9 มิถุนายน 2552 13:08 น.
คีตกานท์
เปรียบครูเช่นเรือจ้าง นาวา
สอนสั่งข้ามอวิชา ป่ากว้าง
แม้อยู่ในพนา หุบเขา
ยังฝ่าฟันเพื่อสร้าง ศิษย์รู้วิทยา
มารดาทวิเอื้อ อาทร
คอยพร่ำบ่นสั่งสอน ลูกแก้ว
ดั่งสมเด็จพระชินวร บรมครู เราแฮ
นำเหล่าศิษย์หลุดแล้ว กิเลสร้ายปราชัย
ดั่งแสงไฟเจิดจ้า นำทาง
มืดดำอันอำพราง ชั่วร้าย
มุมมืดพลันสว่าง ปลอดโปร่ง แลนา
อบอุ่นยามทุกข์คล้าย รุมเร้าเบียดเบียน
บำเพ็ญเพียรแม้หนักร้อย พันทวี
หน้าที่มิหน่ายหนี ห่างร้าง
ทุกข์ร้อนป่วยราวี บ่หยุด สอนเฮย
เพราะมุ่งสอนเคียงข้าง เด็กน้อยไร้เดียงสา
ขอพระมาคุ้มเกล้า เกศา
ศัตรูหรือภัยมา พ่ายแพ้
อีกตำแหน่งยศฐา ปรากฏเกียรติเฮย
ผู้คนสรรเสริญแม้ เทพไท้ก็อวยชัยฯ
27 เมษายน 2552 21:23 น.
คีตกานท์
แสงทาบทาราตรีที่ฟ้าใส
อบอุ่นไอได้พักบนตักหนุน
แอบอิงใกล้ได้ชิดหอมละมุน
ทั้งไออุ่นกรุ่นฟุ้งจวนรุ่งสาง
แว่วลมพัดกอไผ่ให้ไหวโยก
ดั่งซอโศกขับกล่อมมิยอมห่าง
ระริกพริ้วใบไหวให้ไหวคราง
เห็นนวลนางพรางยิ้มพี่อิ่มใจ
อีกนานไหมราตรีจะหนีหาย
ให้พี่ชายได้นอนพักจนหลับใหล
กลัวนะกลัวห่างร้างกลัวห่างไกล
กลัวว่าใครหนุนตักเจ้าทั้งเช้าเย็น
ตะวันยอทอแสงแดงระยับ
เปล่งแสงจับคุ้งฟ้าพร่าพรางเห็น
ขอหนุนตักพักคลายจนสายเพล
มองผ่านเพ็ญใกล้ลาลับไปกับดาว
วิหกน้อยค่อยโผผินบินสู่ฟ้า
จากผืนป่าท้าแรงลมที่พรมหนาว
ดั่งตัวพี่จากนวลไปชั่วคราว
กลัวจะร้าวพราวไหวกับสายตา...
24 เมษายน 2552 13:04 น.
คีตกานท์
ชาตินี้ไม่อาจเป็นคนแรก
ฉันอยากจะแยกกายใจเธอเป็นสอง
หนึ่งให้ชายที่เธอรักครอบครอง
สองฉันปองร่วมรักเธอ
ไม่ได้ในชาตินี้
หากว่าชาติหน้ามีพบประสบเสมอ
จะเป็นคนแรกคู่แท้ที่ไม่ฝันเก้อ
เพราะว่าชาตินี้ฉันเผลอรักเธอก่อน
หากชาติหน้าเป็นคู่แท้ไม่แปรพรากดั่งชาตินี้
จะเป็นเจ้าของคนดีที่น่ารักออดอ้อน
จะถนุถนอมรินไม่ไต่ไรไม่ตอม
เพราะงามงอนคือนางในฝันของฉันเอง.....
24 เมษายน 2552 13:02 น.
คีตกานท์
ขอ วาดฝันอันหวานชื่นให้ฝืนกล้า
แค่ ในยามนิทราคราฝันหวาน
เพียง เศษเสี้ยวแห่งห้องของดวงมาลย์
แอบ อยู่นานวานไหว้กับสายลม
รัก ครั้งแรกแปลกจิตให้คิดรัก
เธอ อย่าผลักสมัครใคร่ขอให้สม
ก็ ยังซึ้งตรึงจิตอิฏฐารมณ์
สุข ลมลมจมแบบนี้กี่วันคืน
ใจ อบอุ่นละมุนไมเพราะไอรัก
แม้ อุปสัคจักขวางกันฉันจักฝืน
เธอ อยู่ใกล้ใด้เชยชิดจิตสดชื่น
ไม่รู้ ไกลกี่หมื่นกี่หมื่นแสนได้แขนควง....
24 เมษายน 2552 13:00 น.
คีตกานท์
น้ำเคยใสไหลเย็นเคยเล่นว่าย
เดี๋ยวนี้กลายเปลี่ยนสีที่คล้ำหมอง
ปลาแหวกว่ายไปมาในคูคลอง
กลับจำต้องตายเกลื่อนสะเทือนใจ
ฟ้าสีครามยามสายจนบ่ายแล้ว
ที่เป็นแนวร่วมกั้นรังสีใส
มีช่องโหว่ให้แสงแผดอำไพ
คือภัยไซร้ไหม้ผิวเป็นริ้วรอย
ครั้งเมื่อสูดลมหายใจให้สดชื่น
จำต้องฝืนกลิ่นไอให้ถดถอย
คาร์บอนไดมอนนอกไซคนละน้อย
ต่างก็พลอยเจ็บป่วยบ้างโรยรา
กองขยะดาษดื่นทุกพื้นที่
ซีเอฟซีเครื่องทำความเย็นลดองศา
แข่งกันใช้แข่งกันทิ้งเพิ่มอัตรา
จึงนำพาชีพน้องพี่หริบหรี่ลง
วอนผองเพื่อนเตือนกันหยุดยั้งคิด
ร่วมตั้งจิตพิชิตภัยอย่าไหลหลง
รีไซร์เคิลมาใช้ใหม่หากมั่นคง
เพื่อดำรงโลกไว้ให้สวยงาม
หน้าส่วนตัว
1578
