28 สิงหาคม 2551 09:47 น.
คอนพูทน
ใหญ่คับฟ้าหมากร่างเดินวางก้าม
แลคับแคบเขตคามลุกลามไล่
เลยเกะกะระรานอันธพาลไซร้
เที่ยวงับเขาเหล่าใครไม่ว่างเว้น
กินทุกอย่างขวางหน้าหมูกาเกือก
กะโหลกกะลามิเคยเลือกลองเคี้ยวเล่น
ทั้งรถยนต์เรือกลไฟไม่กะเกณฑ์
กี่กากเดนกินดะลืมบันยะบันยัง
ถึงอ้วนพีอิ่มพาอุราผ่อง
หลายตาจับจดจ้องมองความหวัง
ทั้งเห็บหมัดหอบหมอนขึ้นนอนรัง
เสวยเวียงเคียงวังบัลลังก์ลาน
แล้วดูดเลือดเรือดริ้นร่วมปลิ้นปล้อน
กี่หนาวร้อนรักแรงแหล่งอาหาร
เลือดสดสดเลือกสูบตามต้องการ
สุดซาบซ่าซึ้งซ่านหวานซับทรวง
ใช่จักอยู่คู่ฟ้าเจ้าหมากร่าง
มัวแต่ฝันมาเดินขวางกลางถนนหลวง
สิบล้อเสยเลยสิ้นดิ้นแดดวง
น้ำตาร่วงรู้รับกับชีวิต
เหาเห็บหมัดสลัดโลดกระโดดพล่าน
เคยสนุกเคียงสนานนานสนิท
จำใจจากพรากลาทุกทิศานุทิศ
เหยื่อใหม่ชิดหมายเชือดดูดเลือดชิม๚:๛
20 สิงหาคม 2551 10:27 น.
คอนพูทน
เพียงพานพบสบพักตร์ประจักษ์จับ
เด่นประดุจเดือนประดับงามประดั่ง
ดาวมหาวิทยาลัยในภวังค์
เหมือนโดนครอบมนต์ขลังจังงังใจ
นัยน์ตาเศร้าตันทรวงหรือรวงโศก
คงแค้นคับอับโชควิโยคไฉน
นั่งคนเดียวเปลี่ยวเปล่าร้าวฤทัย
คงคอยใครคลอเคียงร่วมเรียงรัก
ขอถามไถ่ในละมุนอย่าขุ่นข้อง
นุชนาถนวลน้องเริ่มร้องหนัก
แรกกระซิกเรากระแซะและทายทัก
เนิ่นนานนักนางเนยมิเผยคำ
เอาแต่ร้องมิเริงรื่นสะอื้นสะอึก
คงเจ็บลึกโดนลวงล่วงถลำ
เฝ้าเพียรถามความนัยแม้ใครทำ
ถึงมาชอกหม่นช้ำระกำทรวง
ยังคงเฉยเมยหมองร่ำร้องต่อ
น้ำตาเคล้ารินคลอหนอให้หวง
พอพิศพักตร์อยากพาสุดาดวง
ให้หลุดหายลมห้วงจากบ่วงมาร
เพียงสบเนตรบอกนางมีทางไหน
จะไกล้ไกลใจนี้ทุกที่สถาน
พร้อมเสมอพิสมัยในดวงมาลย์
ยิ่งโศกเศร้าแสนสงสารนงคราญครัน
ยังคงนิ่งหญิงน้องประคองนุช
ผิวผาดผุดผ่องแผ้วแก้วจอมขวัญ
ชวนชูช่อชมชื่นในคืนจันทร์
อุ่นไออันอวลอบจะพบพริ้ม
ไม่มีคำคัดค้านบนลานคิด
ปล่อยชีวิตลอยวนบนมือนิ่ม
ลองจูงนางพลางพลอยในรอยยื้ม
แม่แก้มอิ่มเอยองค์อนงค์นวล
เดินตามคลอพะนอน้องมิข้องขัด
โอ้อวบอัดเอยอันพาปั่นป่วน
พิลาไลพิลาศเหลือเลิศล้นล้วน
เร้ารัญจวนรวนใจไฉนฉะนี้
คิดไม่ตกอกเออชะเง้อชะแง้
ถามดวงแขเดือนไขประไพศรี
จะพำนักที่ไหนอย่างไรดี
ไร้วจีเอื้อนจากปากแก้วตา
ตัดสินใจพาจอมพะยอมเจ้า
เปิดห้องเช่าเคล้าชื่นคลื่นโถมถา
บังกะโลริมทะเลในเวลา
ที่อ่อนล้าอาลัยให้ลองลืม
ทะเลสั่งระลอกสายพรายพริ้มน้ำ
ประโลมเล้าละเลงล้ำดูดด่ำดื่ม
ยิ่งยลยามระยับยิบยวนหยิบยืม
แล้วหลงปลื้มลามปล่อยลิ่วลอยลม
อุษาสางนภางค์ผ่องคลื่นซ้องซับ
หาดทรายรับรินสราญผสานผสม
คงเนื้อนิ่มอิ่มฤดีสุนทรีรมย์
มานั่งชมทะเลเช้าจึงเข้าชิด
ต่างก็ผ่านคืนผันต่อกันแล้ว
เพียงดวงแก้วอย่าโกรธยกโทษผิด
ยังคงค้างคาใจในชีวิต
โปรดบอกนิดหน่อยน้องร้องทำไม
นัยน์ตาซึ้งรอยโศกวิโยคสร่าง
กมลคลอพะนอข้างพลางขานไข
วันหนึ่งนอนร้อนหนาวปวดร้าวใน
และหลายครามีไข้ไม่สบายครั้น
ไปโรงหมอ..บอกหมอรอรักษา
ผลตรวจว่ายังพอไหวอย่าได้หวั่น
โรคเอดส์รุกรุมเร้าเข้าโรมรัน
เจ็บจุกอกอัดอั้นจาบัลย์จึง
ได้ฟังความปานฟ้าเข้าฟันฟาด
โถมกระหน่ำกัมปนาทใจขาดผึง
นึกว่าโชคหลงชมความกลมกลึง
ที่รัดรึงกลับร้ายโอ้ชายรวน
เรี่ยวแรงโรยโหยให้ในละเหี่ย
พาอ่อนเปลี้ยเพลียคราวเศร้ากำสรวล
บนความสวยนวยนาดนุ่มเนียนนวล
หอมอบอวลอาจกระอักสำลักลึก
......................
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟคอนพูทน
หน้าส่วนตัว
2125
