ความรักมักทำให้เดินทางค้นหาความกว้างของแผ่นดินเรียนรู้ชีวิตไม่สุดสิ้นตามเสียงยินของหัวใจมาพบสิ่งไม่เคยรู้ได้เฝ้าดูอย่างหวังไว้เก็บเรื่องราวประทับใจเติมสิ่งใหม่ชีวิตบางตอนความรักนำพาให้เดินทางรู้จักวางเพื่อพักผ่อนหลีกหนีเรื่องวุ่นซับซ้อนแล้วมองย้อนดูตนเอง
เส้นทางที่เราก้าวเดิน ต้องเผชิญถึงตรงไหนด้วยวันคืนที่่ผ่านไป เธอเชื่อไหมยังมีฉันขอเคียงข้างทุกเวลา ไม่นำหน้าเกรงเธอหวั่นหากตามหลังกลัวไม่ทัน อยู่ใกล้กันอบอุ่นใจอยากจะเป็นเหมือนสะพาน คอยทอดผ่านสิ่งดีให้ไปถึงฝั่งที่วาดไว้ นานเพียงไรฉันก็เฝ้ารอ...............
คืนนี้ก่อนหลับตานอนฉันเขียนกลอนฝากถึงเธอไม่ใช่เรื่องที่พร่ำเพ้ออยากให้เจอกับเรื่องดีดีมีดวงดาวประกายแสงอีกแมลงหิ่งห้อยกะพริบหรี่พระจันทร์นวลคอยแต้มสีเติมชีวีให้มั่นใจขอให้นอนหลับฝันดีพร้อมสิ่งนี้ที่มอบให้เรื่องราวร้ายนั้นผ่านไปเพื่อวันใหม่จักเริ่มต้น
บางทีโลกไม่สวยดั่งเธอคิด ต้องลิขิตไปตามที่ใฝ่ฝันฤดูกาลยังแตกต่างไม่ซ้ำกัน ชีวิตย่อมพลิกผันเป็นเรื่องธรรมดาอยากจะได้พบเจอเรื่องที่หวังไว้ หากอยู่้ไกลกว่าที่คอยตามหาดั่งหลงทางสับสนในราวป่า วันนี้ยอมเหนื่อยล้าปล่อยคงดีแต่เธอนั้นมีสิทธิ์ที่จะฝัน ค่อยต่อเติมแต่งปั้นให้เข้าทีกับบททดสอบของครั้งนี้ อาจจะมีของขวัญคืนกลับมา
ต่อให้ความโศกเศร้าผ่านเข้ามาจะหนักหนาเพียงไรยังสู้ไหวต่อให้ความเงียบเหงามากเท่าไหร่อยู่คนเดียวทนไปไม่อ่อนแอต่อให้ความท้อแท้มาเคียงข้างคงไม่คิดถอยห่างที่จะแพ้ต่อให้ความเจ็บช้ำนั้นรังแกก็ไม่แคร์ขนาดต้องทุกข์ตรมต่อให้ความรักแท้แตกสลายหากคงไม่ถึงตายนอนซานซมต่อให้ดวงใจพบความขื่นขมป่าวทุกข์ระทมให้เสียเวลาต่อให้ชีวิตจะหมดสิ้นหวังไม่มีทางเสียพลังสร้างสิ่งมีค่ากับเรื่องราวเล็กใหญ่โหมเข้ามาต้องแกร่งกล้าเพื่อวันหน้าจักก้าวไป