13 ธันวาคม 2544 12:14 น.
คะน้า
แล้วในวันที่รอคอยของฉันก็มาถึง
ฉันจึงรีบกลับมาเพื่อพบหน้า
แต่สิ่งที่ฉันเคยกลัวก็เกิดขึ้นมา
และรับรู้ได้ว่าเธอเปลี่ยนไป
ทุกคำพูดทุกการกระทำ
เหมือนยิ่งตอกย้ำให้น้ำตาไหล
ความรู้สึกฉันเริ่มพังทลาย
แต่ยังทำท่ารับฟังได้เหมือนไม่มีอะไร
เธอมองเห็นแต่ทีท่าที่ดูเข็มแข็ง
ฉันแสดงออกเพื่อบดบังความอ่อนแรงของจิตใจ
เพียงสร้างเกราะกำบังตัวเองเอาไว้
ไม่อยากให้ใครเห็นเปลือกในที่อ่อนแอ
ฉันยิ้มรับกับความสุขของเธอ
ที่ฉันได้พบเจอบนความพ่ายแพ้
เธอไม่เคยได้เห็นน้ำตาของความอ่อนแอ
ไม่เคยเลยแม้แต่สักครั้งเดียว...
13 ธันวาคม 2544 12:00 น.
คะน้า
เธอทำให้ฉันรู้สึกคึกคัก
สนุกนักกับการโทรไปยั่วเย้า
อยากฟังคำหวาน-หวานจากเขา
อยากฟังเพลงเบา-เบาจากเธอ
แต่นานวันเข้าชักไม่แน่ใจ
กับการโทรไปอยู่เสมอๆ
จึงอยากจะหยุดพิสูจน์คุณค่าและความคิดถึงของเธอ
โดยการหายไปไม่มาเจอะเจอให้เธอพบหน้า
เฝ้ารอวันแล้ววันเล่า
ปล่อยให้วันเหงา-เหงาผ่านไปอย่างเชื่องช้า
เฝ้ารอให้วันเวลา
หมดไปช้า-ช้าอย่างทรมาน
ไม่มีเสียงโทรศัพท์จากเธออีกเช่นกัน
หวาดหวั่นกับความผูกพันที่เคยหวาน
เริ่มมองเห็นร่องรอยความร้าวราน
แต่จะรอเวลาพิสูจน์ให้เลยผ่านและฉันจะกลับไป....
12 ธันวาคม 2544 23:02 น.
คะน้า
คุณผู้หญิงครับ ฉันชอบประโยคนี้จังเลย
เธอชอบเอ่ยเรียกแทนชื่อฉันบ่อยๆ
ชอบพูดหวาน-หวานทำให้ฉันนั่งตาลอย
เธอไม่มีเล่ห์เหลี่ยมให้ฉันต้องคอยระมัดระวัง
ฉันมีความสุขที่ได้รับรู้
ว่าเธอก็คิดอยู่เหมือนกันกับที่ฉันหวัง
อย่างน้อยก็ไม่ใช่ฉันคนเดียวที่คิดอย่างจริงจัง
คงเป็นอีกครั้งที่หวังให้เธอเป็นคนสำคัญของใจ
เธอบอกว่าเธอชอบนิสัยฉัน
โดยให้ความสำคัญกับฉันกว่าคนใหน
เธอทำให้ฉันรู้สึกพิเศษกว่าใครใคร
ทำให้ฉันรู้สึกยิ่งใหญ่ในความเป็นคนธรรมดา
กับสายตาพิเศษของเธอ
12 ธันวาคม 2544 22:48 น.
คะน้า
วันแรกที่ได้เห็นหน้า
ในวันต่อมากลับรู้สึกแปลกๆ
เกิดความรู้สึกถูกชะตาตั้งแต่แรก
น่าแปลกที่ชอบแอบคิดถึงเขา
เป็นไปได้ยังไงนะหัวใจ
ทั้งที่ไม่เคยเกิดอะไรกับใครมาก่อนเก่า
ทำไมถึงอยากให้เธอมาเป็นเหมือนเงา
อยากจะเอาใจเธอบ้างบางเวลา
หัวใจฉันเริ่มไม่หยุดนิ่ง
แต่สิ่งที่รู้คือต้องใช้ความกล้า
เพราะชอบเธอก่อนจึงได้โทรไปหา
แล้ววันต่อมาก็ได้คุยกับเค้า
โทรไปอีกแล้วห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย
ไม่ยอมอยู่เฉยไม่ฟังแม้ใครจะว่าฉันโง่เขลา
ความรู้สึกในใจมันวิ่งพล่านจนยากจะเดา
ก็ฉันมันชอบเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้จะทำไง
11 ธันวาคม 2544 18:57 น.
คะน้า
วิถีโลกวิถีทางที่สร้างใหม่
เปี่ยมล้นไปด้วยใจที่ตามกระแส
เห็นแนวทางของชีวิตที่ปรวนแปร
ในสังคมมีแต่เห็นแก่ตัว
จาก : รหัสสมาชิก : 45 - คะน้า
ยุคสาวได้สาวเอายุคเน่าเหม็น
ยุคที่เห็นก้าวหน้าพัฒนาทั่ว
แต่จิตใจตกต่ำมืดดำมัว
ดูน่ากลัวกว่ายุคหินเลวสิ้นดี
จาก : รหัสสมาชิก : 156 - ไม้เก็ด
รหัส - วัน เวลา : 1628 - 11 ธันวาคม 2544 - 00:35
แล้งน้ำใจไร้ราศีชีวีหมอง
ปีศาจครองโลกทั่วชั่วไม่หนี
ความใจแคบเห็นแก่ตัวทุกคนมี
คิดชิงดีชิงเด่นเข่นฆ่าฟัน
จาก : รหัสสมาชิก : 374 - ตโมนุท
รหัส - วัน เวลา : 1629 - 11 ธันวาคม 2544 - 00:44
แม้แต่ชียังหลงสงฆ์ไม่เหลือ
นรกไม่กลัวบ้าเบื้อเบื่อสวรรค์
ทำแต่เราเอาให้ดีก็แล้วกัน
โลกมันซุงไม้จิ้มฟันมันคือเรา
จาก : คนแก่ดูดาว
รหัส - วัน เวลา : 1630 - 11 ธันวาคม 2544 - 03:45
คนเหยียบตีนชีพสิ้นเขาเป่าดับ
คนพูดตรงต้องรับว่าโง่เขลา
คงขวางโลกยึดถูกถูกชําเรา
คนเลียเขาสอพลอจึงได้ดี
จาก : ในมุมมืด
รหัส - วัน เวลา : 1631 - 11 ธันวาคม 2544 - 09:54
พลิกชะตาชีวิตวิกฤติหนัก
เริ่มด้วยรักด้วยเข้าใจในโลกนี้
ละวัตถุมุมุ่งสร้างสิ่งดี
ตามวิถีที่ศาสน์สั่งสอนมา
จาก : Zagaie
รหัส - วัน เวลา : 1632 - 11 ธันวาคม 2544 - 10:42
คิดอย่างทำอย่างมีอยู่กลาดเกลื่อน
คำพูดบิดเบือนยังทำกลบเกลื่อนยิ้มร่า
ทำตัวเป็นคนสองมาตรฐานช่างน่าระอา
ภายนอกปากว่าแต่ตากลับขยิบมุบมิบโมเม
จาก : โคลอน
รหัส - วัน เวลา : 1634 - 11 ธันวาคม 2544 - 10:55
ลืมสิ้นแล้วคนดีวิถีไท...
เป็นยุคใหม่ตัวใคร-มัน..พลันหันเห...
ยุคปลาใหญ่กินปลาน้อยยุคร้อยเล่ห์...
ยุคเสน่ห์อยู่ที่เงินสรรเสริญเอา...
จาก : รหัสสมาชิก : 370 - ว.วรรณกิจ
รหัส - วัน เวลา : 1648 - 11 ธันวาคม 2544 - 14:12
หน้าส่วนตัว
938
