27 กันยายน 2550 14:11 น.
คีตากะ
หมอกอรุณรุ่งสางเดินทางผ่าน
แดนกันดารเลือนหายสายหมอกขวาง
ม้วนตลบอบอวลทุกถ้วนทาง
กลืนเรือนร่างลับหายภายหมอกควัน
กระซิบเย้ากระเซ้าแหย่ปกแผ่หุ้ม
ปลุกวัยหนุ่มรุ่มรักทอถักฝัน
เนานิ่งนิจเนิ่นนานผ่านคืนวัน
ก่อกระสันบรรเจิดเตลิดไกล
แรงฉุดดึงหนึ่งสาวพราวพิลาส
อนงค์นาฏวัยเยาว์เจ้าสดใส
เสียงเจื้อยแจ้วแว่วดั่งระฆังใจ
เฝ้าถามไถ่มีใจกันหมั่นเจรจา
ดวงเนตรเปี่ยมเมตตาแสนน่ารัก
พิศดวงพักตร์พิไลไร้เดียงสา
เธอเป็นดาวพราวแสงแข่งจันทรา
ชนมากหน้าหมายปองคล้องเกี่ยวพัน
ส่งจดหมายรูปถ่ายร่ายคำรัก
มอบเพ็ญพักตร์รักสองครองสุขสันต์
จากจอมใจไกลแม่สุดแลกัน
คราเรานั้นเรียบจบพบอาลัย
แรงเหนี่ยวรั้งหนึ่งทางดุจนางฟ้า
งามสง่าอ่าองค์ชวนหลงใหล
พิไลลักษณ์พักตร์ผ่องเพียงยองใย
พิศคราใดใจสั่นไหวหวั่นทรวง
กานดางามเกินกว่าใครหาเทียบ
งามพร้อมเพรียบนารีที่หลงสรวง
เปรียบหงส์งามท่ามหงส์นงเด่นดวง
แม้นกาลล่วงห่วงสวาทมิคลาดครา
เธอติดตามถามหาจนมาพบ
สองเราคบดูใจให้ห่วงหา
ซึ้งน้ำใจไมตรีนุชมีมา
แต่วาสนาพาพรากจำจากจร
แรงกามาอีกนารีสตรีหนึ่ง
งามสวยซึ้งตรึงใจยากไถ่ถอน
เริ่มจากมิตรชิดใกล้ในบังอร
จวบงามงอนอ่อนใจรักให้มา
จิตจรรยามารยาทพิลาสล้ำ
ยามเอ่ยคำอ่อนหวานขานคะขา
กรุณาปรานีมีเมตตา
กัลยาหยดย้อยแช่มช้อยที
สายสุดาน่ารักพักตร์เพียงแข
ตะลึงแลเรือนร่างสำอางศรี
ผิวขาวผ่องผาดผุดสุดโสภี
เราบุญมีเพียงน้อยกลอยร้างลา
สามธิดาพญามารพิมานสรวง
เฉกจันทร์จวงลวงล่อพะนอหา
ราวบ่วงบาศรัดรึงซึ่งวิญญาณ์
เพียงมายาพาติดลวงจิตตรม
จึ่งสลัดตัดนิวรณ์ก่อนถลำ
ก้าวล่วงล้ำตัณหาพาขื่นขม
หมอกพลางตามติดแจหมายแพร่พรม
ครั้นสุรีย์ห่มแสงส่องล่องหนจร............
20 กันยายน 2550 14:00 น.
คีตากะ
ข้ามภูผาสู่ป่าพนาสันฑ์
พฤกษาพันธุ์แปลกตาน่าหลงใหล
หลงเพลิดเพลินจำเริญตาหรรษาใจ
จึ่งหลงไพรเพราะประมาทขาดสังวร
คำครูแว่วว่าปล่อยวางทุกอย่างนี้
เจ้าจึงมีทุกอย่างท่านพลางสอน
ค้นพระเจ้าในใจให้พบก่อน
แล้วพระพรทุกอย่างต่างตามมา
ตามรอยเท้าครูบาอาจารย์สั่ง
หลุดจากวังเวียนวนพ้นกังขา
สู่ธารกว้างราบเรียบเย็นเยียบตา
ท้องนภาสดใสลมไหวเย็น
เหม่อมองทางข้างหน้าใจกล้าแกร่ง
แม้โรยแรงอย่างไรไม่ยากเข็ญ
ถึงเหนื่อยล้าน้ำตาพร่ากระเซ็น
มอบกายเป็นธรรมทานสานคำครู...
18 กันยายน 2550 16:20 น.
คีตากะ
คิดลงทุนลงใจไปกับรัก
ควรตระหนักรักแน่หรือแค่ขำ
เตรียมป้องกันความเสี่ยงหากเพลี่ยงพล้ำ
ควรเก็บงำสำรองใจไว้เผื่อฟาวล์
โครงการใหญ่ไม่ประมาทวางวาดแผน
ผลตอบแทนคุ้มไหมจึงไม่หนาว
รายได้พอหักต้นทุนหมุนได้ยาว
ไม่อื้อฉาวทุ่มเทพลาดรักขาดทุน
ตามตรวจสอบรอบคอบไม่บอบช้ำ
ควรจัดทำบัญชีนับสนับสนุน
รักดีอยู่หรือมีใหม่ได้-ขาดดุล
จะเพิ่มทุนหรือเลิกละต้องประเมิน
รักที่ดีต้องมีค่าสภาพคล่อง
หากคิดปองต้องใส่ใจไม่ห่างเหิน
ความเชื่อมั่นนั้นสำคัญหมั่นเชิญชวน
งมงายเพลินเขาเปลี่ยนใจใครฟูมฟาย
อนาคตไม่แน่นอนสังวรจิต
ต้องเกาะติดเทรนด์ใจไม่แหน่งหน่าย
รักฝืด-เฟ้อเจอแข็ง-อ่อนก่อนบานปลาย
ล้มละลายจ่ายต้นดอกช้ำชอกทรวง
รักดีอยู่อาจมีมือที่สาม
ต้องติดตามถามไถ่ใจห่วงหวง
ให้คุณค่าความสำคัญหมั่นตามทวง
ปล่อยนานล่วงกลายรักสูญจะวุ่นวาย
หากรักแย่แต่ไม่ถึงซึ่งลาลับ
ควรเร่งปรับโครงสร้างใหม่ไม่หนีหาย
ยื้อเวลาหาหนทางค่อยย่างกราย
อย่าปล่อยสายเกินแก้ค่อยแลมอง
เผลอฟุ่มเฟือยรักมากไปใช้เครดิต
ไปเชยชิดใครอื่นดาษดื่นผอง
โดนจับได้ไล่ทันหวั่นเลือดนอง
รักอาจต้องติดลบพบความซวย
ประหยัดออมถนอมใจในความรัก
รู้ตระหนักรักมีค่าโสภาสวย
ค่อยสะสมบ่มรอพอร่ำรวย
มีทุนช่วยเติมรักถูกมรรคา
หากรักล่มจมหายเขาหน่ายหนี
ลงทุนมีแต่เสียเพลียนักหนา
ควรเข้าวัดดัดนิสัยใช้ธรรมา
วิปัสนาดีกว่านั่งซังกะตาย !.....
18 กันยายน 2550 14:49 น.
คีตากะ
แขนและขาล้าอ่อนสัญจรทั่ว
ตาพร่ามัวเปียกชื้นสะอื้นหา
หยาดน้ำตารินไหลไหม้กายา
แบกความคิดหนักบ่าไล่คว้าเงา
เหนื่อยเกินไปหัวใจจึงได้หยุด
สู่วิมุตสงบเงียบเรียบว่างเปล่า
ตามความสุขค้นหาบ้ามัวเมา
เพียงใจเราหยุดฝันมันกลับมี
ว่างเปล่าจึงเต็มเปี่ยมใดเทียมเท่า
เพราะความเขลาครอบงำจำหลบหนี
ทิ้งตัวเองห่างไกลไร้ไมตรี
หลงวจีพูดพร่ำถ้อยคำมาร
อยู่ตรงนี้ อยู่ตรงนี้ อยู่ตรงนี้
มองให้ดีดูให้ซึ้งถึงแก่นสาร
เหนือร่างกายจิตใจไร้ห้วงกาล
สุขสราญมีเต็มแล้วเพริศแพร้วจริง.....
14 กันยายน 2550 14:26 น.
คีตากะ
ท้องฟ้ากว้างทางไกลสุดไพศาล
กางปีกต้านทานลมห่มเวหา
เหนือขุนเขาสูงเยี่ยมเทียมเมฆา
จ้าวแห่งฟ้าถลาบินนกอินทรี
ผงาดฟ้าท้าสู้มัจจุราช
ยังศัตรูขยาดหวั่นหวาดหนี
แสนองอาจสง่างามหยามไพรี
แจ้งวิถีแห่งสายลมคมปัญญา
รวดเร็วปานอัสนีที่ฉกาจ
พายุสาดฝนซัดใส่ไม่ผวา
บินสูงสุดรุดสู้สู่มรรคา
ใจแกล้วกล้าหาใครไหนเทียมทัน
เฉกชนบ่มอุดมการณ์หาญยิ่งใหญ่
ยอมสู้ภัยไม่ท้อถอยคอยแข็งขัน
ราวอินทรีผงาดฟ้ากล้าประจัญ
ใช่อกสั่นดั่งกระจอกหยอกหญ้ากอ......
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1999
