18 มีนาคม 2550 11:11 น.
คอนพูทน
พบเธอปทุมกนิษฐา
กษมาอุราอิ่ม
เพียงพิศก็เพลินจิตตพิมพ์
นุชงามอร่ามศรี
เห็นแรกระรื่นกมลรน
นฤมลฤทัยมี
เนื้อนวลอนงค์ศิรมณี
วรวิชวิจิตรแล
สวยแจ่มขจรนิจวจี
นุวดีนะดวงแด
นางคมสะคราญพิมลแข
ก็จะรักสุภัคขวัญ
ยลพักตร์ยุพินพิศประภัสสร์
ชนภัทรประจักษ์พลัน
ยิ้มนวลประหนึ่งบวรนันท์
ก็สกาวสนั่นไกล
พบสาวพิสุทธิ์จิตรสน
ฤดิดลสวรรค์ใด
งามสมประสิทธิ์ขจรใส
ชมนาถพิลาสนวล
..................
16 มีนาคม 2550 11:22 น.
คอนพูทน
ความว้าเหว่..เซซังยังเยือนเยี่ยม
ปีติเปี่ยมปลาบปลื้มเลยลืมหลง
เพราะเรื่องร้ายรุมเร้าเฝ้าพะวง
ว้าเหว่ตรงคงปลอบพินอบพิเทา
เศร้าสร้อยกับ..โศกามาถามไถ่
เป็นอย่างไรใจพี่ดีหรือเฉา
ก็สุขพอเพลินพลาง..วันบางเบา
ได้พวกเจ้ากล่าวทักรู้จักกัน
ที่เหนื่อยหน่ายหายห่างช่างเหลือเชื่อ
มีพี่เบื่อเผื่อแผ่ตามแลฝัน
ช่วยประคองกรองคิดจิตอนันต์
ทุกคืนวันสัญญา..จะพาจร
หยิบความเหงาเบาบางกลางอากาศ
มาถักวาดทอวาง..อย่างครูสอน
อรรถรสจรดเขียนเพียรสุนทร
ทุกวรรคตอนแต่งแต้มแซมคมคำ
ล้วนรอบกายรายเรียงคู่เคียงเพื่อน
มาเยี่ยมเยือนเรือนเหย้าทั้งเช้าค่ำ
ต่างคุ้นเคยเลยชิดสนิทล้ำ
จะชุ่มฉ่ำนำชัยแค่ใจคิด..ฯ
..............................
14 มีนาคม 2550 10:46 น.
คอนพูทน
สัตย์ซื่อถือศีลห้า
ไมตรีพาเมตตานำ
คนเทิดอุดมธรรม
พิทักษ์มารปิดป้องเมือง
ปวกเปียกเรียกนุ่มนิ่ม
เฉาะชอนชิมแช่มช้าเชื่อง
ปล่อยปละจะปอนเปลือง
เข้มแข็งบ้างบางกระสวน
ผิดถูกควรผูกแก้
แยกแยะแน่อย่าคำนวณ
คารมคนเรรวน
ปล่อยตามกฎไปตามกาล
บ้านเมืองประเทืองก่อน
หลายเรื่องร้อนเร่งรอนราญ
เหือดแห้งมิหักหาญ
จะกร่อนเหี้ยนจะเตียนลง
ธรรมะชำระจิต
เสกสรรปลิดสรรพสิ่งปลง
ตามองค์รอยพุทธองค์
ละโลกเปรอะเถอะบวชเรียน..ฯ
...............................
12 มีนาคม 2550 10:39 น.
คอนพูทน
เลขที่ห้าทับห้า..บ้านนาปล้อง
จันทร์สิบสองเดือนสามปีห้าศูนย์
ขอหยุดเรียนหนึ่งวันอันอาดูร
เรียนคุณครูนุกูลประจำชั้น
ด้วยเมื่อคืนเข้านอนตอนฝนหนัก
มินานนักนั่นไซร้คล้ายดั่งฝัน
พายุใหญ่ไล่โลมมาโรมรัน
อึกทึกลึกลั่นสนั่นพง
หักต้นไม้รายทางที่ขวางหน้า
คงไล่ล่าคร่าเข่นเป็นผุยผง
ถล่มบ้านรานราดพินาศลง
ชีวิตปลอดปลดปลงคงพ้นภัย
จะช่วยพ่อต่อแต่งที่แหว่งวิ่น
เพื่ออยู่กินกันฝนทนอาศัย
ชุดก็เปียกปอนเปรอะเลอะท่วมใจ
มิช้าไหนครบหนาจะมาเรียน
พับจดหมายถือมาคอยถ้าเพื่อน
เดินผ่านเรือนเร่งรัดไปคัดเขียน
การศึกษาเพริดพร้อยบนรอยเพียร
คือแสงเทียนส่องทาง..ยามย่างเดิน
ด้วยความเคารพอย่างสูง
ด.ช.คม โคกพะยอม
ป.๓ ก
ขอรับรองว่าเป็นความจริงตามใบลานี้
นายเคียง โคกพะยอม
ผู้ปกครอง
8 มีนาคม 2550 11:36 น.
คอนพูทน
เรอเพียงทักรักเพียงเธอเจอลิขิต
คิดถึงนางครางถึงนิดชีวิตเอ๋ย
จู่รักเธอเจอรักทู่คู่ชมเชย
เนยไม่กวนนวลไม่เกยเลยระทม
จากไปแล้วแจวไปลากพรากทั้งคู่
ครวญลำดูครูลำดวนชวนสุขสม
อารมณ์ดีอีรมด่าพาระบม
รักไม่สมรมไม่ซักแม้สักคำ
มองแฟนศรีมีแฟนสองประคองยาก
ทั้งถูลากถากถูหลังยังถลำ
ต่างสับร่องต้องสับรางอย่าขวางลำ
ทำประจานทานประจำชุ่มฉ่ำทรวง
ทั้งสองคนทนสองครั้งพลั้งจับได้
ย้ายหนีกร่างย่างหนีกรายชายเคยหวง
รักเรียมพังรังเรียมพักประจักษ์รวง
พวงจากแหแพจากห่วงดวงแรมรา
ร้างคนเคียงเรียงคนข้างเวิ้งว้างแว่ว
แร้วผิดนักรักผิดแนวอย่าแจวหา
จั่วติดเห็บเจ็บติดหัวมั่วกามา
มาติดตันมันติดตาคราคะนึง
............................
หน้าส่วนตัว
1220
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟคอนพูทน
