3 เมษายน 2545 21:07 น.
คะน้า
อย่าให้ค่ำคืนของความเงียบเหงา
ต้องทำร้ายเราไปมากกว่านี้
ฉันแค่อยากเหลือความรู้สึกดีดี
ในวันสุดท้ายที่จะมีเพียงสองเรา
จาก : คะน้า
ไม่อยากให้พูดอะไร
ทุกอย่างเราเข้าใจเหมือนวันเก่า
เพียงสายตาที่แทนทุกอย่างระหว่างเรา
กลางบรรยากาศเหงาๆที่น้ำตาความเศร้ามาคั่นกลาง
จาก : เสี้ยว
รหัส - วัน เวลา : 3285 - 1 เมษายน 2545 - 22:43
จะขอเก็บความหวานระหว่างเราสอง
ก่อนจะต้องตรมคนเดียวโดดเดี่ยวอ้างว้าง
ไม่อยากให้จากกันไปทั้งใจหมองหมาง
หากแยกทางขอแยกอย่างสุขหัวใจ
จาก : ม้าก้านกล้วย
รหัส - วัน เวลา : 3288 - 1 เมษายน 2545 - 23:23
อย่างน้อยนาทีนี้เธอก็อยู่
ดวงตาทั้งคู่ยังไม่ห่างจากไปไหน
ขอร้องให้ฉันปิดตาแล้วหลับไป
เธอจึงค่อยลาไกล...ไปจากกัน
จาก : รหัสสมาชิก : 7 - ยังแคร์
รหัส - วัน เวลา : 3290 - 1 เมษายน 2545 - 23:29
ความทรงจำที่ผ่านมายังจำจด
ยังปรากฏอยู่ในห้วงแห่งความฝัน
ความจริงนั้นรักฉันศรัทธามั่น
แม้พลาดพลั้งกี่พันครั้งพร้อมจะยอม........
จาก : แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
รหัส - วัน เวลา : 3292 - 2 เมษายน 2545 - 11:53
ปล่อยใจปล่อยรักให้ลอย
ความรู้สึกเคยคอยเฝ้าถนอม
วันนี้เพียงทำใจไม่ตรมตรอม
ความรู้สึกเพียงปลอมปลอมก็ช่างมัน
เราเหลือเวลาสักเท่าไหร่
จึงควรปล่อยใจไม่ยึดมั่น
เราจะใช้ช่วงเวลาที่มีกัน
เพื่อเก็บเป็นภาพฝันตลอดไป
จาก : รหัสสมาชิก : 232 - ใบไม้
รหัส - วัน เวลา : 3298 - 2 เมษายน 2545 - 16:18
ขอเชิดหน้าท้าฟ้าดินสิ้นทั้งโลก
แม้จะโศกรานร้าวใจสลาย
ไม่ขอพบเพื่อพรากจากเพื่อจำจนวันตาย
ไม่ต้องละอายใจดวงนี้ที่รักใครก็รักจริง
จาก : ทะเลขวัญ
รหัส - วัน เวลา : 3302 - 2 เมษายน 2545 - 21:21
ขอให้ทุกอย่างจบลงด้วยดี
ระหว่างเราไม่อยากให้มีคำว่าทอดทิ้ง
เมื่อจะจากลากันในความเป็นจริง
ก็ขอเก็บทุกสิ่งเอาไว้ตลอดไป
จาก : คะน้า
พรุ่งนี้ก็ต้องจากลา
เหลือความศรัทธาสักหน่อยได้ไหม
เพื่อเก็บไออุ่นระหว่างหัวใจ
และพบวันใหม่ที่ดีกว่าเดิม
จาก : ยอดหญ้าเองค่ะ
31 มีนาคม 2545 16:48 น.
คะน้า
ทุ่งเลื่อนธารไหลไปเอื่อยอ่อน
ลมโบกรอนรอนแดดอ่อนสาย
ผีเสื้อตัวน้อยค่อยกรีดกราย
เคลื่อนย้ายสยายปลายปีกงาม
บินโบกตามโตรกชะง่อนหิน
เซาะซอนร่อนบินถิ่นไหวหวาม
บุปผาดาษดื่นล้วนรื่นงาม
ใต้ฟากฟ้าครามแลงามน่าชม
เริงร่ายลีลาบินฝ่าลมพัด
ปีกดำสะบัดแต้มตัดจุดส้ม
โบกปีกโบยบินสูดกลิ่นดอมดม
เกสรว่อนลมปลิวชมลานตา
ทุ่งเลื่อนธารไหลไปเอื่อยอ่อน
ตะวันรอนแดดเริ่มแผดกล้า
ผีเสื้อขยับปีกหลีกจากมา
ทิ้งรอยเสน่หาคราจากไป...
28 มีนาคม 2545 21:21 น.
คะน้า
อย่ามาดีกับฉันมากนัก
อย่าทำว่ารักฉันขนาดนี้
อย่าทำเหมือนว่าเธอยังหวังดี
ในขณะที่ยังมีใครต่อใคร
ทุกอย่างไม่อาจเหมือนเดิม
ฉันคงไม่กลับไปเริ่มต้นใหม่
เพื่อเป็นทางผ่านของใคร
ที่มีหัวใจเลือดเย็น
อย่าถามถึงหรือรักฉัน
เพียงเพราะเขาคนนั้นไม่มาให้เห็น
ฉันอยู่คนเดียวได้โดยไม่ยากเย็น
และเธอก็ไม่ใช่สิ่งจำเป็นอีกต่อไป....
25 มีนาคม 2545 22:48 น.
คะน้า
เป็นเพราะเคยเจ็บปวดมามาก
การพบพรากสำหรับฉันจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่
ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ
ต้องพบเจอสิ่งใหม่ๆผ่านเข้ามา
เธอเองก็เช่นกัน
หากมีวันที่ความรักเดินทางมาหา
แล้วทำให้เธอพบความสุขบนคราบน้ำตา
ขอเธออย่าอ่อนล้าหมดแรงใจ
จงให้ความรักเป็นแค่ส่วนประกอบ
แต่อย่าปล่อยให้มันครอบชีวิตเราได้
ความรักอาจบงการทั้งหัวใจ
แต่รักไม่เคยทำร้ายใครถ้าใช้เป็น...
25 มีนาคม 2545 11:31 น.
คะน้า
จะฝังมันให้สุดลึก
ความรักที่เคยรู้สึกกับเธอคนนี้
จะไม่ทวงถามถึงความไยดี
จากคนที่ไม่มีใจให้เรา
เจ็บนะ....ไม่ใช่ไม่เจ็บ
ที่ต้องฝืนเก็บความรู้สึกเก่า-เก่า
ให้มันคงอยู่ในใจเรา
โดยที่เขาไม่รู้เลย
กลัวสิ่งที่เรียกว่าความจริง
หากบางสิ่งที่เคยรู้สึกเปิดเผย
ฉันอาจเสียแม้กระทั่งคนคุ้นเคย
จึงขอยอมที่จะไม่เอ่ยความนัยใจ....