29 พฤศจิกายน 2544 22:19 น.
คะน้า
เพียงแค่คำลาคำเดียว
ความเปล่าเปลี่ยวก็เข้ามาแทนที่
อย่าเพิ่งเอ่ยอะไรได้ไหมคนดี
ซึ่งในตอนนี้ฉันยังไม่อยากรับฟัง
ยังไม่อยากยอมรับความจริง
ว่าทุกสิ่งไม่ได้เป็นไปอย่างที่ใจหวัง
ยังไม่อยากใช้ชีวิตตามลำพัง
ขอเวลาเหนี่ยวรั้งอีกไม่นาน
ในไม่ช้าฉันคงทำใจได้
และคงไม่ให้เธอมาคิดสงสาร
ถึงแม้มันอาจจะทรมาน
แต่คงอีกไม่นานหรอกคนดี
29 พฤศจิกายน 2544 18:43 น.
คะน้า
ไม่ใช่คนแข็งกร้าวอย่างที่ใครเห็น
ไม่ใช่คนเลือดเย็นอย่างที่ใครกล่าวหา
ภายนอกอาจดูเฉยเมยและเย็นชา
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ไร้หัวใจ
เบื้องหลังถ้อยคำที่บาดหู
ฉันอาจเฝ้าคอยดูห่วงหาอยู่ใกล้ๆ
แต่ทำท่าเมินหมางเหมือนไม่ใส่ใจ
ใครจะรู้อะไรฉันอาจซ่อนรักไว้ในเงาตา
อย่าเชื่อแค่สิ่งที่ตาเห็น
ฉันอาจเป็นมากกว่าที่เธอเห็นในเบื้องหน้า
ที่ทำท่าเหมือนไม่สนใจตลอดมา
ก็เพียงเพราะกลัวว่าจะผิดหวังเหมือนอย่างเคย...
28 พฤศจิกายน 2544 19:26 น.
คะน้า
อย่าเปลี่ยนใจฉันด้วยคำว่า รัก
ในเมื่อทุกสิ่งมันแตกหักเกินรับไหว
หากตัดสินใจไปแล้วก็ต้องปล่อยให้เป็นไป
จะมาพูดเรื่องความรักขึ้นใหม่ทำไมให้เสียเวลา
เดินหน้าอย่าถอยหลัง
เหมือนคำพูดนี้เคยฟังจากปากเธอมาก่อนหน้า
อย่าทำเป็นลืมเหมือนถ่มน้ำลายขึ้นรดฟ้า
มาทำเป็นคนไร้ค่ายังมีหน้ามาบอกว่า รักกัน
คนรักกันคงไม่ทำกันแบบนี้
คงไม่ย่ำยีศักดิ์ศรีหัวใจฉัน
เมื่อก้าวขาพ้นออกมาจากความผูกพัน
หนทางในหัวใจฉันจึงตีบตันสำหรับเธอ
24 พฤศจิกายน 2544 20:24 น.
คะน้า
ฉันเป็นเพียงคนที่อ่อนไหว
แต่ไม่ไร้สาระกับความฝัน
ฉันแบ่งแยกตัวตนออกจากกัน
มีช่องว่างให้เพ้อฝันบางเวลา
ฉันเป็นแค่คนเจ้าอารมณ์
ไม่ชอบทนขื่นขมนานหนักหนา
ไม่ใช่แบบผู้หญิงเจ้าน้ำตา
ถึงแม้ว่าจะอ่อนล้าสักเพียงใด
ฉันเป็นแค่คนเจ้าความคิด
ไม่ชอบจะยึดติดกับสิ่งใหน
มีความคิดอิสระเกินหัวใจ
ไม่มีคนรักใคร่ก็ไม่แคร์
ก็มันคือตัวตนฉันจริงๆ
ไม่อิงแอบใครตามกระแส
หากเธอลองเปลี่ยนใจมาดูแล
ฉันอาจแคร์เธอมากกว่าใครใคร...
24 พฤศจิกายน 2544 10:19 น.
คะน้า
เธอลองหลับตาสิคนดี
แล้วคิดว่ามีตัวฉันอยู่ใกล้ใกล้
เอาความรู้สึกสัมผัสถึงในหัวใจ
ฉันกำลังคลอเคลียไหล่ใกล้ใกล้เธอ
กำลังกระซิบที่ริมหู
และพูดอยู่ว่ารักเธอเสมอ
กำลังเอาปลายจมูกชนแก้มเธอ
อย่าเพิ่งเผลอหลับไปก่อนก็แล้วกัน
จะโอบกอดแผ่นหลังที่อบอุ่น
แผ่วละมุนกรุ่นกลิ่นเหมือนในฝัน
จะทรมานด้วยคำหวานสารพัน
แกล้งให้เธอคิดถึงฉันจนวันตาย
หน้าส่วนตัว
917
