1 สิงหาคม 2558 00:58 น.
คีตากะ
เขาว่าผมหลอกเด็กเล็กแค่ขวบ
ตัวขาวอวบอ่อนแอแม่เจ้าเอ๋ย !
พูดไม่ชัดหัดลำบากยากจังเลย
หวังจะเอ่ยบอก รักแสนหนักใจ
เขาว่าผมชอบเด็กตัวเล็กเล็ก
หมายรีบเสกเจ้าโตโธ่ ! หลงใหล
แอบรักเธอเพ้อครวญชวนอาลัย
จะชวนไปดูหนังนั่งงอแง
เขาว่าผมรักเด็กตัวเล็กน้อย
วันวันคอยป้อนนมป่วนจวนย่ำแย่
มิหลับนอนค่อนคืนตื่นดูแล
เพราะใจแพ้ความเยาว์เฝ้าเอาใจ
เขาว่าผมลวงเด็กเฉกโจรร้าย
จ้องทำลายล้างผลาญพานเสือกไส
แต่พอพบสบหน้าระอาใจ
มันร้องไห้ทั้งวันยังหวั่นเกรง
เขาว่าผม...จีบเด็กเกกไปทั่ว
หลงลืมตัวชั่วช้าพาข่มเหง
ก็เด็กซ่าน่ารักมักครื้นเครง
ไม่ บ้า ! หลงตัวเองเบ่งทับใคร
เขาว่าผม...รักเด็กเมคคำป้อ
คอยเคลียคลอคนดีมิหนีไหน
ก็เด็กซื่อถือจิตคิดจริงใจ
ไม่หน้าไหว้หลังหลอกกลับกลอกคำ
เขาว่าผมไม่ใฝ่ดีมีเมียเด็ก
ตัวขาวขาวเล็กเล็กเด็กคมขำ
ก็ผู้ใหญ่ไยบ้า ! พาระกำ
แบบอย่างนำเด็กสับสนคนจัญไร !
1 สิงหาคม 2558 00:59 น.
คีตากะ
ขอมอบใจให้เธอละเมอฝัน
ครั้งผูกพันใกล้ชิดสนิทสอง
ร่วมเรียงร้อยถ้อยคำล้ำทำนอง
สานใจร้องเพลงรักทักทายมา
ขอมอบคำว่ารักสักคำหนึ่ง.
ให้เธอซึ่งแสนดีคนนี้หนา
เธอคนที่มีรักให้ในแววตา
เธอผู้กล้าเฉลยเผยความนัย
ขอมอบคำขอบคุณคอยจุนเจือ..
ที่เอื้อเฟื้ออาทรคราอ่อนไหว
เฝ้าดูแลแก่กันแบ่งปันใจ
สานสายใยแห่งรักปักอุรา
ขอมอบคำว่าแฟนตอบแทนให้
ต่อหัวใจซื่อใสไร้เดียงสา
แด่คนดีที่รักกันวันผ่านมา
เพียงย้ำว่ารักเธอเสมอไป.
12 เมษายน 2556 21:24 น.
คีตากะ
ยิ น ดี ที่ มี เ ธ อ ไว้ เ พ้ อ พ ร่ำ
เ อ่ ย ถ้ อ ย คำ ว่ า รั ก ส มั ค ร ส ม า น
เ ติ ม เ ต็ ม ฝั น วั น เ ห ง า เ ค ย ร้ า ว ร า น
เ พิ่ ม ค ว า ม ห ว า น ใ ห้ ชี วิ ต ส นิ ท ใ น
ยิ น ดี ที่ วั น นี้ ยั ง มี รั ก
ไ ม่ จ ม ป ลั ก ค ว า ม เ ศ ร้ า เ ห ง า ห วั่ น ไ ห ว
เ ป็ น พ ลั ง แ ร ง จิ ต แ น บ ชิ ด ใ จ
เ ป ลี่ ย น โ ล ก ใ ห ม่ แ ป ล ก ต า ทุ ก น า ที
ยิ น ดี ที่ มี ใ จ เ พื่ อ ใ ฝ่ ฝั น
ไ ม่ เ งี ย บ งั น เ ป ล่ า ว่ า ง ก ล า ง วิ ถี
มี ค ว า ม รั ก ชั ก นำ ทำ สิ่ ง ดี
ส ร้ า ง ชี วี ง ด ง า ม ต า ม แ ต่ จิ น ต์
ยิ น ดี ที่ มี ก า ย ห า ย ใ จ อ ยู่
ไ ด้ รั บ รู้ เ รื่ อ ง ร า ว พ ร่ า ง พ ร า ว สิ้ น
ทั้ ง ร อ ย ยิ้ ม แ ล ะ น้ำ ต า พ า ห ลั่ ง ริ น
ส า น ชี วิ น ห ล า ก ร ส ทุ ก บ ท ต อ น.....
12 เมษายน 2556 21:25 น.
คีตากะ
ขอร้องอย่าโทรมาหาบ่อยบ่อย
หัวใจพลอยเต้นรัวกลัวหลงใหล
หวาดหวั่นจิตคิดมากลำบากใจ
อาจเผลอไปหลงเธอละเมอครวญ
ขอร้องอย่าเอ่ยวาจาว่าคิดถึง
เดี๋ยวใครหนึ่งหวั่นไหวใจปั่นป่วน
เกิดพร่ำเพ้อเธอเพลินจนเกินควร
พานก่อกวนใจเธอเพ้อทุกวัน
ขอร้องเธออย่าหวานปานน้ำผึ้ง
เกรงลึกซึ้งเกินจิตคิดใฝ่ฝัน
หากเกินงามห้ามใจไว้มิทัน
รักเกินกั้นทำไฉนใครจะต้าน
ขอร้องเธออย่าย้ำคำว่ารัก
เดี๋ยวไข้หนักเป็นมากยากหักหาญ
เพราะดวงแดแพ้คำรักเกินจักทาน
ฟังมากพานอ่อนแอแพ้ใจเธอ....
12 เมษายน 2556 21:26 น.
คีตากะ
กี่พันปีที่กายสลายลับ
ชีวาดับด่าวดิ้นสิ้นสังขาร
ปราศผาสุกทุกข์ทนทรมาน
จิตร้าวรานเท่าใดไล่คว้าเงา
รินน้ำตามากกว่ามหาสมุทร
กองกระดูกสูงสุดดุจขุนเขา
พบเพื่อพรากจากลามานานเนา
เพียงว่างเปล่าบนโลกอันโศกตรม
แต่แล้วฟ้าปรานีชีวีข้า
พบมหาอาจารย์ปานเทพสม
เฉกอุบลพ้นมลทินสิ้นระทม
ซบหน้าก้มกราบกรานสราญใจ
ถ้อยคำท่านปานเพชรวิเศษล้ำ
ส่งสาสนธรรมสำแดงแถลงไข
ยังมายาคร่ากุมห่อหุ้มใจ
จางสิ้นไปเปรียบแสงแห่งตะวัน
ดั่งมารดาตามหาพากลับบ้าน
หลงห้วงกาลนับกัปกลับสุขสันต์
สู่อ้อมกอดอันปลอดภัยห่วงใยกัน
สิ้นโศกศัลย์ในสงสารเบิกบานทรวง