1 สิงหาคม 2558 01:14 น.
คีตากะ
แม้มิใช่ใครคนนั้นที่เธอรอ
แต่เพียงขอเคียงข้างเส้นทางฝัน
เพื่อปลอบโยนดูแลให้แก่กัน
ถึงเหน็บหนาวตัวฉันมั่นอดทน
อาจยาวนานยาวไกลจะไม่เศร้า
บางครั้งเหงาแต่ใจไม่สับสน
รู้หน้าที่มีต่อเธอเสมอจน
ตราบเธอพ้นภัยพาลสำราญใจ
จะขับกล่อมบทเพลงบรรเลงผ่าน
อาจฟังหวานปนเศร้าเหงาแค่ไหน
ก็เพียงคีย์ดนตรีมีเพี้ยนไป
เพราะจิตใจอ่อนล้าคราบางที
อย่าสงสารเห็นใจในตัวฉัน
เพียงแค่คนช่างฝันสร้างสรรค์สี
ไม่มีค่าอะไรใจคนดี
คอยพร่ำเพ้อทุกนาทีเหมือนที่เป็น
หากได้พบสบเจอคนเธอฝัน
คนอย่างฉันก็คงไกลไม่แลเห็น
แค่เพียงคนดนตรีที่จำเป็น
จำต้องเร้นหลบหายหนีไกลตา.....
15 พฤศจิกายน 2550 14:12 น.
คีตากะ
เวลล์คัมทูไทยแลนด์ ! แฟนทุกท่าน
ผู้ได้สาสนมางานใหญ่ในสยาม
งาน " ฌานสองพันห้า " เวลางาม
มอบแด่ความรักให้บินไกลมา
เนื่องปีนี้พี่ไทยเป็นเจ้าภาพ
น้อมรอกราบอาจารย์ท่านมาหา
ยังศิษย์ทั่วทุกมุมโลกโบกบินมา
นับแล้วกว่าเจ็ดหมื่นขึ้นยืนคาดการณ์
อเมริกาอัฟริกายุโรปร่วม
เอเชียรวมโอเชียนเนียเคลียร์รับขาน
สุวรรณภูมิต้อนรับอยู่พี่รู้งาน
นำทุกท่านเดินทางสู่งานหรูพราย
งานพี่ยุ่งทั้งเดือนเหมือนฟ้าสั่ง
ต้องคอยฟังวางแผนแสนเหนื่อยหลาย
จัดเตรียมของจองโรงแรมแจมวุ่นวาย
งานมากมายคนไทยน้อยพี่คอยทำ
พี่วิ่งออกวิ่งเข้าเหมาโรงงาน
ไปทุกย่านซื้อของมองน่าขำ
นั่งรถเหนื่อยเมื่อยล้าอุตสาห์ทำ
เช้าจรดค่ำทำงานลืมการกิน
ทั้งจัดซื้อหรือไกด์จะงานไหน
ล้วนทำไปจิปาถะอย่าติฉิน
เตรียมเป็นเดือนงานเลือนหายคลายชีวิน
จนเสร็จสิ้นรอคอยนับรับนงเยาว์
ยังโชคดีมีสาวจีนสาวไต้หวัน
คอยช่วยกันแบ่งงานพานไม่เหงา
เธอขยันขันแข็งแกร่งไม่เบา
ล้วนวัยเยาว์เยี่ยมยุทธสุดว่องไว
เหมาโรงแรมแซมหาดทรายชื่อจอมเทียน
ตึกดาษเดียรคนยังแน่นแสนหวั่นไหว
ต้องเช่าเพิ่มเสริมอีกที่เร่งรี่ไว
จึงรับได้กับผองชนล้นโรงแรม
เมืองชลฯแน่นพัทยาแสนคลาคล่ำ
พี่เหนื่อยทำแต่สุขใจได้ของแถม
พบอาจารย์ก่อนใครได้ยิ้มแย้ม
ท่านแฉล้มงามกว่าธิดาใด
เตรียมฌานเจ็ดเจ็ดวันนั้นเสร็จพร้อม
พี่ยินยอมเหนื่อยยากมากเพียงไหน
ด้วยงานนี้เป็นหน้าที่พี่คนไทย
มิอาจไม่สืบสานงานอาจารย์
งานยิ่งใหญ่ไอทีวีรี่ทำข่าว
มีแต่ชาวต่างชาติคนอลหม่าน
คนไทยน้อยแต่ก็พลอยยิ้มเบิกบาน
พี่ก็พานเอมอิ่มกรุ้มกริ่มใจ
ทั้งไฮโซโลโซคนโก้เก๋
ทั้งคนเท่พเนจรค่ำนอนไหน
มาถึงงานพานเท่าเทียมน้อมเตรียมใจ
ฝึกฝนในหลักธรรมคำอาจารย์
ฝึกจิตเพียรภาวนาสมาธิ
เผยใจผลิงอกงามความฉายฉาน
ดังดอกบัวแย้มดอกออกเบ่งบาน
ความสุขซ่านผ่านทรวงเต็มดวงใจ
ตกเย็นนั่งมองทะเลคอยเหหัน
สาวนุ่งสั้นสาวญี่ปุ่นวุ่นไฉน
เก็บเปลือกหอยร้อยเรียงเพียงสุขใจ
พี่หลงใหลความใสซื่อถือใจจริง
พบพี่ชายยูเอสเอเท่หนักหนา
พี่แกว่าเดินทางช้าขอมาสิง
ห้องน้องไทยได้เลยเผยใจจริง
พี่หล่อยิ่งแกเป็นคนเล่นดนตรี
เจอพี่ลาวเขาทำงานออสเตรเลีย
ภาษาเคลียร์รู้กันฉันน้องพี่
คุยถูกคอก็อีสานบ้านเฮานี้
พี่ลาวดีหัวเราะได้ไร้กังวล
งานเวทีพิธีกรหน้าอ่อนนัก
เธอน่ารักเป็นนักร้องก้องเวหน
เพียงสิบหกชื่อก้องโลกโชคน่ามล
เจ้าสุขล้นเป็นคนของมองโกเลีย
เจิ้นเส้าชิวชอลิ้วเฮียงเพียงเคยยิน
วันนี้บินจากฮ่องกงลงไทยเสีย
ขอจับมือดาราดังทั้งเอเชีย
ด้วยผมเนี๊ยะ ! แฟนพันธุ์แท้แพ้หนังจีน
ทุกสาขาอาชีพบินรีบเร่ง
เพียงหมายเพ่งพบอาจารย์เบิกบานศีล
หลากดารามากนักร้องนองแผ่นดิน
ทุกแคว้นถิ่นต่างบินมาหาอาจารย์
อาจารย์ชมคนไทยทำได้เยี่ยม
ที่ตระเตรียมงานใหญ่ได้เสร็จสาน
เมืองไทยนี้ดีงามล้ำตระการ
ชนอ่อนหวานสะสวยด้วยอิ่มบุญ
พี่เดินเล่นผ่อนคลายใจสนุก
เห็นความสุขในผองชนจนอบอุ่น
ต่างเชื้อชาติศาสนาภาษาจุน
ร่วมใจหมุนกงล้อธรรมล้ำเกริกไกล
พลันพบเจ้าสาวเกาหลีคนดีน้อง
สบตามองน้องยาพาหวั่นไหว
น้องเขินอายพี่ก็อายหมายปองใจ
แต่ทำไงภาษาน้องพี่ต้อง..งง..
พี่เหม่อมองน้องก็จ้องต้องทอดถอน
เห็นบังอรจำพี่ได้ยิ่งใหลหลง
พี่ยิ้มให้น้องเอียงอายชายตานง
ห้าปีคงเจ้าโตแล้วแก้วกานดา
ห้าปีก่อนแรกพบกันยังหวั่นจิต
สบตาพิศหน้านวลชวนหรรษา
เจ้ายังเยาว์พี่เฝ้าห่วงดวงดารา
เธอแก้มแดงยิ่งกว่าจันทราใด
รูปเอวองค์นงงามซ้ำน่ารัก
เห็นดวงพักตร์ผุดผาดปราศฝ้าไฝ
ผิวเนียนนวลชวนแลแม่ทรามวัย
ตะลึงในความงามของทรามเชย
เราเปี่ยมรักร่วมธรรมชำระจิต
ได้ใกล้ชิดใกล้ใจให้เปิดเผย
แสวงธรรมล้ำแท้แม่เจ้าเอย
ภาษาเอ่ยคงด้อยกว่าภาษาใจ
งานสิ้นสุดเจ็ดวันแสนหรรษา
พี่ต้องพาแฟนแฟนแดนไกลใกล้
ส่งขึ้นเครื่องเรื่องอื่นพอชื่นใจ
แต่เรื่องใหญ่คือไกลน้องจำต้องลา
ปีสองพันหกมีงานพี่พานท้อ
เพื่อนไม่รอบินไปไม่ไกลหนา
งานจัดที่ไต้หวันหวั่นกานดา
จะมองหาเก้อคอยน้อยใจรอ
รอวันใดงานเกาหลีพี่ไปแน่
ไม่ยอมแพ้หนุ่มเกาหลีเสียทีหล่อ
ด้วยพี่ไทยใจภักดีไม่ชีกอ
รอพี่รอสาวเกาหลีคนดีคอย......
14 พฤศจิกายน 2550 15:54 น.
คีตากะ
เรียงร้อยกรองกลั่นถ้อยจากร้อยแก้ว
ยังห่างแววชั้นกวีลิขิตเขียน
จากส่วนลึกรู้สึกจารึกเพียร
คำดาษเดียรจากใจหลั่งไหลมา
เพียงรู้สึกลึกล้ำเหนือคำบอก
คงย้ำตอกออกจากใจไร้เดียงสา
มันเรียบง่ายความหมายคำธรรมดา
แค่วาจาแสนสั้น " ฉันรักเธอ"
ไร้ต้นสายปลายเหตุสังเกตค้น
ปราศเหตุผลอธิบายหมายเสนอ
ยากพิสูจน์ฉุดรั้งดั่งละเมอ
ใจพร่ำเพ้ออยากเจอเธอทุกวัน
ประทับจูบฝากไปตรงปลายฟ้า
ฝากลมกอดกานดาอย่าไหวหวั่น
ฝากรักแท้ดูแลใจให้แก่กัน
ทุกคืนวันคิดถึงลึกซึ้งทรวง....
14 พฤศจิกายน 2550 13:48 น.
คีตากะ
จินตนาการว่าไร้ไผทสวรรค์
ถ้ามุ่งมั่นคงคิดได้ง่ายหนักหนา
ทั้งไม่มีนรกใดใดใต้โลกา
มีแต่ฟ้างามล้นข้างบนนั้น
จินตนาการว่าเราอยู่เพื่อวันนี้
ทั้งไม่มีแบ่งประเทศแบ่งเขตขัณฑ์
ไร้การฆ่าการตายทำลายกัน
ไร้ขีดคั่นศาสนาบรรดามี
จินตนาการว่าใครใครในโลกนี้
ใช้ชีวีสันติสุขทุกทุกที่
เธออาจว่าฉันช่างฝันสรรค์วจี
แต่คนฝันเช่นนี้....มีมากมาย
ฉันหวังวันเธอจะก้าวเข้ามาร่วม
เข้ามารวมโลกเป็นหนึ่งถึงจุดหมาย
ไม่มีการครอบครองของนอกกาย
ความกระหายหิวใดไม่บีทา
จินตนาการว่าเรานี้ล้วนพี่น้อง
ร่วมกันครองโลกด้วยกันแบ่งปันค่า
คนที่ฝันเช่นนี้มีคณา
เชิญก้าวมาหลอมโลกซึ้งเป็นหนึ่งเดียว.....
13 พฤศจิกายน 2550 12:24 น.
คีตากะ
แต่ละชิ้นแต่ละส่วนล้วนร่วมสาน
ก่อสะพานทอดยาวสู่ดาวฝัน
ไกลแสนไกลใต้ฟ้าอันลาวัณย์
เชื่อมสวรรค์และโลกยกจิตใจ
เริ่มฐานรากตั้งเสาเฝ้าแข็งขัน
ให้คงมั่นหลักยันมิหวั่นไหว
ด้วยศีลสมาธิดำริใจ
ราดเทให้คงทนจนถาวร
วางคานพาดเชื่อมเสาเข้ารองรับ
บรรจงจับก่อพื้นยื่นสลอน
เพื่อก้าวย่างทางเดินเหินหาวจร
ด้วยสังวรตรวจสอบระบอบใจ
กั้นลูกกรงเรียงรายหมายยึดจับ
ประคองรับผู้จรยามอ่อนไหว
ด้วยความรักถักทอก่อภายใน
สร้างแรงใจให้ชนคนผ่านทาง
จุดหมายเพียงปัญญาหวังคว้าไขว่
ดาวดวงใหญ่ปลายสุดหยุดหม่นหมาง
แจ้งต่อสัจจ์ชัดเจนไม่เว้นวาง
แจ่มสว่างกลางใจได้เปรมปรีดิ์.....
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1239
