10 เมษายน 2556 22:18 น.
คีตากะ
คนอวดผีอวดสางวางท่าก๋า
ออกลีลายั่วเย้ากระเซ้าผี
ผีงุนงงสงสัยในท่าที
คนใจดีสู้สางพลางทักทาย
คนแหย่ผีเย้าหยอกแสร้งหลอกล่อ
ผีเอียงคอแคลงใจในจุดหมาย
คนลบหลู่ผีทั่วไม่กลัวตาย
ผีซ่อนกายหลบไว้ไม่เผยตน
คนหลอกผีแกล้งหมิ่นถึงถิ่นที่
ทำภูตผีโกรธาตาถลน
ผีเผยกายปรากฏสิ้นอดทน
หลอนหลอกคนขวัญผวาแทบบ้าตาย
คนเห็นผีหวาดกลัวจนตัวสั่น
ผีเย้ยหยันหัวร่อตัวงอหงาย
คนคือผีที่ยังไม่ถึงตาย
ผีคือคนทอดกายนอนวายวาง
คนหรือผีใครเห็นควรเผ่นหนี?
หลายคดีคนร้ายอายผีสาง
เจอผีร้ายอาจหนีมีหนทาง
พบคนร้ายถึงวายวางร้างชีวา
คนเจอผีในใจกลับไม่หวั่น
หลอนทุกวันทุกคืนตื่นผวา
หลอกให้รักให้ชังนั่งโศกา
ยังร้ายกว่าผีตนใดในแผ่นดิน!...
10 เมษายน 2556 22:19 น.
คีตากะ
ฝูงหิ่งห้อยกะพริบระยิบแสง
ประชันแข่งจันทร์เพ็ญเด่นเฉิดฉาย
แฝงลำพูชูกิ่งเพริศพริ้งพราย
ส่องประกายดั่งคบเพลิงเถกิงไพร
ห้วงท้องธารกระเพื่อมเลื่อมพรายสี
กลางนทีปรากฏจันทร์อันสุกใส
นั่งเรือแหวกม่านน้ำลำนำไกล
ราวหลงในภาพวาดพิลาสงาม
เสียงไม้พายกระทบคลื่นในคืนเปลี่ยว
คุ้งแควเคี้ยวคดไกลใจไหวหวาม
ทัศนาม่านหมอกเย้าหยอกตาม
ทั่วเขตคามปกคลุมคล้ายกลุ่มควัน
วัดโบราณเรียงรายเคียงสายน้ำ
กลองย่ำค่ำดังรัวทั่วเขตขัณฑ์
กระท่อมหลบดงมะพร้าวพราวอรัญ
อัมพวันยามค่ำล้ำตระการ
ดารกะประดับโพยมระยับ
เรไรขับเพลงไพรใกล้ละหาน
เหมือนเสียงใจแว่วดังฟังกังวาน
ให้ก้าวผ่านสู่ฝั่งดั่งตั้งใจ....
13 สิงหาคม 2558 22:41 น.
คีตากะ
ปีเสือดุ...ดินไหวไปทั่วโลก
เฮติโศกชิลีเศร้าเรากลัดหนอง
น้ำป่าหลากมากฝนบนเขานอง
อีสานต้องหวาดผวาน้ำมาแรง
ปีกระต่าย...ลอยคอพอบรรจบ
ญี่ปุ่นสบสึนามิพิบัติแผลง
เหนือฝนฟ้าพายุดุรุนแรง
ภาคกลางแหนงน้ำท่วมอ่วมบ้านเรา
ปีมังกร...คุกคลาน...คชสารล้ม
เขาว่าจมหนักกว่าพาอับเฉา
ดั่งควาญช้างตกหลังนั่งซึมเซา
ความมืดเข้าปกคลุมรุมพารา
กรรมหนอกรรม!...มนุษย์ยากหลุดพ้น
สำนึกตนหรือก็ไม่ไร้สิกขา
มุ่งประโยชน์โทษใดไม่นำพา
ท้ายต้องมาอพยพ...หนีหลบภัย
13 สิงหาคม 2558 22:42 น.
คีตากะ
อันช้างม้าวัวควายมากมายป่า
ยังนำมาฝึกหัดดัดนิสัย
สิ้นผยองพองขนกมลใน
สันดานไพรดิบเถื่อนเลือนมลาย
ความพยศหมดไปในจริต
กลายเป็นมิตรก่อประโยชน์โทษห่างหาย
เลิกร่อนเร่พเนจรซ่อนเร้นกาย
เคยดุร้ายกลายเชื่องเรืองปัญญา
แต่จิตคนวายวุ่นทั้งขุ่นข้อง
เดี๋ยวร่ำร้องเดี๋ยวหัวเราะเพราะตัณหา
เดี๋ยวก็มืดเดี๋ยวสว่างสร้างมายา
คอยผลาญพร่าเจ้าของต้องทุกข์ทน
กลับเพิกเฉยปล่อยไปไม่ฝึกหัด
ทรมานสัตว์ในจิตคิดฝึกฝน
จึงเป็นบ้าเป็นหลังเวียนวังวน
หนีไม่พ้นหมองเศร้ากร่อนเผาทรวง
*** ภาวนา คือการอบรมใจให้ฉลาดเที่ยงตรงต่อเหตุผลอรรถธรรม รู้จักวิธีปฏิบัติต่อตัวเองและสิ่งทั้งหลาย ไม่ให้จิตผาดโผนโลดเต้นแบบไม่มีฝั่งมีฝา ยึดการภาวนาเป็นรั้วกั้นความคิดฟุ้งของใจให้อยู่ในเหตุผลอันจะเป็นทางแห่งความสงบสุข ใจที่ยังมิได้รับการอบรมจากภาวนา จึงยังเป็นเหมือนสัตว์ที่ยังมิได้รับการฝึกหัดให้ทำหน้าที่ของตนอย่างสมบูรณ์
ข้อคิดธรรมจากอาจารย์มั่น ภูริทัตโต วัดป่าสุทธาวาส
บัณฑิตเอ๋ย ! ท่านหาเคยประสบพบคชสาร เพียงตาบอดคลำเจอเพ้ออนุมาน เปรียบสังขารแห่งคชพจนา เมธีเอ๋ย ! ท่านเปิดเผยอรรถธรรมล้ำภาษา แต่ธรรมนั้นมิอาจพจน์รจนา จนปัญญาสาธยายร่ายจำนรรจ์ ปวงปราชญ์เอ๋ย ! ท่านอ้างเอ่ยใบไม้ในไพรสัณฑ์ แต่เพียงหนึ่งใช่พฤกษาทั้งอารัญ ซึ่งอนันต์ยิ่งนักสุดจักควณ กวีเอ๋ย ! ท่านเปรียบเปรยสัจธรรมนำสงวน หมายชี้จันทร์แสงจรัสพิพัฒน์นวล แต่จันทร์ล้วนพบได้เพียงใจตน สาวกเอ๋ย ! ท่านแพร่เผยหลักธรรมนำมรรคผล แต่ธรรมแท้อจินไตยไร้ตัวตน จึงร้างคนอนุศาสน์ปราศผู้ฟัง ปุถุชนเอ๋ย ! ท่านละเลยดวงจิตคิดคาดหวัง แสวงสุขนอกกายหมายจีรัง จึงบดบังธรรมกายหลงว่ายวน สรรพสัตว์เอ๋ย ! ท่านเพิกเฉยตถตาพาสับสน จึงขลาดเขลาเปล่าปัญญาพร่ากมล จมวังวนแห่งวัฏฏะอัประมาณ...
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟคีตากะ
หน้าส่วนตัว
2863
