31 มกราคม 2545 21:07 น.
คะน้า
จุดดับในดวงใจ
ที่ร้างไร้และว่างเปล่า
ค่ำคืนก็ปวดร้าว
เหน็บหนาวกว่าคราวใหน
จุดบอดในใจฉัน
มันพลิกผันให้หม่นไหม้
เจ็บลึกจนกินใจ
เป็นเพราะใคร..ถ้าไม่ใช่เธอ
31 มกราคม 2545 20:52 น.
คะน้า
เธอจะห่างไปไกลสักกี่ก้าว
ฉันก็อยู่ที่เก่าไม่ไปใหน
สักนิด...เธอลืมฉันจนหมดใจ
ก็ไม่เคยมีครั้งใหนที่ลืมเธอ
ก็ยังรักเธอได้มากยิ่งกว่ามาก
แม้เธอโบกมือลาจากยังพร่ำเพ้อ
ทั้งสองตารินล้าน้ำตาเอ่อ
เพราะรักเธอมากเกินจะตัดใจ...
31 มกราคม 2545 20:52 น.
คะน้า
เขียนรักด้วยปากกาดาว
ให้พร่างพราวบนผืนฟ้า
ถึงเธอผู้เป็นดวงตา
ปลอบความเหว่ว้าให้จางเบา
เก็บเอาสายหมอกอุ่น
ห่มละมุนให้คลายเหงา
โอบกอดรักของเรา
ให้นานเนาว์ชั่วนิรันดร์....
31 มกราคม 2545 10:48 น.
คะน้า
ไม่จำเป็นต้องใช้ความเย็นชามาบีบบังคับ
อย่าทำเหมือนกับคนอย่างฉันไร้ความหมาย
ความเปลี่ยนแปลงของเธอเริ่มส่งสัญญาณอันตราย
เริ่มด้วยความเย็นชาที่โหดร้ายกับความสัมพันธ์
จะหยุดรักกันแล้วใช่ไหม
โดยบอกเป็นนัยๆเพื่อให้ใจฉันไหวหวั่น
บอกด้วยท่าทางที่ปั้นปึ่งเข้าใส่กัน
พอเถอะอย่าทำอย่างนั้นเพราะว่ามันช่างน่ารำคาญ
เมื่อไม่รักกันแล้วก็จงรีบไป
อย่าทำร้ายจิตใจฉันด้วยความสงสาร
ความเย็นชาต่างหากที่มันช่างทรมาน
เพราะเมื่อความรักพ้นผ่านไม่ช้าไม่นานเธอก็ต้องไป.....
30 มกราคม 2545 21:50 น.
คะน้า
หากน้ำตาเป็นสิ่งเดียวที่จะยืนยัน
ฉันขอดื้อรั้นไม่ยอมให้มันไหล
ยอมมองส่งเธอด้วยดวงตาที่เปล่าไร้
ไม่มีหยดน้ำใสใดๆร่วงหล่นมา
ฉันจะคิดว่าเราจากกันแค่ช่วงสั้น
แล้วสักวันเธอก็คงกลับมาหา
จะไม่ขอผูกมัดเธอไว้ด้วยคำสัญญา
และจะไม่ยอมใช้น้ำตาบังคับใคร
แต่ขอให้เธอรับรู้ไว้เถอะนะ
ว่าฉันจะรอเธอไม่ไปใหน
รอดูว่าสักวันคนที่ฉันเคยมั่นใจ
จะเปลี่ยนแปลงไปไหม
ในห้วงแห่งความไกลระหว่างกัน......
หน้าส่วนตัว
1029
