28 ธันวาคม 2546 01:45 น.
คะน้า
รู้สึกอย่างเดียวกันไหม
รู้สึกถึงหัวใจที่ไหวหวั่น
รู้สึกถึงความอบอุ่นทุกครั้งที่คุยกัน
รู้สึกว่ามีบางอย่างเปลี่ยนผันไปมากมาย
ถ้าบอกว่าคนพิเศษคือเธอจะเชื่อไหม
ที่มาทำให้หวั่นไหวกับความเป็นไปทั้งหลาย
ไม่อาจเรียกว่าความรักเพราะมันช่างง่ายดาย
ยังไม่ให้ความหมายกับอะไรระหว่างกัน
ให้วันนี้มีแต่ความรู้สึก
อยู่ในความคิดนึกเป็นแบบนั้น
เก็บอยู่ในอารมณ์แห่งความผูกพัน
เผื่อวันหนึ่งข้างหน้านั้นเราอาจไม่มีกันอย่างแท้จริง...
27 ธันวาคม 2546 02:36 น.
คะน้า
เก็บดอกไม้ที่ปลิวไหวในสายลม
เด็ดแซมผมละอองหล่นกร่นกระจาย
หนาวลมหนาวพัดผ่าวร้าวเหลือหลาย
ใต้ฟ้าพรายพลันเฆมลับดับตะวัน
หมอกหมุ่นมัวเค้าความกลัวมาเย็นเยียบ
ลมเย็นเฉียบไล่ล่ามากับฝัน
คืนน้ำค้างไหลลงตกกระทบกัน
ยิ่งหนาวสั่นกว่าคืนนั้นจะหมดไป...
2 กันยายน 2546 22:15 น.
คะน้า
นาทีที่รู้ว่าไม่มีคุณ
เหมือนกับโลกหยุดหมุนที่ตรงหน้า
หัวใจคล้ายดับวูบและด้านชา
ไม่อยากจะรับรู้ว่า.....เกิดอะไร
จากนี้ไปไม่มีใครให้ไออุ่น
ลมหายใจของคุณไม่สั่นไหว
มือของคุณไม่อุ่นแล้วอีกต่อไป
ไม่มีคนคอยห่วงใยใกล้ชิดกัน
ขอมองคุณด้วยความรักครั้งสุดท้าย
หากความตายคือการพรากคุณไปจากฉัน
แต่สิ่งหนึ่งจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์
คุณจะอยู่ในใจฉันตลอดไป....
11 กรกฎาคม 2546 14:27 น.
คะน้า
ไม่อยากทนทรมาน
กับวันวานที่เหนื่อยล้า
ไม่อยากให้รักต้องร้างลา
จึงยอมจากเธอมาอย่างตัดใจ
ขอเดินออกมาแบบส่วนเกิน
ก่อนที่ความห่างเหินจะชิดใกล้
ไปทั้งที่ยังรักดีกว่ารอให้หมดใจ
ก่อนที่จะไม่เหลืออะไรในความเป็นไประหว่างเรา.....
5 กรกฎาคม 2546 21:59 น.
คะน้า
เก็บความรู้สึกดีดีในวันนี้
ต่อเติมความหมายดีดีให้ลึกซึ้ง
เก็บความทรงจำที่ดีให้คิดถึง
เก็บไว้ในก้นบึ้งของหัวใจ
อยากให้เธอรู้ว่าคนคนหนึ่ง
แอบส่งความคิดถึงอย่างหวั่นไหว
ไม่ใช่เพราะกลัวเธอจะจากไป
แต่กลัวว่าหัวใจเธออาจมีใครไว้อีกคน
จึงได้แต่เก็บงำมันเอาไว้
ความรู้สึกในหัวใจที่สับสน
แต่สิ่งหนึ่งกระซิบบอกใจให้อดทน
เก็บรักล้นไว้ให้เธอแต่ผู้เดียว....
หน้าส่วนตัว
1113
