1 สิงหาคม 2558 00:47 น.
คีตากะ
คนใจเหงาเฝ้าปองน้องนานเนิ่น
ถึงไกลเกินสบตาตามหาฝัน
กรอกถ้อยคำตามสายใจผูกพัน
แปลความฝันเป็นจริงพึ่งพิงใจ
แตกต่างชั้นกันห่างเส้นทางรัก
อาจยากนักฝ่าฟันทนหวั่นไหว
เหตุฟ้าสร้างทางที่พิสูจน์ใจ
จะมั่นในรักแน่หรือแค่ลวง
เพียงชาตินี้มีเธอให้เพ้อรัก
จะฟูมฟักรักษาหาห่วงหวง
รอคอยวันฉันนี้มีเธอควง
เสมอดวงชีวาหาใครเกิน
แม้พี่ด้อยต้อยต่ำฟ้ากำหนด
แค่เพียงบททดสอบใจไม่ขัดเขิน
ขอเวลาฝ่าฟันมุ่งมั่นเดิน
เพื่อเชื้อเชิญเธอจากฟ้าลงมาดิน
ขอจองเป็นแรงใจให้วันนี้
เพียงคนดีส่งใจไม่สูญสิ้น
รอความรักจากใจชายชาวดิน
จะเยือนถิ่นแดนฟ้าตามหาเธอ.....
31 ธันวาคม 2550 22:42 น.
คีตากะ
แม้วันนี้ไม่มีใครยังมีฉัน
อย่าไหวหวั่นคำคนบ่นเพ้อหา
แค่วิหคนกเพ้อละเมอมา
เพียงวาจาลอยลมอย่าตรมตรอม
ถึงปีเก่าปีใหม่ใจคิดถึง
เธอคือหนึ่งดวงจิตคิดถนอม
หมายดูแลแท้นักรักจึงยอม
หากเธอพร้อมยินดีฉันปรีดา
จะกี่ปีที่ผ่านรักหวานซึ้ง
ทุกคำนึงติดตามยามห่วงหา
แม้นเราต่างห่างไกลไยระอา
เพียงสัจจารักมั่นเท่านั้นพอ
แตกต่างใดไกลใกล้หากใจรัก
ชีวิตจักยาวนานกี่กาลหนอ
พานพบสุขทุกข์เศร้าเหงาทดท้อ
หนึ่งคนพอปลอบใจชิดใกล้กัน
อย่างน้อยมีคนดีเป็นที่รัก
ได้รู้จักสักคนพ้นโศกศัลย์
ผ่านคืนเหงาเปล่าดายมิอายจันทร์
เหมือนคืนวันผ่านมาพาเปลี่ยวใจ
แม้นเป็นเพียงแค่ฝันฉันยอมรับ
ขอเพียงซับน้ำตาพาสดใส
นำเธอพรากจากทุกข์รุกทรวงใน
เป็นคนใหม่คลายเศร้าทุกเช้าเย็น
จะฐานะอะไรไม่พร่ำบ่น
แม้เป็นคนของใจไกลแสนเข็ญ
บทบาทไหนเธอมอบให้ใจจะเป็น
แค่เพียงเห็นเธอเป็นสุขสิ้นทุกข์พอ......
31 ธันวาคม 2550 13:16 น.
คีตากะ
จำได้ไหม ? ห้องเรียนห้องนั้น...............
เราเคยยิ้มให้กันอยู่เสมอ
ด้วยแววตาใสซื่อของเธอ
ทำใจฉันละเมอไปแสนไกล
จำได้ไหม ? ถนนสายนั้นที่ทอดยาว............
มีเรื่องราวบางอย่างจารึกไว้
เคยได้พบ เคยได้พูดความในใจ
เคยหลงทาง เคยท้อใจ ไม่ลืมเลือน
จำได้ไหม ? เรือโดยสารลำนั้นไง...........
เคยมีเธอเคียงใกล้คอยเป็นเพื่อน
เธอเลี้ยงไอศครีมฉันยังย้ำเตือน
ช่างอร่อยจนลืมเลือนวันเวลา
จำได้ไหม? รถเมล์สายนั้นเคยชิดใกล้.........
ยังคงอบอุ่นในหัวใจนักหนา
เคยสบตาโบกมือก่อนอำลา
ยังจารึกถ้อยคำบนท้องฟ้า ฉันรักเธอ
จำได้ไหม? ดอกไม้ช่อนั้นส่งให้เธอ........
แต่เธอไม่ยอมรับทำฉันเก้อ
สุดท้ายมันก็กลายเป็นของเธอ
ช่างเป็นวันที่ล้นเอ่อด้วยไมตรี
จำได้ไหม?ครั้งหนึ่งเธอร้องไห้..........
ยังคงมีฉันปลอบใจไม่หน่ายหนี
อยากร้องไห้เป็นเพื่อนเธอคนดี
แต่ต้องกลั้นน้ำตานี้ บอกกับเธอให้สู้ไป
จำได้ไหม?วันที่เธออ้างว้างไม่มีใคร......
ฉันยังคงไม่อาจทอดทิ้งเธอไปได้
คงอยู่เป็นเพื่อนเธอให้คลายใจ
แม้ใครๆจะมองฉันไม่สู้ดี
หัวใจเธอบริสุทธิ์และใสซื่อ........
จึงยึดถือฉันเป็นเพื่อนเธอวันนี้
บอกตามตรงทำใจลำบากยากเต็มที
ต้องฝืนใจเป็นเพื่อนกับเธอคนแสนดี ทั้งที่ใจมันไหวเกิน.......
31 ธันวาคม 2550 12:46 น.
คีตากะ
จะเก็บเธอเอาไว้ฝัน
ทุกคืนวันจะได้ไหม ?
ให้เธอเป็นคนของใจ
เพื่อเอาไว้ยามคิดถึง
จะจดเธอไว้ในใจ
บันทึกไว้เพื่อแอบซึ้ง
ที่เคยพบกันครั้งหนึ่ง
ยังตราตรึงในจิตใจ
จะจดจำถึงไออุ่น
อ่อนละมุนและอ่อนไหว
เมื่อครั้งที่ได้เคยใกล้
เคยหวั่นไหวเคยซึ้งใจ
จะไม่ลืมแววตาเธอ
ที่ล้นเอ่อด้วยความหมาย
ดูคุ้นเคยเสียมากมาย
เหมือนดั่งคล้ายเคยผูกพัน
จะสานฝันเพื่อรอเธอ
มั่นเสมอจนวันนั้น
วันที่เธอใจตรงกัน
วันที่ฉันนั้นมีเธอ....
31 ธันวาคม 2550 12:26 น.
คีตากะ
ไขว่คว้าหาใจเธอ
กลับพบเจอความว่างเปล่า
ยิ่งจะรักก็รังแต่ปวดร้าว
จะต้องทนเงียบเหงานานเท่าไร
เธอดูยังลังเลและเย็นชา
ปล่อยให้เวลาผ่านไปไร้จุดหมาย
หรือว่าเธอกำลังรอคอยใคร
หรือว่าฉันไร้ความหมายในสายตาเธอ
ฉันพร้อมจะไปทันที
หากเธอต้องการอย่างนี้ทำได้เสมอ
เพียงอยากรู้ความจริงจากปากเธอ
ที่ผ่านมานั้นเธอไม่คิดอะไร
นิยายรักระหว่างเรา
มันยืดยาวเกินไปจนเหนื่อยหน่าย
ช่างมีหลายฉากหลายตอนจนท้อใจ
คนแสดงก็เริ่มใกล้จะโรยรา
ไขว่คว้าไปคงได้เพียงอากาศ
ที่เคยวาดเคยฝันเคยใฝ่หา
แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมา
เป็นเพียงภาพลวงตาไม่จริงจัง
ปล่อยให้รักข้างเดียวคงไม่ไหว
หากทนรอต่อไปคงผิดหวัง
แม้มีเธอใกล้แต่ใจยิ่งอ้างว้าง
ก็ไม่รู้จะรั้ง...รอต่อไปเพื่ออะไร
เสียดายความรู้สึก
ในส่วนลึกเสียดายเวลาที่สูญหาย
ไม่เคยรู้ว่าเธอจะมีเพียงแค่ร่างกาย
แต่ไร้หัวใจ...ไร้ไมตรี....
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
2359
