12 เมษายน 2556 22:24 น.
คีตากะ
หนึ่งคัมภีร์ล้ำเลิศประเสริฐแสน
ซ่อนดินแดนพยัคฆ์อารักขา
สารัตถะอรรถถ้อยร้อยรจนา
แจ้งวิชชาอมตะละเกิดตาย
หากผู้ใดได้ครองต้องปราโมทย์
นามอุโฆษทั่วหล้าสง่าผาย
ยิ่งใหญ่ในตรีภพจบวันตาย
ทุกสิ่งหมายสำเร็จเสร็จตามจินต์
แดนพยัคฆ์อันตรายยากกรายผ่าน
ทุกห้วงกาลมากภัยให้ถวิล
ชนตกตายมายมากฝากชีวิน
เกลื่อนแดนดินอุจาดอนาถตา
เฉกสงสารอันตรายล้วนตายเกิด
แต่ล้ำเลิศคัมภีร์มีศึกษา
ทั้งรักโลภโกรธหลงดงกามา
ปลุกปัญญาสู่มรรคเลิศนักแล !
12 เมษายน 2556 22:25 น.
คีตากะ
ถอดอาภรณ์ทรงเครื่องสุดเฟื่องฟุ้ง
เพียงผดุงอินทรีย์ที่ห่วงหา
ถอดหัวโขนค่อนหนักคลุมพักตรา
เผยดวงหน้าน้อมรับกับตะวัน
ขอแสงแห่งทิวากรขจรแจ่ม
ไล้โลมแก้มกานต์เจ้าเคล้าสุขสันต์
ดั่งสัมผัสรัศมีธีรธรรม์
ปลุกแจ่มจันทร์มิ่งมิตรจากนิทรา
พิศดูเถิด ! ความงามยามเปลือยเปล่า
อันคนเขลาหวาดหวั่นสั่นผวา
แท้เพียงความพิลาสดารดาษดา
ปราศมายาซุกซ่อนกร่อนชีวัน
เมื่อดวงจิตจอมเจ้ากลายเปล่าว่าง
ลิ้นนุชนางอาจอ้างทางสวรรค์
การงานกิจพิสดารสานสืบธรรม์
กายเจ้านั้นเปลี่ยนผันสุดพรรณา
สดับเถิด ! ถ้อยธรรมยิ่งล้ำลึก
เหนือสำนึกสามัญหมั่นศึกษา
เสียงสวรรค์บรรเลงเพลงแว่วมา
ยังกัลยาหลุดพ้นจากวนเวียน
12 เมษายน 2556 22:25 น.
คีตากะ
ดั่งตำนานเหลือเชื่อเมื่อประสบ
ยุทธภพสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นไหว
ฟ้าครวญคร่ำดินร่ำพร่ำอาลัย
ชวนร่ำไห้โศกายิ่งอาดูร
พญาหงส์เหินหาวราวเทพสร้าง
นารายณ์ปางอวตารปานไอศูรย์
แห่งพรหมินทร์สถิตพิศจำรูญ
ยอดประยูรปักษามาสู่ดิน
พบมังกรเลิศฤทธิ์สถิตหล้า
บำเพ็ญภาวนาบนบ่าศิขริน
สัประยุทธิ์สรรพเวทเหตุผิดจินต์
ยังแผ่นดินป่วนปั่นสุดพรรณา
เจ็ดทิวาราตรีหามีพ่าย
จำพักกายสงบศึกฝึกคาถา
หมายชิงชัยชำนะจะกลับมา
สิบหกปีกาลหน้ามาสบเจอ
ครบกำหนดนัดหมายคล้ายโกหก
แค้นแน่นอกสุมนานลาญเสมอ
หงส์ร่อนมังกรทะยานพานพบเจอ
กลับล้นเอ่อน้ำใจยิ่งไมตรี
มาตรแม้นวิชายุทธ์สุดล้ำเลิศ
แต่รักเกิดภายจินต์สิ้นหมองศรี
ลืมความแค้นก่อนนั้นอันเคยมี
วันเดือนปีขัดเกลาความเขลาคลาย
จอมอสูรมารร้ายกลายทราบเรื่อง
คิดปลดเปลื้องชีวาตม์พิฆาตหมาย
มันยกพลแสนหมื่นยื่นความตาย
เยื้องย่างกรายสิงขรจรเร็วไว
ด้วยอานุภาพแห่งรักเกินจักเปรียบ
มารสิ้นเรียบชั่วคืนยากขืนไหว
จอมอสูรถูกคร่าชีวาไป
ปฐพีไซร้ศานติรักผลิบาน......
บุญคุณความแค้นยากสะสาง !
วรยุทธ์สุดเลิศล้ำไร้ต่อต้าน ฤาอาจทานความรักสมัครสมาน.....
หมายเหตุ : หงส์ร่อนมังกรทะยาน ภาคพิสดาร เป็นภาคต่อจากเรื่องหงส์เหนือมังกร ตอนโอเลี้ยง
12 เมษายน 2556 22:26 น.
คีตากะ
ชายหนึ่งขี่มอเตอร์ไซด์ขับไปถึง
สะพานซึ่งข้ามน้ำลำละหาน
เห็นมันพังขาดหักชักรำคาญ
เขาพบพานเด็กหนึ่งจึงเอ่ยความ
เด็กน้อยเอ๋ย! ธารนั้นมันลึกไหม?
เด็กตอบไปทันทีที่ชายถาม
ไม่ลึกหรอก ! บอกเอ่ยเฉลยความ
ขี่รถข้ามไปได้ไม่กังวล
ชายจึงขี่รถข้ามตามเด็กอ้าง
มาถึงกลางธาราพาฉงน
สายนทีท่วมถึงซึ่งคอตน
พลันร้องบ่นเด็กน้อยถ้อยพาที
เจ้าเด็กเอ๋ย ! ไยเจ้าล้อเราเล่น
หรือหมายเข่นทำร้ายกลายเป็นผี
หากเราไปไมช้าจมวารี
สิ้นชีวีในน้ำลำธารา
เด็กทำหน้างุนงงแสนสงสัย
เกาหัวไปพลางพลางอย่างกังขา
แล้วจึงตอบชายไปในวาจา
ไร้เดียงสาความเยาว์เล่าพจมาน
น่าแปลกจัง ! วันก่อนตอนฉันเห็น
เป็ดหนึ่งเล่นลงว่ายสายละหาน
สายชลท่วมเพียงไหล่ในท้องธาร
มันสำราญแหวกว่ายสายวาริน !
13 สิงหาคม 2558 22:58 น.
คีตากะ
ฟ้ารู้ว่าเราแตกต่างห่างกันมาก
จึงจำพรากพลัดหลงกลางสงสาร
ผ่านบทเรียนหลายหลากมากประการ
เป็นวิทยาทานสานชีวี
แม้นเธอล้ำฉันใช่รองดั่งสองสิงห์
ย่อมยากยิ่งอิงถ้ำเดียวเทียวหลีกหนี
หายินยอมพ่ายแพ้แม้นาที
ไม่เคยมียอมกันถือมั่นตน
ด้วยทิฐิมานะทะเยอทะยาน
คิดอาจหาญยิ่งใหญ่ใต้เวหน
แต่ลาภยศชื่อเสียงเยี่ยงวังวน
ยากผ่านพ้นง่ายดายเหนื่อยหน่ายนาน
จึ่งเห็นโลกแจ้งชัดความสัตย์เท็จ
แลเห็นเหตุแห่งทุกข์ลุกสังขาร
เพียรอบรมบ่มธรรมล้ำวิญญาณ
มายาวนานช่วงหนึ่งจึงแจ้งใจ
ฟ้าส่งมาพบกันในวันนี้
เปี่ยมไมตรีล้ำลึกนึกสงสัย
บทสรุปสุดท้ายกลายเป็นไป
ยากขานไขเรียงร้อยพจน์รจนา....
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
1868
