ดอกมะลิวันแม่

คีตากะ

เลือดนักสู้

คีตากะ

เกิดมาสู้แน่นักจักต้องสู้
ให้โลกรู้มิยอมแพ้ยากแค่ไหน
เก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่ผ่านไป
พร้อมแก้ไขปรับปรุงทุกเวลา

ณ สนามแห่งชีวิตบ้างคิดท้อ
แต่ใจก็ไม่ถอยคอยวาสนา
เพียงมือสองต้องสู้ด้วยศรัทธา
กุมโชคชะตาตามฝันมุ่งมั่นไป

แน่วแน่สู่จุดหมายมิกลายกลับ
ถึงล้มพับกี่คราหาหวั่นไหว
ชนะหรือแพ้แค่เกมเติมเต็มใจ
ดั่งกำไรชีวิตพินิจการ

ผลอย่างไรสุดคาดจะมาดหมาย
เพียงสุดท้ายยิ้มรับนับกล้าหาญ
ขอหน้าที่นี้กระทำด้วยวิญญาณ
และสอบผ่านความกลัวในหัวใจ

แม้ต้องตายในหน้าที่พลีชีวิต
สู้สุดจิตสุดพลังถ้ายังไหว
ทุกนาทีมีค่าอย่าปล่อยไป
ตั้งมั่นในหน้าที่พลีตัวตน

ดุจวันนี้มีชีวิตวันสุดท้าย
พรุ่งนี้หายใจหรือไม่ใช่เหตุผล
คู่ต่อสู้ใช่ใครแค่ใจตน
ชนะคนหมื่นแสนไม่แม้นใจ

ค้นหาจึงจะพบประสบแน่
หนทางแก้ปัญหาอย่าเผลอไผล
เพียงผ่อนคลายปล่อยวางทุกอย่างไป
มิยึดมั่นสิ่งใดอะไรเลย...


				

ดอกไม้ปลายเทียน

คีตากะ

เทียนพรรษาลายสลักนาคราช
รองรับบาทองค์วศินชินสีห์
เปล่งแสงงามอะเคื้อเหนือโมลี
ปลายยอดมีพวงมาลัยให้ตระการ

แรมหนึ่งค่ำเดือนแปดวันแดดร่ม
ฟ้าครอบห่มแดนดินทั่วถิ่นฐาน
เข้าพรรษาฟ้าคะนองร้องกังวาน
ทุกหมู่บ้านแห่เทียนพากเพียรมา

ขบวนแห่รื่นเริงบันเทิงจิต
ชนทั่วทิศร่ายรำล้ำหรรษา
เสียงดนตรีเร่งเร้าเคล้าศรัทธา
สืบสานพระศาสนาประเพณี

ดั่งทรงตรัสปัญญาดุจอาวุธ
ล้ำเลิศสุดไตรโลกดับโศกศรี
ทำลายล้างสังโยชน์โทษจรลี
เปรียบเทียนที่สว่างไสวไร้เทียมทัน

จบดุษฎีบัณฑิตสิ้นทุกศิลป์ศาสตร์
ดั่งโลกนาถจอมไตรไอศวรรย์
แจ้งเจนจบปรัชญาอเนกอนันต์
ไร้เขตกั้นพระทรงญาณชำนาญการ

ต้นกล้าเขียวทั่วท้องนาเริ่มหน้าฝน
สาธุชนเข้าวัดวาเกษมศานติ์
ภาวนารักษาศีลถวายทาน
ต่างเบิกบานถ้วนหน้าประชาชาว...






				

ว่าวป่านขาด

คีตากะ

ปานดั่งว่าววิลาวัณย์ชั้นเวหาส
สายป่านขาดปลิวลอยถอยไถล
ปราศทิศทางหว่างฟ้าลมพาไป
สู่แห่งหนตำบลใดให้คลาดคลา

หมายติดตามก็ยากแท้จะแลเห็น
ด้วยยามเย็นใกล้ค่ำย่ำเวหา
จะรั้งรอก็เกรงใครไปนำพา
ให้อุราร้อนรนกระวนกระวาย

ฝากอินทร์พรหมยมพญาพาปกปัก
ดูแลรักษ์เจ้าไว้อย่าให้หาย
จะตกหล่นหนใดอย่าได้วาย
อำพรางกายเก็บไว้กว่าได้เจอ

แสนเสียดายว่าวน้อยล่องลอยฟ้า
เคยทายท้าอำนาจลมชื่นชมเสมอ
กางปีกงามท่ามฟ้าพาละเมอ
หมายพบเจออีกครั้งดั่งเลื่อนลอย...




				

น่าเสียดาย

คีตากะ

โลกธาตุพิลาสล้ำในต่ำใต้
ดาวดวงใดฤาเปรียบเทียบเทียมหา
ถึงจันทรอรสะอางพรายพร่างตา
แต่นิจจาเลือนรางร้างชีวิน

ธรรมชาติดาษดาน่าชมทัศน์
หมู่มวลสัตว์ชัฏป่ากระแสสินธุ์
หลากห้วยหนองคลองบึงถึงวาริน
ร้อยรวมสิ้นสู่ชเลถ่ายเทชล

ขุนเขาเขียวเคี้ยวคดจรดขอบฟ้า
น้ำตกบ่าทุกยามท่ามไพรสณฑ์
มวลบุปผชาติดาษเดียรแวะเวียนยล
ชื่นกมลคลายเศร้าเคล้าสุคันธ์

ยินเสียงเพลงผิวไผ่ในไพรป่า
พิศดารายามค่ำล้ำสวรรค์
ฟังเสียงฝนหล่นหลั่งดั่งวารวัน
เกษมสันต์ทุกยามความทุกข์คลาย

ศีลธรรมค้ำจุนโอบอุ้มโลก
ผ่านวิโยคด้วยธรรมนำเฉิดฉาย
เพลานี้วิกฤติชิดกล้ำกลาย
ชนทั้งหลายปราศศีลสิ้นธรรมา

จึ่งปรากฏพิบัติภัยในหลายหลาก
ทั้งข้าวยากสงครามโรคลามหา
ค่อยกำจัดมนุษย์สุดโศกา
วันพิพากษาชนทุศีลให้สิ้นไป...


***ฆ่าสัตว์ (เพื่ออาหาร) เป็นเหตุ
อาจบางทีสายเกินไปที่จะแก้ไข...