6 มิถุนายน 2550 15:00 น.

ใจดั่งแผ่นดิน

พิรุณหลั่งสั่งฟ้าคราวสันต์
ฤดูผันวันเปลี่ยนเวียนมาหา
ปฐพีมีน้ำชุ่มฉ่ำพา
มวลพฤกษานาพันธุ์ประชันโต

หากแผ่นดินจินตนาดังว่าใจ
เมื่อคราใดได้ฝนจนอักโข
ย่อมอ่อนนุ่มอุ้มน้ำพืชงามโต
เฉกเช่นโพธิญาณบานสะพรั่ง

เพียรฝึกฝนจนได้ใจอ่อนโยน
ดุจดินโคลนโอนอ่อนค่อยสอนสั่ง
จิตใจน้อมถ่อมตนทนระวัง
ย่อมถึงฝั่งยั้งหยุดพุทธภูมิ

หากแต่ใจไม่ละหยาบกระด้าง
ดังดินร้างกลางแล้งเนื้อแห้งสุม
หว่านพืชธัญพันธุ์ไปกลายกลัดกลุ้ม
หวังไพรพุ่มพร่างพรายมิได้เลย...