19 ธันวาคม 2544 22:19 น.

ผู้หญิงธรรมดาๆ

คะน้า

ฉันไม่ได้เข้มแข็งอะไรเลย
เพียงแต่กลัวการเปิดเผยก็เท่านั้น
ฉันกลัวเหลือเกินกลัวว่าสักวัน
ความอ่อนแอจะทำร้ายฉันอย่างเลือดเย็น

จึงทำเป็นแข็งกล้าจนแข็งกร้าว
ที่จริงก็เพียงปิดรอยร้าวไม่ให้เห็น
ท่าทางเฉยชาและเลือดเย็น
แต่ก็ไม่อาจปิดรอยเหงาที่ชัดเจนในแววตา

ดูเหมือนเข้มแข็งและชาเฉย
จริงๆแล้วก็ไม่ได้คุ้นเคยอะไรนักหนา
ยังคงเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา
เมื่อเจ็บก็มีน้ำตาทุกข์โศกรอน

เพียงไม่ต้องการแสดงให้ใครรู้
รอยร้าวที่มีอยู่จึงเก็บซ่อน
ฉันอาจเป็นแค่ตัวแสดงหนึ่งในโลกแห่งละคร
ที่ไม่อยากโดนทำร้ายทุกบททุกตอน...เพราะความไหวอ่อนของตัวเอง				
19 ธันวาคม 2544 20:38 น.

ความคิดถึงที่ไปไม่ถึง

คะน้า

มันคงเป็นเรื่องยากใช่ไหม
ที่จะส่งผ่านความรู้สึกใดๆข้ามไปหา
วันนี้ที่เธอห่างไกลจนลืมกลับมา
ทุกความห่วงใยมันคงไร้ค่าไม่อาจถึงกัน

หัวใจเธอคงฝากไว้กับใครอื่น
รักจากฉันทุกวันคืนจึงถูกปิดกั้น
ยิ่งคิดถึงยิ่งห่วงใยเหมือนยิ่งไกลห่างกัน
ไม่เคยทำให้เธอไหวหวั่นลืมใครบางคนที่นั่น
                                 เพื่อคิดถึงฉันสักนาที.......				
16 ธันวาคม 2544 00:00 น.

ขอแค่มีคุณ

คะน้า

หากไม่มีวันต่อไปในชีวิต
ก็ขอแค่มีคุณอยู่ใกล้ชิดให้ไออุ่น
จะถนอมทุกวินาทีในเวลาที่อยู่กับคุณ
เพื่อบัณทึกความอบอุ่นในยามที่ฉันและคุณต้องห่างไกล

เพราะชีวิตคนเราไม่ยาวนัก
จึงต้องแบ่งเวลาให้ความรักมาอาศัย
เมื่อรักอยู่ใกล้แค่มือคว้าจะไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไป
จะรักคุณให้มากมายให้หมดทุกความหมายที่ใจมี....				
14 ธันวาคม 2544 14:09 น.

บัณทึกบทที่6 เธอยังคงอยู่ในใจ

คะน้า

20 ธันวา..............

ไม่เชิงว่าจากลา
เพียงแค่ถอยมาอยู่ห่างๆ
ความหอมหวานยังกรุ่นอยู่จางจาง
โดยไม่จำเป็นต้องพยายามเคียงข้างกันไป
ฉันก็มีชีวิตของฉัน
แต่ก็ยังมีความฝันร่วมทางไปได้
เธอก็เป็นอีกคนหนึ่งในใจ
ที่เคยทำให้โลกของฉันเติมเต็ม.....

......ฉันเขียนกลอนบทนี้ส่งไปให้เธอในการ์ดวันเกิดเธอเมื่อปีก่อน
เพื่อยืนยันว่าฉันยังรู้สึกดีๆกับเธอตลอดเวลา แม้ว่าเรื่องของเรา
ได้จบไปแล้ว ขอบคุณที่เคยทำให้เวลาช่วงหนึ่งในชีวิตได้พบ
ความสุข ฉันชอบที่จะจดจำแต่สิ่งดีดีของเธอ เธอยังมีค่าเสมอในใจ
ฉัน และจะอยู่ตรงนั้นตลอดไป.....				
14 ธันวาคม 2544 13:55 น.

บัณทึกบทที่5 สาเหตุลึกๆของเรา

คะน้า

ฉันก็มีส่วนผิดเหมือนกัน
มีส่วนผลักดันให้เธอเปลี่ยนใจใหม่
เพราะฉันให้เวลาเธอน้อยเกินไป
อีกทั้งเรื่องปัญหาเก่าในใจที่ยังเรื้อรัง

เธอยังคงไม่แน่ใจในตัวฉัน
เพราะภาระที่ผูกพันกับปัญหาหลังๆ
ซึ่งฉันยังไม่สามารถแก้ไขมันได้อย่างจริงจัง
ทำให้เธอต้องรอความหวังตลอดมา

เธอขอว่าอย่าหายไปจากชีวิตเธอ
ขอให้เราพบเจอกันอีกเถิดหนา
แต่ฉันคิดว่ามันคงไม่มีอะไรดีขึ้นมา
แม้ใจจะปรารถนาฉันก็ไม่ควรมาเพื่อสร้างปัญหาให้ใคร...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคะน้า
Lovings  คะน้า เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคะน้า
Lovings  คะน้า เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคะน้า
Lovings  คะน้า เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคะน้า