จดหมายที่ไปไม่ถึง

คะน้า

ตลอดเวลาที่ผ่านมาหมดเปลืองเวลาไปกับความคิดถึงคุณ  จนไม่รู้ตัว
เลยว่านึกรักคุณตั้งแต่เมื่อไหร่รู้แต่เพียงมันทบทวีขึ้นทุกครั้ง ที่ได้พูดคุย ทุกครั้ง
ที่ได้พบกัน และเมื่อนึกย้อนไปทีไร น้ำใสๆมันก็รื้นขึ้นที่ปลายตาทุกครั้ง ว่า
ทั้งหมดที่เคยคิด เป็นแค่ความฝันลมๆแล้งๆ ของฉันฝ่ายเดียว  ไม่ได้มีค่าอะไร
เลย  พยายามรวบรวมทุกอารมณ์ที่เคยเกิดขึ้นกับคุณ  ทั้งรัก คิดถึง หวง  ห่วง
โกรธ เกลียด ถวิลหา ทุกความรู้สึกมันอัดแน่น เหมือนรอคอยเวลาระเบิด
เพื่อนๆ เตือนฉันแล้วว่าอย่าทำ  อย่าทดสอบคุณให้ใจต้องเจ็บ  เพราะมันหมาย
ถึงผลลัพธ์ที่ได้  ฉันจะเตรียมใจยอมรับสภาพของคำว่าหยิกเล็บก็เจ็บเนื้อ ได้รึ
เปล่า  แต่ท้ายที่สุดฉันทำ เพียงเพราะใจที่มันค้านอย่างขัดแย้งในตัวเอง
ว่าเค้าคงไม่เหมือนใครๆ แท้ที่จริงแล้วใจคนเรามันก็พลิกผันได้ทุก
สถานการณ์ ทุกช่วงอารมณ์ของความเป็นไปที่ได้ติดต่อหรือ สัมผัสกับคนใหนๆ
ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีอะไรจีรัง 
                เราพบกันวันหนึ่งเพื่อร่วมกันผลิตช่วงเวลาแห่งความสุข หล่อเลี้ยง
ให้ชีวิตดูมีความหมาย  เพื่อให้กลายเป็นความทรงจำที่ดีระหว่างกัน ไม่เคยคิด
ว่าอายุของความรักมันจะสั้นนัก  ไม่เคยลืมทุกๆสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรา  วินาที
แรกที่ได้สัมผัสคุณ อาการเสียวที่ใจกลางฝ่ามือข้างซ้าย รอยจูบที่ยังฝังแน่น
อยู่ในใจ ฉันไม่อาจลืมมันได้เลย สำหรับฉันแล้วมันเป็นเรื่องยากที่จะลืม
เพราะความรักมันไม่ได้เข้ามาทักทายฉันบ่อยนัก  มีมากคนที่ผ่านเข้ามาให้
ฉันรู้จัก แต่มีน้อยคนที่ฉันอยากจะรัก  ฉันไม่รู้ว่าสำหรับคุณมันจะมีความหมาย
อะไรแค่ใหนกับเรื่องระหว่างเรา
                   เราอาจเหมือนดาวเคราะห์สองดวงที่โคจรเข้าหากัน ด้วยแรงดึงดูด
ซึ่งกันและกัน  แต่พอหมุนเข้าใกล้กันมากขึ้นถึงได้เรียนรู้ว่าในส่วนที่เหลืออยู่
มันดูแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง  ขอบคุณสำหรับช่วงเวลาที่ทำให้ฉันรู้สึกเหมือน
เป็นคนพิเศษ ขอบคุณสำหรับคำพูดดีดีที่เคยทำให้ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน
ขอบคุณที่ยังบอกลา ด้วยคำว่ารัก เหมือนจะตอกย้ำว่าทั้งหมดที่ผ่านมาคุณรู้สึก
แบบนั้นจริงๆ