31 กรกฎาคม 2558 22:36 น.
คีตากะ
ควันเบาบางจากกองไฟจวนใกล้ดับ
แสงดาววับแวมวาวราวห้วงฝัน
ค่ำคืนดึกราตรีมีแสงจันทร์
พระพายผันโอบกอดพรอดวิกาล
ถนนเวิ้งฟ้าว่างร้างสรรพสิ่ง
เพลงเหงาอิงแอบใจไหวขับขาน
ลมหนาวครวญแผ่วมาพร่าดวงมาน
ปลุกวิญญาณที่หลับใหลให้ฟื้นตื่น
บุรุษหนุ่มสำอางพลางผมขาว
สตรีสาวกลับชราหาขัดขืน
กาลเวลาล่วงลับกับวันคืน
ค่อยกินกลืนสรรพสิ่งจมดิ่งลง
ชั่วพริบตายี่สิบปีที่ผ่านพ้น
มาตรยากดีมีจนบนความหลง
สะลึมสะลือชีวิตติดพะวง
เพียงฝุ่นผงเข้าตาจนพร่าลาย
คิดถึงกานต์คนไกลแต่ใกล้จิต
เผชิญชีวิตเยี่ยงไรในจุดหมาย
คิดถึงมิตรใกล้ใจแต่ไกลกาย
ดีฤาร้ายอย่างไรได้พบเจอ
พ.ศ.เปลี่ยนเปลี่ยนใจไปด้วยไหม
หลงลืมใครคอยหวงห่วงเสมอ
พ.ศ.ใหม่ใช่ใหม่คนคอยปรนเปรอ
ปล่อยใจเพ้อเหงาหงอยคอยสบตา
เพียงรับรู้ภายในใช่ไกลห่าง
ทุกเส้นทางคิดถึงคำนึงหา
หวังเพียงเธอพบสุขทุกเพลา
รับรู้ว่ามีฉันนั้นห่วงใย
ขอคุณพระคุ้มครองอย่าต้องเศร้า
ช่วยปัดเป่าพาลผองล่องขับไส
สิ้นโรคาพยาธิทุกปีไป
ถึงปีใหม่ใสสุกปราศทุกข์ทน
ท้าย ป.ล.ต่อด้วยรักและคิดถึง
ฝากเพลงซึ้งกล่อมมาเวหาหน
จากใครที่ห่างไกลใกล้กมล
ส่งถึงคนที่รักและภักดี....
31 กรกฎาคม 2558 22:41 น.
คีตากะ
วันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำนองทุ่ง
ธารบุกกรุงเมืองฟ้าคราสิ้นฝน
รุกคืบดินถิ่นอมรต้อนผจญ
ไล่ผองชนชาวฟ้าค่อยราวี
ลมหนาวล่องจากเหนือเมื่อปลายฝน
ธารหลากล้นล้อมเมืองรุ่งเรืองศรี
ม่านความกลัวแผ่คลุมสุมธานี
ชนต่างหนีทิ้งเวียงหลบเลี่ยงภัย
มังกรพยัคฆ์สู้กันประชันฤทธิ์
ทั่วทุกทิศขัดแย้งแคลงสงสัย
เงินเป็นเหล็กค่าด้อยน้อยลงไป
ธารน้ำใจไหลนองท่ามผองชน
ลอยกระทงปีนี้น้ำมีมาก
ล่องลอยฝากคงคาบ่าถนน
ขอขมาชลาลัยไหลเวียนวน
ดุจใจคนสุดหยั่งถั่งโถมนอง...
31 กรกฎาคม 2558 22:45 น.
คีตากะ
ศิษย์โง่ร่ำเรียนเพียรพาก
ลำบากยากแสนศึกษา
นานปีสะสมบ่มมา
วิชากล้าแกร่งกำจร
ครูบาอาจารย์สานสร้าง
เส้นทางวางไว้สั่งสอน
ประสิทธิ์พิทยาอาทร
สังวรหน้าที่พลีกาย
ด้วยรักเมตตาหาเปรียบ
ครูเทียบบิดาค่าหลาย
อบรมบ่มสอนมากมาย
สร้างชนหญิงชายก่ายกอง
สอนแล้วยังวัดคัดสอบ
ประเมินดีชอบตอบสนอง
แยกแยะชนชั้นกลั่นกรอง
มาตรฐานครรลองคล้องการ
ครูล้ำศิษย์เลิศประเสริฐศรี
ครูดีศิษย์เด่นเช่นฐาน
ครูเก่งศิษย์กาจสามารถงาน
ครูเชี่ยวศิษย์ชาญหาญณรงค์
เปรียบโพธิ์โตใหญ่ให้ร่ม
เพาะบ่มปัญญาคร่าหลง
รู้แจ้งสรรพ์สิ่งยิ่งยง
มั่นคงในธรรมล้ำเลอ
แต่บททดสอบมอบให้
เพียงใช้วัดผลดลเสนอ
ยากง่ายประสบพบเจอ
มั่นเสมอในมรรคปักใจ
ครูดั่งพุทธาภควัต
โพธิสัตว์ตรัสรู้ผู้ให้
กิเลสมารเศร้าหมองครองใจ
เฉกข้อสอบใช้ให้ผจญ...
31 กรกฎาคม 2558 22:50 น.
คีตากะ
รถสายกรุงเทพฯ-ดำเนินฯเดินโดยสาร
วิ่งตัดผ่านภูธรนครปฐม
แวะรายทางรับคนชนนิยม
ได้ยลชมพระเจดีย์สีทองทา
เจดีย์นครปฐมบรมธาตุ
งามพิลาสอวดองค์ทรงเรขา
แสนใหญ่โตโอฬารตระการตา
รูปสง่าระฆังคว่ำค้ำฟ้าดิน
นั่งรถเมล์ผ่านมาพาคิดถึง
สาวงามหนึ่งเคยพบสบโฉมฉิน
เจ้าพาเที่ยวเลี้ยวลดจรดธานินทร์
นั่งร้านกินอาหารเจสรวลเสกัน
กราบพระร่วงเคียงข้างต่างอธิษฐาน
ชวนเที่ยวงานประจำปีมีสุขสันต์
เดินเที่ยวเล่นร้านรวงควงคู่กัน
พระราชวังสนามจันทร์ดั้นด้นไป
เที่ยวชมวัดโบราณสะคราญทั่ว
ริมสระบัวเคียงสองคลองน้ำใส
ทำบุญเลี้ยงอาหารปลาพาอิ่มใจ
เพลิดเพลินไปใกล้ค่ำจำจากจร
หนุ่มแม่กลองต้องลาสาวท่าจีน
เจ้างามศีลงามรูปองค์ทรงสมร
จะไม่ลืมไมตรีที่อาทร
สาวนครปฐมงามสมคำ....
31 กรกฎาคม 2558 22:51 น.
คีตากะ
ยามหมุนคลื่นหัวใจจูนไปพบ
มาบรรจบช่องทางระหว่างฝัน
ยิงสัญญาณส่งใจไปถึงกัน
เชื่อมสัมพันธ์เราสองคล้องสายใย
ถึงอยู่ห่างโพ้นฟ้าลับตาลิบ
แต่สิ่งทิพย์คือจิตพิสมัย
มิอาจกั้นเส้นทางระหว่างใจ
ดึงเราให้ก้าวข้ามความหมางเมิน
ความถี่นี้มีเราเข้าทายทัก
เอ่ยคำรักฝากใจไม่ขัดเขิน
เผยสาส์นใจแก่กันวันก้าวเดิน
ร่วมเผชิญวันเหงาอย่างเข้าใจ
ที่มุมนี้มีเธอพบเจอฉัน
ทุกวารวันผ่านมาคราอ่อนไหว
ทุกสัมผัสรู้สึกล้ำลึกนัย
เติมฝันให้สมบูรณ์จำรูญตา
พักตรงนี้ยามท้อพอหายเหนื่อย
โลกเปล่าเปลือยอาจเหงาเศร้าหนักหนา
พักเถอะพักเสียก่อนนอนหลับตา
ยังมีฉันที่ห่วงหาคอยอาทร...