20 กันยายน 2545 19:02 น.
คะน้า
อย่าเรียกมันว่าความรักอีกเลย
ในเมื่อเธอไม่เคยเข้าใจมันอย่างลึกซึ้ง
และไม่เคยเห็นความสำคัญของใครอีกคนหนึ่ง
คนที่คอยคิดถึงเธอตลอดเวลา
อย่าเรียกมันว่าความรักอีกเลย
เพราะสิ่งที่เธอเอ่ยมันแค่ความปรารถนา
ทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้ได้มา
จากนั้นก็ลดคุณค่าเมื่อครอบครอง
อย่าเรียกมันว่าความรักอีกเลย
เพราะสิ่งที่เปิดเผยมันก็แค่คนมีเจ้าของ
เยื่อใยที่ถูกทิ้งขว้างเหินห่างจากการเหลียวมอง
สุดท้ายก็มีแค่ตราจองที่เธอไม่เคยมองและใส่ใจ...
27 สิงหาคม 2545 20:04 น.
คะน้า
รักฉันบ้างได้ไหม
ถ้าเธอยังไม่มีใครให้คิดถึง
ขอเข้าไปอยู่ในหัวใจเธอสักคนหนึ่ง
อยากหลับในอ้อมกอดที่ลึกซึ้งของเธอ
สัญญาว่าจะทำตัวแสนดี
และสัญญาว่าจะมีแต่เธอเสมอ
ไม่ว่านานเท่าไหร่หัวใจจะไม่เผลอเรอ
หรือเห็นใครสำคัญกว่าเธอ...ฉันสัญญา
20 สิงหาคม 2545 11:05 น.
คะน้า
โรยรินกลิ่นไอหมอก กระทบหยอกล้อขุนเขา
อาทิตย์ทอทาบเงา บอกยามเช้าของอีกวัน
จักจั่นส่งเสียงร้อง ฟังกึกก้องไพรสนั่น
กิ่งไผ่กระทบกัน ถี่กระชั้นคั่นทำนอง
น้ำค้างบนผืนหญ้า กลั่นจากฟ้าเกลื่อนตาต้อง
กระเซ็นซ่านยามมอง ประกายส่องแสงสีเงิน
ถัดจากพื้นหญ้าใหญ่ มีธารใสไหลตื้นเขิน
ก้อนกรวดกองเป็นเนิน ปลาว่ายเพลินในน้ำเย็น
คือเช้าของวันใหม่ ที่ตื่นใจเมื่อแลเห็น
ธรรมชาติวาดชัดเจน เหมือนดั่งเช่นจิตรกร
หลบหลีกวันวุ่นวาย สู่แดนใหญ่ในสิงขร
ฉ่ำน้ำฝนเปียกปอน ดับความร้อนก่อนเข้าเมือง.....
14 สิงหาคม 2545 19:24 น.
คะน้า
มีใจหนึ่งใจไว้คอยห่วงหา
ทุกครั้งที่เธอหันมาสายตายังบอกว่ารักใคร่
มีแขนสองแขนแทนอุ่นไอ
โอบกอดความหวั่นไหวให้มั่นคง
อย่าหวาดกลัวว่าฉันจะเปลี่ยนไป
หรือพบเจอใครใหม่แล้วลุ่มหลง
เพราะรักที่เคยได้จากเธอไม่เคยจะน้อยลง
จึงตอบแทนเธอด้วยความซื่อตรงที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง....
14 สิงหาคม 2545 19:22 น.
คะน้า
ไม่ว่าวันนี้หรือวันใหนใหน
ความรู้สึกที่เป็นไปยังบอก...รัก
ยังเต็มเปี่ยมตั้งแต่วันที่เคยรู้จัก
ยังยินดีที่จะรักตลอดไป
ถึงจะอยู่อย่างนี้อย่างเงียบเหงา
คอยคิดถึงรักของเราไม่หวั่นไหว
เราอาจห่างกันบ้างช่างปะไร
แต่เรารู้ว่าในหัวใจยังมีกัน...
หน้าส่วนตัว
1120
