21 มกราคม 2551 02:12 น.
คีตากะ
คืนจันทร์แจ่มแอร่มฟ้า
แซมดาราพาเฉิดฉาย
ดอกราตรีผลิกลีบพราย
หอมมิคลายตามสายลม
กลางคืนเหงาเจ้าเบ่งบาน
งามตระการสะคราญสม
หอมปนเศร้าเฝ้าชื่นชม
เงามืดห่มจมเลือนราง
ใจคิดถึงหนึ่งคนไกล
ลาลับไปจนไกลห่าง
รักเคยหวานพานอับปาง
เปลี่ยนเส้นทางแรมร้างไกล
ฟังเพลงเศร้าเคล้าราตรี
ดวงฤดีนี้หมองไหม้
หลงรอคอยจนน้อยใจ
ด้วยคนไกลไม่หวนคืน
ราตรีล่วงกลีบโรยรา
หนึ่งกานดาพาสะอื้น
ใต้แสงจันทร์ทุกวันคืน
จำใจฝืนยืนรอคอย
หอมเพียงกลิ่นสิ้นดอกช่อ
ก่อนลออชนรอสอย
บัดนี้เหลือเพียงร่องรอย
จวบดาวน้อยด้อยแสงลง
เฉกความรักจมปลักเศร้า
ไร้แม้เงาเฝ้าแต่หลง
คร่ำครวญเพ้อเหม่อพะวง
รักล่วงลงดั่งราตรี
โอ้ความหอมย้อมความมืด
จิตเย็นชืดชาหม่นศรี
เจ้าอยู่ไหนในคืนนี้
ท่ามราตรีไม่มีเงา
โดนคำสาปตราบาปรัก
ให้รู้จักแต่ความเศร้า
เหมือนราตรีสีขาวเนา
ยืนเปลือยเปล่าเฝ้าราตรี
กลิ่นหอมจางรักร้างไกล
นางโหยไห้รักหน่ายหนี
สิ้นเดือนดาวพราวโสภี
ดอกราตรีนี้โรยรา
ดอกราตรีลาล่วงแล้ว
ไยดวงแก้วยังคอยหา
ฝืนโศกตรมถมอุรา
มินานช้าอุษาเยือน.......
18 มกราคม 2551 23:45 น.
คีตากะ
รักเกิดทุกข์จริงฤาถือคำสอน
ท่านให้พรคนเขลาเศร้าขื่นขม
ผู้ยึดมั่นถือมั่นอันอารมณ์
จิตตรอมตรมเพราะรักหนักหทัย
เธอเคยร้าวเศร้ามาตามืดบอด
หลงเพียงกอดภาพลวงดวงใจไหว
มองรักร้ายหมายเป็นเช่นหัวใจ
ทั้งที่ใครใช่ร้าวเศร้าทุกข์คน
เสมอหนึ่งดวงใจอ่อนไหวจิต
แด่มิ่งมิตรคนไกลใจสับสน
หากปล่อยวางร้างทางสร้างตัวตน
คงหลุดพ้นทุกข์ทนตนสร้างมา
ใจดุจดั่งมายาพาสับสน
เปลี่ยนวกวนทุกวันยากหรรษา
มีทั้งสุขทุกข์เศร้าว่างเปล่านา
ปล่อยไปอย่าถือไว้ใจเปรมปรีดิ์.....
17 มกราคม 2551 01:30 น.
คีตากะ
ทำยากไหม? ทำใจให้ลืมเศร้า
เพ้อเพียงเงาภาพรักคอยหักหาญ
เจ็บซ้ำซ้ำเตือนย้ำทำร้าวราน
รักเคยหวานกลายขมระทมทรวง
ทำยากไหม? ทำใจให้ลืมเขา
ถ่านไฟเก่าร้อนจิตคิดหวงห่วง
รักตราตรึงซึ้งแท้แค่ลมลวง
เพียงบาศก์บ่วงรัดใจให้ทุกข์ทน
ทำยากไหม? ทำใจไม่คิดถึง
คนเคยซึ้งวันวารพานสับสน
รักครั้งแรกแทรกทรวงดวงกมล
ยากหลุดพ้นผูกพันกันแสนนาน
ทำยากไหม? ทำใจตัดใยรัก
รอยสลักฝังแน่นแสนร้าวฉาน
เจ็บลึกล้ำช้ำลึกซึ้งถึงดวงมาน
เกินกล่าวขานความปวดร้าวเล่าบอกใคร
หากถามฉันวันนี้มีคำตอบ
ด้วยเคยบอบช้ำมาอุราไหว
มิอาจลืมลบเลือนเคลื่อนจากใจ
เคยกล่าวไว้ไม่รักใครให้จาบัลย์.....
16 มกราคม 2551 12:23 น.
คีตากะ
อยากจะกอด เธอไว้ ให้คลายเศร้า
อยากจะกอด เธอเนา เอาซบไหล่
อยากจะกอด เธอมั่น ทุกวันไป
อยากจะกอด เธอไว้ ใจสั่งมา
อยากจะกอด พรอดคำ ย้ำว่ารัก
อยากจะกอด ปกปัก คอยรักษา
อยากจะกอด เพียงเธอ เพ้อทุกครา
อยากจะกอด กานดา เวลาตรม
อยากจะกอด เกี่ยวรัด ปัดความเหงา
อยากจะกอด เธอเล่า เอากายห่ม
อยากจะกอด มิ่งมิตร แนบชิดชม
อยากจะกอด เธอยามล้ม ขื่นขมใจ
อยากกอดเธอ นานนาน ทานลมหนาว
อยากกอดเธอ ทุกคราว ร้าวหวั่นไหว
อยากกอดเธอ ยอดรัก แสนปักใจ
อยากกอดเธอ ยามไหว ใจอ่อนแอ
อยากกอดเธอ แนบครอง ยามร้องไห้
อยากกอดเธอ เอาไว้ ยามใจแพ้
อยากกอดเธอ ละเมอฝัน มิผันแปร
อยากกอดเธอ ถึงแม้ แค่เพียงเงา.
13 มกราคม 2551 19:50 น.
คีตากะ
มาตรแม้นคนถูกรักจักสนุก
ส่วนคนทุกข์คือส่งใจไปรักเขา
คอยกังวลหม่นหมองนั่งครองเศร้า
ต้องคอยเฝ้าห่วงหาเวลาไกล
คนถูกรักมักเล่นตัวทำหัวหมุน
ถือว่าทุนมากกว่าพาเหลวใหล
แสร้งหลอกล่อต่อคนที่เขามีใจ
เป็นสุขในความทุกข์เขาเฝ้าย่ำยี
แม้บทบาทคนถูกรักจักสูงส่ง
แต่ฉันคงไม่ขอเป็นเล่นบทนี้
ขอรักใครไม่ยอมให้ใครรักมี
พร้อมยินดีปวดร้าวคราวรักลา
หากเธอชอบบทนี้ยินดีให้
ด้วยเข้าใจเธอคนนี้ดีนักหนา
มีรักจริงยิ่งแท้แม้นานมา
แสนล้ำค่ากว่าใครเคยได้เจอ
เพราะเธอดีที่สุดดุจนางฟ้า
มีรักในแววตามาเสนอ
ใครรักใครไม่สำคัญฉันหรือเธอ
สุดท้ายเอ่อรักล้นสองคนเคียง
อยู่ที่ใครเห็นค่าว่าความรัก
นั้นสูงศักดิ์หรือต่ำค่าพาใจเสี่ยง
รวมสองใจใฝ่ปองคล้องคู่เคียง
จึ่งเรียบเรียงเพลงรักสลักใจ
แต่หากรักข้างเดียวเปล่าเปลี่ยวจิต
ถึงอุทิศมอบกายหมายพลีให้
ดั่งปรบมือข้างเดียวเปลี่ยวหทัย
คงจะไร้สุ้มเสียงเพียงเปล่าดาย.....
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1417
