7 กุมภาพันธ์ 2545 21:36 น.
คะน้า
อย่าขอให้เราเป็นพี่น้องกันเลย
ฉันไม่คุ้นเคยกับคำๆนั้น
เมื่อไม่รักกันแล้วก็แล้วกัน
ก็อย่าเปลี่ยนความรู้สึกฉันเป็นแบบใด
เพราะให้ไม่ได้อย่างที่เธอขอ
คำนั้นมันไม่เพียงพอจะรับได้
สิ่งที่เคยมีให้กันมันผูกพันเกินกว่าพี่ชาย
ฉันคงเปลี่ยนความรู้สึกไม่ได้
ตราบที่หัวใจยังรักเธอ....
6 กุมภาพันธ์ 2545 22:04 น.
คะน้า
อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ
ปล่อยความทุกข์ให้เลาะเลียบกินใจช้า-ช้า
ให้สมองมันว่างเปล่าไม่รับรู้เรื่องราวที่ผ่านมา
ปล่อยให้หัวใจด้านชาเผื่อที่ว่าจะเคยคุ้นกับมัน
เพราะจากนี้คงไม่มีอีกแล้วแววตา
ความอ่อนโยนที่เคยได้มาจากเขาคนนั้น
ไม่มีอีกแล้วอุ่นไอจากหัวใจคนที่เคยผูกพัน
น้ำตาแห่งความปวดร้าวจากใจนั้น
สองมือของฉันจะเช็ดเอง....
5 กุมภาพันธ์ 2545 20:24 น.
คะน้า
ฉันเคยหวังว่าสักวัน
ว่าตัวฉันจะลืมคุณให้จงได้
จึงเริ่มต้นตั้งข้อแม้เสียมากมาย
ถ้า..แม้ลืมคุณไปได้ก็คงดี
แต่ฉันก็รู้ดีว่าไม่มีอะไรสักอย่าง
จะทำให้ใจฉันจืดจางไปจากนี้
เพราะสิ่งที่แน่ใจยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดที่มี
หัวใจฉันรู้ดี..ว่าฉันไม่มีวันจะ..ไม่รักคุณ
5 กุมภาพันธ์ 2545 20:24 น.
คะน้า
...........ฉันยังไม่มั่นใจ..............
ว่าจะยิ้มรับกับความสุขเธอได้ในวันพรุ่งนี้
วันสำคัญของเธอที่ไม่อยากเจอะเจอแม้เสี้ยวนาที
เพราะวันพรุ่งนี้เธอจะไม่ใช่คนดีของฉันอีกต่อไป
เธอจะกลายเป็นคนดีของใครอื่น
ไม่รู้จะทนฝืนยิ้มรับอย่างไรไหว
แต่เอาเถอะเพื่อเธอฉันยินดีเสมอไม่เป็นไร
จะพยายามเก็บหยดน้ำใสๆไม่ให้มันไหลออกมาประจาน
4 กุมภาพันธ์ 2545 23:31 น.
คะน้า
กลับมาทำให้ฉันเกลียดเธอจะได้ไหม
ช่วยทำร้ายจิตใจก่อนเธอจะไปจากฉัน
มาทำให้ฉันไม่คิดถึงหน้าคนที่เคยผูกพัน
ช่วยมาเปลี่ยนใจฉันก่อนแล้วค่อยจากลา
อย่าทำให้ฉันต้องคิดถึงเธอแบบนี้
คิดถึงความรู้สึกดีดีที่เธอมีให้ฉันมาก่อนหน้า
ยิ่งเธอทำให้รักมากมันก็ยากที่จะตัดใจได้สักครา
กลับมาทำให้ตัวเธอไร้ค่าไปจากหัวใจของฉันที
หน้าส่วนตัว
720
