24 ธันวาคม 2544 21:07 น.
คะน้า
จะเคืองขุ่นหมกมุ่นจงครุ่นคิด
จะแต่งจิตปิดเปิดไม่เกิดผล
จะเปิดรับความสุขก็มืดมน
หากใจตน หลงวน จนมัวเมา
ตัวกิเลส อาเพท ในเหตุใหญ่
บันดาลให้ ทำได้ ในสิ่งเขลา
คอยชักพา ตัณหา มารุมเร้า
คอยชำเรา จิตใจ ให้ไหม้เกรียม
จงดับร้อน ผ่อนคลาย ในใจบ้าง
ปล่อยใจว่าง วางไว้ ไร้ซึ่งเหลี่ยม
อย่าปล่อยให้ กิเลส มาคอยเสี้ยม
จงตระเตรียม หัวใจ ให้ไกลมัน
ให้ความคิด ของเรา เป็นสีขาว
ดับความคาว ของกิเลส ให้ลดหลั่น
ใช้ธรรมะ ยึดเหนี่ยว ในใจกัน
แล้วแบ่งปัน ให้ผู้อื่น ได้ชื่นใจ....
24 ธันวาคม 2544 19:55 น.
คะน้า
ออกไปข้างนอกกันมั๊ย
ไปตามหาโลกที่สดใสของเรา
ปล่อยใจลืมเรื่องราวเก่าๆ
ลืมความเหงาให้หมดสิ้นไป
ออกไปด้วยกันเถอะนะ
แล้วเธอจะได้พบกับเพื่อนใหม่
ในโลกกว้างยังมีสิ่งต่างๆที่น่าสนใจ
รายรอบตัวเธอนั่นไงหากเธอได้พิจารณา
ออกไปตามหาชีวิตที่หล่นหาย
ต่อสู้กับความเดียวดายที่ไร้ค่า
ยังมีความสดใสรอให้ค้นหาตลอดมา
เราจะไปในทิศทางที่ปรารถนาพร้อมๆกัน
ความรักของโลกรออยู่แล้วในทุกสรรพสิ่ง
เพียงแต่เราหยุดนิ่งแล้วตื่นจากโลกแห่งความฝัน
ความสวยงามสร้างกันได้เริ่มจากหัวใจของเธอนั้น
เผื่อแผ่และแบ่งปันก็จะพบกับความสุขนั้นด้วยหัวใจ...
24 ธันวาคม 2544 19:40 น.
คะน้า
จะบอกเธออย่างไรดี
กับความรู้สึกที่มีในทั้งหมด
มันมากมายจนไม่มีคำใดมาแทนทด
เพื่อบอกเรื่องราวทั้งหมดในหัวใจ
รู้แต่เพียงมีความรู้สึกดีดี
ให้กับเธอคนนี้มากกว่าคนใหนๆ
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งอยากจะผูกพันกว่าใครๆ
แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นบอกสิ่งใดออกมา
ในเมื่อปากพูดไม่ออก
ฉันก็จะบอกด้วยใจดีกว่า
สักครั้งที่เธอหันมาสบตา
เธอก็คงรู้ว่าฉันรู้สึกมากกว่าความเป็นเพื่อน....
22 ธันวาคม 2544 22:04 น.
คะน้า
ความคิดถึงของฉันกำลังเดินทาง
อยู่ระหว่างความฝันในวันเหงา
โดยสารมาบนรถเมล์ของความเศร้า
ผ่านมาในแสงเงาของค่ำคืน
เนิ่นนานที่ความคิดถึงออกเดินทาง
ทุกค่ำคืนที่อ้างว้างและดึกดื่น
รู้แต่เพียงต้องเดินทางทุกวันคืน
ทั้งยามหลับยามตื่น คิดถึงเธอ
22 ธันวาคม 2544 21:50 น.
คะน้า
ขอเป็นคนที่เธอมีไว้ค่อยๆรัก
ทำความรู้จักกับหัวใจที่ละน้อย
จะคอยซึมซับความเป็นเธอที่ละหน่อย
แล้วค่อยๆเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
จะเติมความรักทีละนิดให้ชีวิต
เติมความคิดความห่วงใยใส่ความฝัน
เอาความสุขความเศร้าเคล้าด้วยกัน
ร่วมแบ่งปันทุกคืนวันที่ยาวนาน
ขอเป็นคนที่อยู่ใกล้เธอเสมอ
ขอเพียงเธอเชื่อใจแม้วันผ่าน
หากวันหน้ามีอุปสรรคเป็นปราการ
จะจูงมือเธอเดินก้าวผ่านอย่างมั่นคง...