พุทธพจน์ภาษิตลิขิตเขียนกาลจำเนียรก่อนเก่าเขาศึกษาระดับความรู้แจ้งแห่งปัญญาเฉกฝึกม้าให้เชื่องเปรื่องอินทรีย์ชายผู้หนึ่งน้อมเกล้าเฝ้าพุทธะอาชีวะฝึกม้าเป็นสารถีตถาคตตรัสปุจฉาถามพาทีถึงวิธีฝึกม้าจงสาธยายชายฝึกม้าสารถีเกสีตอบในระบอบฝึกม้าอาขยายมีวิถีสี่แบบอย่างแยบคายทูลถวายน้อมเกล้าเล่าความนัยม้าหนึ่งฝึกเพียงละม่อมพร้อมสยบอาหารครบน้ำดีเปลี่ยนนิสัยเอ่ยวาจาฟังเพราะเสนาะใจก็เชื่องได้ดั่งอุบลบานพ้นธารม้าสองฝึกรุนแรงใช้แทงปฏักยากยิ่งจักเชื่อเชื่องเปลืองสังขารบ้างลงแส้ผูกขาพันธนาการงดอาหารความพยศจึงหมดลงม้าสามดั่งอุบลปริ่มพ้นน้ำเบาหนักทำเพาะบ่มสมประสงค์บ้างรุนแรงบ้างละม่อมยอมเชื่องลงอาชาคงใช้ประโยชน์สิ้นโทษภัยม้าสี่ราวอุบลงอกเพิ่งออกเหง้าเป็นอาหารปลาเต่ามิเอาไหนจะฝึกฝนเสียเปล่าเขลาเกินไปฝึกไม่ได้ให้ฆ่าทิ้งอิงปาจารย์...
เสื่อมสัตย์ศีลสิ้นธรรมาอารยะเสื่อมศรัทธาปสาทะมนุสสาเสื่อมทรามพรหมวิหารสี่มีเมตตาเสื่อมปรัชญาฟ้าหมองครองปฐพีสู่หุบเหวคำสาปปวงบาปเคาะห์สู่คำเยาะเย้ยหยันยันภูตผีสู่โทษทัณฑ์จากสรวงล่วงอเวจีสู่อัคนีแห่งไฟประลัยกัลป์สูญเสียธรรมจะดำดิ่งสิ่งอาเพศสูญเทเวศน์ที่ปกปักจักอาสัญสูญสิ้นปราชญ์ย่อมตกตายไปตามกันสูญเผ่าพันธุ์เพราะอวิชชาพามืดมนจบสิ้นยุคเกิดแลดับปรับสมดุลจบบุญคุณความแค้นแสนสับสนจบผูกพันชาตินี่ที่วกวนจบสิ้นคนตามบัญชาฟ้าลงทัณฑ์หน้าสุดท้ายประวัติศาสตร์สิ้นชาติภพหน้าสุดท้ายจุดจบพบโศกศัลย์ห้าสุดท้ายแห่งมนุษย์สุดสิ้นกันหน้าสุดท้ายก่อนความฝันวันต่อไป..(เริ่มต้นยุคหินอีกครั้ง)
หัวร่อ...ให้โลกหล้าพาขันแข่งมุ่งแก่งแย่งกระดูกโตโกลาหลทำร้ายกันหยันเย้ยเผยเล่ห์กลบนถนนสู่สุสานลานประลองหัวร่อ...ให้ชนชั้นปัญญาปราชญ์หลงอำนาจมัวเมาเฝ้ากลัดหนองเหยียบซากศพช่วงชิงสิ่งหมายปองสุดท้ายกองเป็นศพกลบฝังดินหัวร่อ...ให้ชีวิตติดตรวนโซ่ประชันโอ่เพลงเศร้าเฝ้าติฉินยุ่งวุ่นวายภารกิจจิตชาชินหลงลืมสิ้นความตายขายชีวาหัวร่อ...ให้ขุนเขาทอดเงาเขียวดูโดดเดี่ยวแต่สงบพบหรรษาหัวร่อให้สุริยันและจันทราคงแต้มฟ้างามสง่าน่ายลชมหัวร่อ...ให้ธารามหาสมุทรมิสิ้นสุดระลอกคลื่นดื่นถาถมเก่าไปใหม่มาตามกระแสลมล้วนจ่อมจมลับหายไปตามกาลหัวร่อ...ให้ลาภยศและชื่อเสียงประหนึ่งเยี่ยงเมรัยให้หอมหวานหมื่นหยดหยาดเมามายก็ไม่ปานเพียงร้าวรานยามสร่างร่างทรุดโทรมหัวร่อ...ให้สัจธรรมค้ำจุนหล้าดั่งมารดาสรรพสิ่งยิ่งแสงโสมคงเยียวยารักษาปลอบประโลมซ่อนพักตร์โฉมสะคราญไว้ในหมอกจาง...
คนละบาทสมทบครบทั่วหล้าแปดพันล้านเงินตรามหาศาลคนละบาปสะสมบ่มมานานโลกถึงกาลแตกดับสุดรับรองคนละบุญเว้นชีวาบรรดาสัตว์สู่ทางลัดทางรอดปลอดภัยผองแสนล้านสัตว์รอดตายคลายทุกข์ครองบุญสนองผลนั้นในทันตานรกหรือสวรรค์ท่านสรรค์สร้างมืดสว่างทางเลือกง่ายนักหนาหากรอสายกายก้มเบื้องยมพญาวันพิพากษากำหนดหมดสิ้นทาง...
พายุพัดธุลีนาทีหนึ่งม้วนตลบถึงยอดทิวที่หวิวไหวฟุ้งขจรก่อนจางหายมลายไปดุจแจ้งนัยว่าชีวิตล้วนปลิดปลงก้มหน้าเกลือกดินกรังหลังสู้ฟ้ามุ่งเพียงหาอาหารกาลใหลหลงดั่งคำสาปตราบชีวาพาปลดปลงราวฝุ่นผงเม็ดทรายขจายขจรชาติภพหนึ่งสั้นนักจักทอดล้มกระดูกถมธรณินปานสิงขรล้วนจากพรากกระท่อมทับเคยหลับนอนโบยบินจรแห่งใดไป่รู้ความ...