ฝน..จากฟ้า..

คอนพูทน

ไอแดด..แผดผ่าวพื้น              พสุธา
กอไผ่..แฝก..ใบคา                 เหี่ยวค้อม
เกินทาน..ยิ่งโถมถา               แรงถี่
เหมือนหลั่งวิบัติวิบากล้อม       มุ่งล้างทลายสลายฯ

หลายสถาน..ลานสุดสะท้อน     แลสะเทือน
ดินแยกแตกระแหงเยือน         หมู่เหย้า
คราร้อน..ทุกครัวเรือน            รายทั่ว
เหือดคลุก..น้ำแห้ง..เคล้า        โหดครั้นอุราครวญฯ

พลอยรวน..เพราะพิษร้าย        พาโรย
ลมโบก..ลืม..พัดโบย              ล่องบ้าง
ยากหาจึ่ง..พา..โหย               ชวนห่วง
หรือเหล่าแล้ง..มลายมล้าง      สลดล้นกมลหมองฯ

มากกอง..ใบไม้กรอบ             เกรียมเพียง
เหลือกิ่งราน..เตียนเรียง          ร่วงแห้ง
พอเคียง..ผ่าวพลันเคียง          ภัยคร่า
คราวไม่แคล้ว..แล้วแล้ง          ทะลักล้นละเลงไหลฯ

เสียงใคร..เสียงคล้ายเครื่อง     ยนต์ครัน
บินว่อน..ร่อนเวียนวัน             สว่างฟ้า
โครมเคลื่อน..เลื่อนโลมฝัน      ดังใฝ่
เพียงผ่าน..มินานช้า               ส่งชื้นสดับโชยฯ

โปรยปรายปลดเปลื้องปล่อย    เปียกปรอย
ฝนพ่อ..หลวงพรมพลอย         ทั่วพื้น
หยาดฝน..หยด..เย็นฝอย        สุดฟาก
ทุกฝั่ง...ฟ้า..!.สั่งฟื้น               กราบฟ้าสยามขวัญฯ
.........................................