13 มกราคม 2545 16:04 น.
คะน้า
โบกบินไปที่แห่งใหนเจ้านกน้อย
มีคนคอยรอเจ้าอยู่เจ้ารู้ไหม
ปีกอ่อนอ่อนร่อนถลาไปแห่งใด
ไม่เหน็ดเหนื่อยบ้างหรือไรไม่กลับรัง
เจ้ายังคงบินไขว่คว้าเจ้านกน้อย
คงค่อยๆอาจต้องการลืมความหลัง
ในวันนี้ตราบที่เจ้ายังมีพลัง
ก็คงหวังทางข้างหน้าที่แสนไกล
โบกบินไปให้ได้รู้เถอะนะเจ้า
หากวันใดเจ้าปวดร้าวกับที่ใหม่
ถึงวันนั้นคงได้รู้ว่าที่ใด
ก็ไม่อาจจะอุ่นได้เท่ารังเดิม....
13 มกราคม 2545 15:50 น.
คะน้า
ที่ภายใต้ชายคาของป่าใหญ่
กิ่งเงาไม้แผ่ร่มห่มขุนเขา
มีสิงสาราสัตว์เป็นเพื่อนเรา
เหล่าไม้เถาดาษดื่นดูชื่นตา
เงียบสำเนียงเสียงคนที่ครื้นเครง
แผ่วบรรเลงบทเพลงของราวป่า
เสียงขับร้องของเหล่านกแปลกหน้า
ส่งภาษาเหมือนดังว่าเสียงดนตรี
ในลำธารมีปลาคอยแหวกว่าย
โขดหินคล้ายเกาะแก่งแต่งวิถี
เสียงน้ำเซาะเลาะไหลให้เปรมปรีดิ์
แต่งแต้มสีเขียวขจีในหัวใจ
ความทรงจำบริสุทธิ์ดุจน้ำค้าง
ที่พราวพร่างกลางป่ายอดหญ้าไสว
บรรยากาศยังอบอวลอยู่ข้างใน
เก็บเอาไว้ในหัวใจมิรู้ลืม.......
12 มกราคม 2545 19:55 น.
คะน้า
หลงเหลืออะไรบ้าง
ระหว่างความเป็นสองเรา
ที่เห็นก็เพียงความผูกพันเก่าๆ
และภาพเงาของเธอผู้แสนดี
เป็นเพียงภาพเงาที่เลือนลาง
ความรักเริ่มถอยห่างแล้ววันนี้
เธอยังทำเหมือนสนใจและไยดี
ในขณะที่ยังมีใครอีกคน
ไม่อยากอยู่ในสภาพแบบนี้
ในแบบที่อยู่ไปอย่างสับสน
เพราะเธอไม่เคยคิดเลือกใครสักคน
จะให้ต้องอดทนถึงใหนกัน
อย่าบอกว่า เธอเลือกไม่ได้เลย
อย่าเพิกเฉยให้ใจฉันไหวหวั่น
โปรดเห็นใจและให้ความสำคัญ
อย่าทำร้ายหัวใจฉันด้วยการไม่เลือกใคร...
12 มกราคม 2545 19:55 น.
คะน้า
คนดี..เธอรู้สึก อะไรไหม
ว่ามีใครคอยห่วงใยคิดถึง
มีใจส่งไปให้เพราะดื้อดึง
และรำพึงถึงเธอเป็นบทกลอน
ฉันส่งใจไปให้ทุกเวลา
ถ้าเผื่อว่าคนดีจะไหวอ่อน
มองเห็น หัวใจคน ที่อาทร
ไม่ปล่อยให้เร่ร่อนอีกต่อไป
อยากเห็น หัวใจเธอ ได้เปิดเผย
บอกว่า เคยคิดถึง กันบ้างไหม
เห็นรึเปล่า รอยยิ้ม ในหัวใจ
ที่ส่งให้ เธอไป ทุกคืนวัน...
10 มกราคม 2545 22:04 น.
คะน้า
มีองค์กรใหญ่อยู่องค์กรหนึ่ง
มีประธานซึ่งเข็มแข็งชื่อว่า จิต
เป็นทั้งผู้ดูแลที่ปรึกษาผู้ใกล้ชิด
โดยมีความคิดเป็นผู้จัดการ
สมองคือผู้จัดการของทุกอย่าง
คอยจัดวางสิ่งต่างๆคอยประสาน
สั่งให้พนักงานคอยทำงาน
ให้ลุล่วงเลยผ่านเพื่องานดี
พนักงานก็คือ กาย วาจา ใจ
จะเข็มแข็งหรือไม่องค์กรนี้
งานที่ทำคือ กรรมชั่ว และ กรรมดี
สุดแต่ที่ผู้จัดการบันดาลทำ
แต่ยังมีที่ปรึกษาอีกผู้หนึ่ง
เป็นที่พึ่งของสมองยามกลืนกล้ำ
เมื่อปัญหารุมเข้ามากระทบซ้ำ
ต้องอาศัย สติ นำเป็นแนวทาง
ให้ สติสั่งงานผ่านสมอง
แล้วครรลองของงานจะแตกต่าง
มีสติก่อนทำไม่อับปาง
งานสำเร็จทุกอย่างลงด้วยดี........
หน้าส่วนตัว
1927
