13 ธันวาคม 2566 11:39 น.

คอยครบขวบปี

คีตากะ

มกราหน้าหนาวใจผ่าวร้อน
คอยงามงอนว่าจะกลับมาลับหาย
ถึงวันเด็กคิดคนึงถึงมิคลาย
เคยเล่นว่ายคลองใสครั้งวัยเยาว์
กุมภาวาเลนไทน์ให้ดอกไม้
ปีนี้ไร้คนรับพาอับเฉา
วันมาฆะมีนามาไร้เงา
แต่ก่อนเก่าร่วมหนุนสร้างบุญทาน
ย่างเมษาหน้าร้อนสะท้อนจิต
คนเคยชิดไม่มาพาร้าวฉาน
เคยสาดน้ำร่วมกันวันสงกรานต์
ขอพรท่านผู้ใหญ่ให้เปรมปรีดิ์
วันแรงงานพฤษภาคอยท่าเก้อ
ไร้เงาเธอคืนถิ่นสิ้นหน่ายหนี
ทิ้งทุ่งนาเงียบเหงาเศร้าฤดี
ลืมวิถีท้องทุ่งหลงกรุงไกล
จนเดือนหกมิถุนากบพาร้อง
นั่งเหม่อมองฝนตกอกหวั่นไหว
เคยร่วมบุญวิสาขาจำอาลัย
วันพระใหญ่ไร้เงาเจ้านวลปราง
กรกฎามาถึงครึ่งปีผ่าน
ด้วยนงคราญไม่มาพาหม่นหมาง
เข้าพรรษาสิงหาพาเลือนราง
เคยร่วมนางแห่เทียนเพียรบำเพ็ญ
ล่วงเดือนเก้าเทศกาลงานกินผัก
รอคนรักกันยาไม่มาเห็น
ออกพรรษาตุลาพาลำเค็ญ
ก่อนเนื้อเย็นเคียงนั่งนับบั้งไฟ
พฤศจิกามาถึงคนึงนิจ
เคยเคียงชิดคู่กันวันเพ็ญใส
ลอยกระทงอธิษฐานพานร่วมใจ
ปีนี้ไร้คู่ลอยพลอยจาบัลย์
คอยจนถึงธันวาข่าวว่ากลับ
จนเลยลับคริสต์มาสปราศจอมขวัญ
ส่งท้ายปีเคาท์ดาวน์เจ้าเงียบงัน
จนถึงวันปีใหม่ได้ขวบปี...
2 ตุลาคม 2566 11:18 น.

สิทธิในการเปลี่ยนแปลง

คีตากะ

มนุษย์ถูกสร้างตามลักษณ์พระพักตร์เจ้า
ร่างกายเอาผงคลีดินสิ้นผสม
ปั้นคลุกเคล้าก่อรูปร่างอย่างน่าชม
มอบปราณลมให้ไว้ในวิญญาณ์
วิญญาณนี้อมตะอัประไมย
มิมีใครทำลายหมายเข่นฆ่า
กายเกิดดับลับไปไม่นำพา
แต่วิญญาณ์ยืนยงคงกระพัน
เปลี่ยนร่างใหม่เรื่อยไปไม่สิ้นสุด
กายโทรมทรุดแตกไปในรูปขัณฑ์
คืนสู่ดินดั่งเดิมเริ่มวารวัน
วิญญาณเป็นนิรันดร์มิผันไป
พระองค์มอบเจตจำนงเสรี
ให้ชนมีสิทธิเลือกเป็นแบบไหน
เพียงเปลี่ยนแปลงถ้าหากมิชอบใจ
ผลเช่นใดเพียงยอมรับกับความจริง...
สิ่งที่เปลี่ยนไม่ได้
1.เจตจำนงเสรี (สิทธิในการเลือก/เปลี่ยนแปลงแต่ไม่สามารถกำหนดผลได้แน่นอน)
2.วิญญาณอมตะ (ทำลาย/ทำให้สูญหายไม่ได้เป็นพลังงานที่เป็นนิรันดร์)
16 กันยายน 2566 16:28 น.

ดินแดนพันธสัญญา

คีตากะ

จากเอเดนสวนสรวงล่วงแหล่งหล้า
อาดัมและเอวาตกสวรรค์
เกิดมนุษย์คู่แรกแบกโทษทัณฑ์
แพร่เผ่าพันธุ์ต่อไปในโลกา
ถึงโนอาห์มนุษย์สุดโหดร้าย
มุ่งทำลายชีวิตจิตบาปหนา
ฝนตกสี่สิบวันตามบัญชา
เกิดมหาอุทกภัยในตำนาน
เกิดเมโสโปเตเมียแหล่งจารีต
หว่างไทกรีส-ยูเฟรตีสลุ่มละหาน
แหล่งกสิกรรมล้ำหน้าชลประทาน
แรกจดจารสุเมเรียนเริ่มเขียนคำ
ถึงบาบิโลนเรืองรุ่งเฟื่องฟุ้งสุด
ใจมนุษย์เสื่อมทรามลามถลำ
ชอบพูดจาบลาบลาภาษาคำ
วัฒนธรรมสูญสลายมลายไป
จากอาดัม โนอาห์ อับราฮัม
เกิดสายธรรมสองศาสน์ชาติยิ่งใหญ่
ทั้งชาวคริตส์อิสอัคยิวโยงใย
อิสลามได้มุฮัมมัดสายอิชมาเอล
ชนชาติยิวยาโคป โยเซฟหลาน
ย้ายถิ่นฐานสู่อียิปต์ลิบตาเห็น
รุ่นโมเสสยิวเป็นทาสชาติลำเค็ญ
ถูกฆ่าเข่นทรมานนานหลายปี
พระเจ้าใช้ให้โมเสสปลดปล่อยทาส
จากอำนาจฟาโรห์พายิวหนี
ทะเลแดงถูกแหวกแทรกวารี
คืนถิ่นที่คานาอันตามสัญญา
พระองค์มอบบัญญัติสิบประการ
ให้ลูกหลานชาวยิวยึดรักษา
หลงร่อนเร่ทะเลทรายหลายเพลา
สู่ดินแดนพันธสัญญาสี่สิบปี
ถึงเยซูนาซาเร็ธ เบธเลเฮม
จรดเยรูซาเล็มเมืองชินสีห์ 
สู่มักกะฮ์ถัดมาห้าร้อยปี
มุฮัมมัดเผยวจีแห่งอัลลอฮ์
จากดินแดนเมโสโปเตเมีย
สู่เปอร์เซียอาหรับจรดใต้หนอ
เกิดมนุษย์หลายเผ่าแยกเหล่ากอ
ล้วนแม่พ่อเดียวกันสร้างสรรค์มา...
16 กันยายน 2566 10:39 น.

ใครที่เธอรัก ใครที่รักเธอ

คีตากะ

จงรักแต่อย่าทุกข์เพียงสุขสันต์
จงรักแต่อย่าหวั่นยึดมั่นไหน
จงรักแต่อย่าหวังคาดดั่งใจ
จงรักและก้าวไปในเสรี
จงเชื่อว่าสัจจะชนะแน่
จงเชื่อจิตเดิมแท้พระชินสีห์
จงเชื่อในคุณงามและความดี
จงเชื่อถ้อยวจีแห่งพุทธา
จงเรียนรู้ปล่อยวางทุกอย่างสิ้น
จงเรียนรู้ชีวินอุเบกขา
จงเรียนรู้จักตัวตนพ้นมายา
จงเรียนรู้อัตตาพาทุกข์ทน
จงอย่าปล่อยให้จิตใจใช้กลเล่ห์
จงอย่าเขวหนทางแห่งมรรคผล
จงอย่ายึดถือมั่นในตัวตน
จงล่วงพ้นคนสัตว์ฉากทัศน์ใด
จงมองฉันคือเธออีกคนหนึ่ง
จงมองฉันลึกซึ้งใช่ใครไหน
จงมองฉันแค่ภาพลวงปราศกายใจ
จงมองฉันแท้ไซร้ไม่มีจริง...
28 สิงหาคม 2566 08:49 น.

ม้าสี่ตัวบัวสี่เหล่า

คีตากะ

พุทธพจน์ภาษิตลิขิตเขียน
กาลจำเนียรก่อนเก่าเขาศึกษา
ระดับความรู้แจ้งแห่งปัญญา
เฉกฝึกม้าให้เชื่องเปรื่องอินทรีย์
ชายผู้หนึ่งน้อมเกล้าเฝ้าพุทธะ
อาชีวะฝึกม้าเป็นสารถี
ตถาคตตรัสปุจฉาถามพาที
ถึงวิธีฝึกม้าจงสาธยาย
ชายฝึกม้าสารถีเกสีตอบ
ในระบอบฝึกม้าอาขยาย
มีวิถีสี่แบบอย่างแยบคาย
ทูลถวายน้อมเกล้าเล่าความนัย
ม้าหนึ่งฝึกเพียงละม่อมพร้อมสยบ
อาหารครบน้ำดีเปลี่ยนนิสัย
เอ่ยวาจาฟังเพราะเสนาะใจ
ก็เชื่องได้ดั่งอุบลบานพ้นธาร
ม้าสองฝึกรุนแรงใช้แทงปฏัก
ยากยิ่งจักเชื่อเชื่องเปลืองสังขาร
บ้างลงแส้ผูกขาพันธนาการ
งดอาหารความพยศจึงหมดลง
ม้าสามดั่งอุบลปริ่มพ้นน้ำ
เบาหนักทำเพาะบ่มสมประสงค์
บ้างรุนแรงบ้างละม่อมยอมเชื่องลง
อาชาคงใช้ประโยชน์สิ้นโทษภัย
ม้าสี่ราวอุบลงอกเพิ่งออกเหง้า
เป็นอาหารปลาเต่ามิเอาไหน
จะฝึกฝนเสียเปล่าเขลาเกินไป
ฝึกไม่ได้ให้ฆ่าทิ้งอิงปาจารย์...
ไม่มีข้อความส่งถึงคีตากะ