่วนิรันดร์
1 สิงหาคม 2558 00:35 น.
คีตากะ
ณ ดินแดนแห่งนี้ยังมีรัก
ค่อยฟูมฟักก่อตัวทั่วทุกหน
มีภูผาท้าทายเหนือสายชล
หยดหยาดฝนบริสุทธิ์ดุจเพชรงาม
ณ ตรงนี้.....มีป่าน่าร่มรื่น
แมกไม้ดื่นเขียวขจีมีล้นหลาม
ทอดยาวไกลใต้เมฆาฟ้าสีคราม
ทิวเขางามซ้อนสลับทับเรียงราย
ณ ตรงนั้น....มีลำธารผ่านเทือกเขา
เล่นหยอกเย้ากับกอหญ้าเพลาสาย
ดวงตะวันนั้นชิงพลบหลบเอียงอาย
ซ่อนเร้นหายหลังขุนเขาทุกเช้าเย็น
ณ ตรงโน้น....มีสายหมอกกับดอกไม้
น้ำตกไหลจากหน้าผาเกินตาเห็น
สู่เบื้องล่างพร่างพรำน้ำกระเซ็น
ละอองเย็นไอน้ำชื่นฉ่ำกาย
ณ หัวใจยามนี้ยังมีรัก
คอยทายทักแก่ใจไม่ห่างหาย
ท่ามขุนเขาเงาไม้ไหวเรียงราย
นอนทอดกายหลับใหลใต้ใบบัง......
1 สิงหาคม 2558 00:54 น.
คีตากะ
ถึงเหนื่อยล้าเพียงใดใจมิถอย
สองมือน้อยเพียรกอบดินสิ้นค่าหมาย
บรรจงปั้นสรรค์สร้างอย่างพริ้งพราย
เติมแต่งลายสีสันหมั่นสู้ทำ
แลกหยาดเหงื่อน้ำตาแสนสาหัส
เพียรขจัดส่วนเกินเดินถลำ
แม้ล้มลุกคลุกคลานพานสร้างทำ
ไม่จดจำความทุกข์เร้าปลุกใจ
เฝ้าก่อร่างสร้างฝันอันบรรเจิด
ผลเลอเลิศหรือเลวจนเหลวไหล
ยากคาดหวังดั่งจิตมุ่งคิดไป
หลายครั้งใจแพ้พ่ายแทบวายปราณ
ผิดเป็นครูรู้แก้ไขด้วยใจรัก
อุปสรรคหนักหนาค่อยพร่าผลาญ
คำหมิ่นหยามตามหลอกหลอนกร่อนดวงมาน
คงพ้นผ่านจากไปไม่เหลือเงา
ยอมอดทนอดกลั้นรอวันหนึ่ง
ก้อนดินซึ่งไร้ค่าสลักเสลา
กลายบรรเจิดเลิศงามตามใจเรา
ไม่เหนื่อยเปล่าแรงงานสานสร้างไป
จากก้อนดินสิ้นค่ามาเป็นดาว
เด่นสกาวกลางฟ้าน่าหลงใหล
หนึ่งมือกร้านสานสร้างพลางปลื้มใจ
แม้นอาจไร้ใครเห็นค่ากว่าก้อนดิน......
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1907
