9 มีนาคม 2566 16:03 น.

สองปีศาจผู้นำ

คีตากะ

สองปีศาจผู้นำมหาอำนาจ
มุ่งหมายกวาดล้างมนุษย์สุดพร่าผลาญ
มันขุดหลุมปลุกปั่นประจันบาน
แยกทำงานรณรงค์การสงคราม
คล้ายคู่อริคนละฝั่งน่ากังขา
แต่ชักพาผู้คนมากล้นหลาม
ต้องมาตายต่างถิ่นสิ้นเลวทราม
จนลุกลามสงคามโลกโยกสะเทือน
ปีศาจสัตว์นับแสนเข้าแทนสิง
คอยกลอกกลิ้งกระซิบสั่งดั่งเสมือน
เสียงซาตานแว่วสั่งดังย้ำเตือน
พาผองเพื่อนสู่นรกรกโลกา
มันแสดงท่าทางไม่ต่างสัตว์
ฉุนเฉียวจัดฟัดฟุดดุนักหนา
ยืนไม่นิ่งลุกลี้ลุกลนตา
กวัดแกว่งขาไปมาทุกนาที
มองตาขวางพูดจาภาษาสัตว์
ใครขืนขัดฆ่าทิ้งยิ่งภูตผี
ชอบกินซากศพกองนองปฐพี
ล่อลวงกี่ชีวิตไปปลิดปลง
มึงอยากรบกูร่วมด้วยช่วยสนับสนุน
คอยออกทุนอีกฝั่งดั่งเสริมส่ง
ทั้งอาวุธยุทโธล้างเผ่าพงศ์
จะไม่หลงเหลือรอดปลอดประชา
นี่แหละเกมแห่งกรรมใครกำหนด
ต้องมาหมดสิ้นมนุษย์สุดกังขา
ด้วยเข่นเขาเอาเสพกินสิ้นกายา
จำต้องมาถูกฆ่าเข่นเฉกเช่นกัน...
8 มีนาคม 2566 16:13 น.

นักท่องเวลา

คีตากะ


" ฮาเวียร์ " หนุ่มสเปนตกเป็นข่าว
ผู้อ้างก้าวข้ามเวลาพาสงสัย
แจ้งเรื่องราวอีกสี่ปีหามีใคร
หลงเหลือในโลกนี้ที่สเปน
นักสืบเน็ตจ้องจับผิดครุ่นคิดหนัก
จริงเท็จสักประการใดให้เหลือเข็ญ
เขาพิสูจน์คำท้าทายหลายประเด็น
ให้ชนเห็นคลิปกว่าร้อยปล่อยยืนยัน
บาเลนเซียเมืองใหญ่ให้เปล่าว่าง
ทั้งร้านห้าง โรงงาน พานน่าขัน
โรงพยาบาล สนามบิน พิพิธภัณฑ์
สวนสัตว์นั้นไร้ชีวิตคิดงวยงง
หนุ่มสือสารผ่านติ๊กต๊อกเพื่อบอกกล่าว
วอนชนชาวเน็ตช่วยด้วยตนหลง
ข้ามเวลาไปอย่างไรให้งันงง
ชาวเน็ตคงสงสัยไปตามกัน
สองพันยี่สิบเจ็ดฤาเสร็จแน่
เรื่องจริงแท้หรือคอนเทนต์เป็นขำขัน
ยอดติดตามสามล้านกว่าพางงงัน
กดไลน์กันสิบเจ็ดล้านผ่านสามเดือน
อาจรัสเซียหรือใครใช้ระเบิด
ร่างระเหิดเป็นไอไม่เปรอะเปื้อน
ร่องรอยเลือดไม่เหลือเพื่อแจ้งเตือน
ซากลบเลือนจางหายมลายพลัน
ฤาเป็นอาวุธเคมีชีวภาพ
สร้างมาปราบศัตรูคู่แข่งขัน
ในสงครามล้ำยุคปัจจุบัน
ล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์ชาติอาจบางที?
นิวเคลียร์อาจแค่เด็กตัวเล็กน้อย
ห้องแล็บคอยพัฒนาอาวุธผี
วิทย์ก้าวไกลใครจะรู้อยู่ดีดี
เจอเคมีอาวุธร้าย...ทำหายตัว...
***สอดคล้องกับคำทำนายของหญิงชราตาบอดชาวบัลแกเรีย นาม "บาบา วานก้า"
นอสตราดามุสแห่งบอลข่าน ที่ทำนายเอาไว้ว่า "ยุโรปจะร้างผู้คน" ซึ่งจากผลการวิจัย
ของนักวิทยาศาสตร์ชาวบัลแกเรียผู้หนึ่งพบว่า คำทำนายของ บาบา วานก้า กว่า 7,000 เรื่อง
สรุปว่าถูกต้องถึง 80% ****
วีแก้น = เรือโนอาห์
9 มีนาคม 2566 16:15 น.

ยักษ์หินที่ถูกสาป

คีตากะ

NfhPc0.jpg
ตีหัวเขาเข้าบ้านหาญบุกรุก
สร้างรอยทุกข์ก่อเวรเข่นล้างผลาญ
หมายช่วงชิงทรัพย์เอาเข้ารุกราน
เยี่ยงอันธพาลโจรชั่วไม่กลัวตาย
หาข้ออ้างเหตุผลชนหัวเราะ
แท้เพียงเพราะปล้นชิงสิ่งมาดหมาย
อ้างนี่นั่นปวดเศียรเวียนตาลาย
ส่งทหารหาญไปตายกลายปุ๋ยดิน
ชนบาดเจ็บล้มตายแสนมายมาก
โลกข้าวยากหมากแพงแฝงหนี้สิน
กระทบทั่วปากท้องของอยู่กิน
ทำแผ่นดินดุจนรกตกบึงไฟ
นี่คือยักษ์ทศเศียรรามเกียรติ์เก่า
กลับมาเล่าตำนานเคยขานไข
ว่ามียักษ์อันธพาลรุกรานไป
จับใครได้ก็กลืนกินสิ้นชีวี
มันฮึกเหิมว่าเก่งกว่าใครหน้าไหน
แท้จริงไซร้นรชนคนบัดสี
ต่างเสื่อมศีลสิ้นธรรมทำอัปรีย์
จึงเกิดมียักษ์ร้ายกล้ำกลายมา
ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยคอยตอนจบ
ใครเป็นศพก่อนกันคน-ยักษา
เมื่อคนชั่วถูกจับกินสิ้นโลกา
องค์รามาจะปรากฏพระวรกาย...
***มนุษย์ไม่เคยก้าวข้ามประวัติศาสตร์ของตัวเองไปได้***
1624bd4a236eaa28bf6e54026d20fcb4_tn
15 กุมภาพันธ์ 2566 13:39 น.

การเสด็จมาครั้งที่สอง

คีตากะ

เมื่อพระองค์ลงมาคราครั้งแรก
ทรงรับแบกกรรมมนุษย์สุดหนักหนา
สละชีพเพื่อโลกคงทรงเมตตา
แม้นสวรรค์ยังโกรธามหาชน
มงกุฎหนามคือรางวัลอันทรงเกียรติ
คำหยามเหยียดเยี่ยงสรรเสริญเจริญผล
ไม้กางเขนดุจบัลลังก์แห่งทศพล
โลหิตราวสายชลล้างมลทิน
ครั้นพระองค์กลับมาคราที่สอง
มนุษย์ต้องสำนึกบาปเป็นนิจสิน
สวรรค์มองจ้องเขม่นหมายล้างดิน
คนชั่วสิ้นส่งนรกอกไหม้ตรม
โอ้มนุษย์ดุจโคเคี้ยวเล็มหญ้า
หารู้ว่าภัยพิบัติซัดถาถม
เหตุุการกระทำแห่งตนทนงายงม
เพียงหน้าก้มรับกรรมที่ทำมา...
***กัมมุนา วัตตติ โลโก...
18 มกราคม 2566 16:16 น.

เสียงเพลงวัยเยาว์

คีตากะ

images?q=tbn:ANd9GcStFYAGkyLxcklP-6e81tp
เสียงเพลงแห่งวัยเยาว์เฝ้าขับขาน
ครั้งวันวานแทรกไม้ในไพรสณฑ์
ฟังซิฟังเสียงนกร้องก้องกมล
กล่อมหลังฝนเพิ่งพ้นผ่านซ่านฤทัย
จำหนหลังครั้งเรายังเยาว์อ่อน
เที่ยวเร่ร่อนสำรวจโลกอกหวั่นไหว
ด้วยใจว่างมือเปล่าเราก้าวไป
ปราศเงื่อนไขกฎเกณฑ์เข่นค้ำคอ
ถ้าวันนั้นเราจับมือไม่ถือมั่น
เรียนรู้กันเปิดใจให้กันหนอ
วันนี้เราอาจลึกซึ้งถึงความพอ
ไม่มีใครต้องรอทุกข์ท้อทน
ภาพลวงตาเล่นกลบนโลกเปลี่ยว
เหงาดายเดียวท่ามชีวิตจิตสับสน
เธอคงเหงาเหมือนกันวันเวียนวน
ท่ามฝูงชนแปลกหน้ายาวนานมา
เพียงจับมือสื่อสารถึงกันบ้าง
โลกอ้างว้างเพียงใดใช่ปัญหา
หนึ่งแรงใจตรงนี้ยังมีมา
มอบให้เธอทุกเวลาและนาที
พบเพื่อพรากจากลานี่หนาโลก
ทั้งสุขโศกเหงาเศร้าเพียงเท่านี้
เพียงรักษาหัวใจเธอให้ดี
มิแปดเปื้อนเศษธุลีแห่งอวิชชา
จำบทเพลงที่เราร้องกล่อมท้องทุ่ง
ควันไฟฟุ้งยามเย็นเด่นเวหา
จำวัวควายกลางทุ่งจรุงตา
จำศาลาริมทางอันร้างไกล
จำถนนสายแปลกระแวกนั้น
จำความฝันวัยเยาว์จำได้ไหม
จำสายฝนปนหนาวนึกคราวใด
ดั่งกลับไปที่เก่าเราคุ้นเคย…
ไม่มีข้อความส่งถึงคีตากะ