25 ตุลาคม 2545 22:32 น.
คะน้า
ไหวหวั่น...ไหวหวั่น
ตาคู่นั้นทำให้ฉันสับสน
ไม่อยากติดอยู่กับความวุ่นวน
ไม่อยากทนกับอารมณ์เช่นนี้เลย
พยายามสลัดภาพเธอทิ้ง
พยายามอย่างยิ่งจะเมินเฉย
พยายามจะทำเหมือนไม่คุ้นเคย
แต่กลับทำไม่ได้เลยเพราะชอบเธอ...
16 ตุลาคม 2545 16:03 น.
คะน้า
เป็นเพราะเธอรึเปล่า
ที่ทำให้ฉันรู้สึกเงียบเหงาในวันนี้
เป็นเพราะความห่วงใยที่เธอมี
ทำให้ลดดีกรีความบ้าลง
ในทุกข้อความที่ฉันอ่าน
แฝงไอรักปนผ่านจนเกือบหลง
กี่ถ้อยคำที่พร่ำบอกความซื่อตรง
สื่อผ่านความมั่นคงของแววตา
ผู้หญิงขี้เล่นในวันนี้
ลดความเปรี้ยวลงทุกทีจนหายซ่าส์
ไม่น่าเชื่อเธอทำให้ฉันเบื่อทุกคนที่เข้ามา
กลับตั้งหน้าตั้งตารอแต่เวลาอ่านเมล์เธอ....
หน้าส่วนตัว
986
