27 ธันวาคม 2544 23:02 น.
คะน้า
กี่วันกี่เดือนกี่ปี
กี่ความเหงาที่มีจึงจะหมดไป
ความรักโรยแรงอ่อนแสงลงแล้วหรือไร
ไม่เคยเข้าใจไม่เคยทำให้ได้รู้สึกดี
เพราะมีความห่างไกลเป็นศัตรูตัวร้าย
คอยจ้องทำลายความผูกพันที่ล้นปรี่
ระยะทางอาจเปลี่ยนใจเธอได้ในบางที
และความเหงาที่มีคงเพิ่มขึ้นทุกนาทีถ้าแพ้มัน
ฉันคงไม่อาจทำสิ่งใดได้
นอกจากใช้หัวใจคอยสังเกตความไหวหวั่น
ถึงความเปลี่ยนแปลงในทุกเวลาที่เราห่างกัน
ว่าจะยังคงมีฉันอยู่ตรงนั้นรึเปล่า...ในใจเธอ
27 ธันวาคม 2544 21:21 น.
คะน้า
การที่จะมีความรู้สึกดีดีให้ใครสักคน
จะต้องมีเหตุผลมากมายถึงเพียงใหน
แค่อยากมีเธอไว้คอยคิดถึงยามห่างไกล
รู้สึกสุขใจทุกครั้งที่เราได้พูดคุยกัน
จึงชอบมีช่วงเวลาที่ไหวหวาน
คล้ายอาการคนมีความรักให้ใจสั่น
คอยกระเซ้าเย้าแหย่ซึ่งกันและกัน
แต่งแต้มเติมฝันในแต่ละวันให้เพิ่มทวี
มีเธอแล้วหัวใจมีความสุข
แต่ใช่ว่าเธอต้องหยุดเวลากับฉันแค่ตรงนี้
ไม่ช้าไม่นานเธออาจพบพานคนที่แสนดี
เพียงพอที่จะลืมฉันคนนี้ก็ไม่เป็นไร
แต่อยากขอให้เธอเก็บความทรงจำ
ในทุกการกระทำที่เราเคยได้เคลื่อนไหว
เก็บทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเกิดจากความเข้าใจ
ระหว่างเราเอาไว้ว่าครั้งหนึ่งเคยได้รู้จักกัน...
26 ธันวาคม 2544 23:31 น.
คะน้า
อยากได้ยินเสียงเธอตรงนั้นตรงนี้
อยากให้บรรยากาศที่มีเต็มไปด้วยความสดใส
อยากเห็นเธอคนเก่าที่คอยเฝ้าเอาใจ
อยากรู้สึกว่าเธอยังอยู่ใกล้เหมือนที่ผ่านมา
นานแล้วสินะที่เธอจากไป
ทิ้งความเงียบเหงาเดียวดายเป็นของขวัญอันไร้ค่า
ที่นี่จึงอบอวลด้วยความเศร้าตลอดมา
ได้แต่คิดถึงคำสัญญาแห่งการกลับมาของคนดี
ในทุกเช้าของวันใหม่
จึงไม่เคยมีอะไรเปลี่ยนไปนอกจากนี้
คงมีเพียงฉันอยู่ร่วมกับความเหงาที่ท้นทวี
และยังคงรอเธอที่นี่อยู่ตรงนี้อย่างเงียบงัน...
26 ธันวาคม 2544 20:24 น.
คะน้า
อดีตกาล อันยาวนาน ผ่านศตวรรษ
ผืนดินผลัด ผู้อาศัย ไปกี่หน
มีสิ่งหนึ่ง ยืนหยัดอยู่ ดูผู้คน
สายน้ำข้น ที่หล่นไหล ให้ดื่มกิน
เส้นโลหิต ของแผ่นดิน ถิ่นกำเนิด
ก่อให้เกิด ความสมบูรณ์ พูนทรัพย์สิน
สายน้ำงาม ยามหลั่งไหล ไร้มลทิน
งามทุกถิ่น ทั่วทุกแคว้น แดนขวานทอง
จนวันนี้ เข้าสู่ยุค ของเมืองใหญ่
ศิวิไลซ์ ความเป็นไป ล้วนเศร้าหมอง
มลภาวะ เศษขยะ เกลื่อนลำคลอง
ธาราต้อง หม่นหมอง นองระทม
อดีตกาล อันยาวนาน ผ่านไปแล้ว
ไร้วี่แวว จะหวนคืน ชื่นสุขสม
อยากเห็นภาพ ของสายน้ำ งามน่าชม
อย่าเพียรข่ม ทิ้งปลักตรม ลงน้ำเลย....
26 ธันวาคม 2544 10:33 น.
คะน้า
มีเธออยู่เต็มหัวใจในความรัก
ถึงตัวจริงเธอพักพิงอยู่แห่งใหน
เธอยังอยู่ในความฝันเป็นความผูกพันที่ล้นใจ
แม้จะไม่ได้ชิดใกล้แต่ก็ทำให้หัวใจเราชิดกัน
ฉันจึงรู้ว่าความรักยังคงอยู่
และฉันก็รู้ว่าความรักยังคงมั่น
ฉันเชื่อว่าหัวใจเราผูกพัน
และจะฝ่าข้ามคืนวันความห่างไกล
ฉันรู้ว่าเธอยังคิดถึง
สักนิดหนึ่งความห่วงหาส่งมาได้
ฉันจะรับสิ่งที่เธอคิดด้วยจิตใจ
และจะส่งรักกลับไปด้วยหัวใจที่ตรงกัน.....
หน้าส่วนตัว
837
