บางเพลา..สงบนิ่งยิ่งภูผาเหมือนวาจาจำนรรจ์พลันสลายดั่งโอษฐ์ลืมภาษาเลือนละลายความว่างกลายโถมทับนับทวีบางดวงตา...ว่างเปล่าราวอากาศดั่งกระดาษหน้าว่างร้างเส้นสีรูปทั้งหลายเร้นซ่อนจรลีสุดวจีเอื้อยเอ๋ยเผยความนัยบางรู้สึก...ดับหายมลายสิ้นดั่งชีวินล่วงลับดับแสงไขปราศความคิดชีวิตแลจิตใจตกอยู่ในภวังค์ดั่งลืมกันบางห่างเหิน...ห่างไกลไม่รู้สาวิสัชนาปราศรัยใช่เหหันส่งสาส์นมาจากใจให้แก่กันล้วนตื้นตันน้ำใจซึ้งไมตรีรับรู้ทุกถ้อยคำทุกความหมายห่างเพียงกายใจใกล้ไร้วิถีทุกบริบทจารึกรู้สึกดีคงเปรมปรีดิ์ทุกครั้งดั่งใกล้กันด้วยมีธรรมนำรักสมัครสมานย่อมสราญทุกเมื่อเอื้อสวรรค์หวังเธอจะแจ้งใจในสักวันพ้นโศกศัลย์ทวยเทวษวิเศษทรวง...
เธองาม...เพราะความทุกข์ที่รุกเร้าดั่งยอดเขาหิมะสุมปกคลุมขาวแม้เยือกเย็นยังสะอางสุดพร่างพราวรอเธอก้าวข้ามผ่านสราญรมย์เธองดงามยามท้อย่นย่อนักดั่งดอกรักซบกิ่งยิ่งสวยสมยามอาทิตย์แผดแสงทั้งแรงลมพาเธอก้มหวนระลึกได้ตรึกตรองเธอคงงามยามพ่ายมลายฝันดั่งราหูอมจันทร์ฟ้าพลันหมองแม้ความมืดน่าประหวั่นคราหันมองแต่แสงทองจะปรากฏเพียงอดทนเธอยิ่งงามยามเหงาและเศร้าสร้อยดั่งกล้าน้อยถูกพายุดูสับสนทดสอบการตั้งรับกับตัวตนเพียงรอผลยิ่งใหญ่ได้ปรีดาเธอแสนงามยามชีวิตต้องผิดหวังดุจดักแด้ในรวงรังยังเดียงสารอเติบใหญ่เหมาะสมบ่มเวลากางปีกกล้าโผผินโบยบินไกล...
วอนสายลมห่มฟ้าจารจารึกแปลรู้สึกเรียงร้อยถ้อยภาษาใส่สำนียงเสียงศิลป์จินตนาพรมพริ้วมากับลมดั่งสมปองกระซิบแผ่วแว่วฟังดั่งหนึ่งใกล้ปลุกหัวใจให้ตื่นคืนจากหมองเพียงให้เธอจดจำด่ำทำนองเพลงที่ร้องจากใจไหวสะเทือนวอนสายธารกว้างไกลเคยไหลหลั่งตั้งแต่ครั้งบรรพกาลผ่านถิ่นเถื่อนจดบันทึกเรื่องราวคราวเยี่ยมเยือนช่วยย้ำเตือนเธอให้แจ้งใจความเผยปฏิญญาหน้าที่แห่งชีวิตเพียงอุทิศปลุกชนมากล้นหลามให้ตระหนักตัวตนบนนิยามแห่งความงามความรักแลเมตตาวอนดาวเดือนเคลื่อนสกาวพราวเวหาสน์แลพิลาสจับจิตพิศกังขาเปล่งสีแสงนวลใยนัยนาปลุกวิญญาณ์เธอหลับใหลให้ฟื้นตื่นเห็นชีวิตเพียงฝันล้วนผันเปลี่ยนหลงวนเวียนนานเนาเฝ้าทนฝืนชีวิตแล้วชีวิตเล่าเฝ้ากล้ำกลืนเร่งหวนคืนสู่สวรรค์นิรันดร..
ทุ่งรวงทองท้องนายามหน้าแล้งผืนดินแห้งคลองเหือดเดือดองศาควันไฟลอยล่องเบาจากเผานาบดบังตาทั่วทิศจิตเลือนรางบทเพลงใด? กล่อมเธอทำเพ้อคลั่งลืมความหลังครั้งเก่าเฝ้าหม่นหมางฤามนต์เพลงมายาทำฝ้าฟางทิ้งนาร้างหญ้ารกขึ้นปกคลุมถ้อยคำล้ำเลิศใด? ผูกใจจิตฤาชีวิตทดท้อพบมรสุมเชือกใดเล่า? ผูกมัดใจไว้รัดกุมฤาใครรุมล้อมไว้...ไม่ปล่อยมาใครจะช่วยถากถางเส้นทางเก่า?ลบความเหงาทุ่งธารพานโหยหาถิ่นดั้งเดิมแดนด้าวภาวนาขอพุทธาดลจิตคิดกลับใจอย่าลืมตนลืมตายขายชีวิตเพลานิดน้อยนักจักเหลวไหลลืมรากเหง้าแดนเกิดกำเนิดในดินแดนใจเดิมแท้...เฝ้าแต่คอย...
วันนี้ฟ้าอาจหมองครองความเศร้าเมื่อสิ่งเร้ารบกวนชวนหวั่นไหวทำน้ำตาเธอหลั่งดั่งร้าวใจจนรินไหลทายท้าฝนร่วงหล่นมาความปวดร้าวยังตลบอบอวลทั่วรอบข้างมัวหม่นไปให้กังขามีบางสิ่งกระทบใจไหวอัตตาดั่งพฤกษาสั่นไหวในแรงลมจะปลุกปลอบเยี่ยงไรยามใจพ่าย?คำมากมายเท่าใดใช้เหมาะสม?เมื่อเธอยอมพ่ายแพ้แก่อารมณ์ที่ครอบห่มด้วยสมยอมน้อมรับมาแพ้-ชนะ อยู่หรือไปไยวิตก?เก็บแล้วรกจิตใจไห้โหยหาเถอะที่รักปล่อยไปไยโศกาจะเสียเวลาทำไมในสิ่งลวง?เพียงบทเรียนบทหนึ่งซึ่งต้องผ่านคงไม่นานผ่านพ้นจนลับล่วงมีชีวิตควรสุขสันต์หรรษาทรวงไยถามทวงหาทุกข์รุกใจตน?..
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคีตากะ
Lovings
คีตากะ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
2740
