๏ อมรปุระศุภฤกษ์เรื้อง               สวัสดิ์ราย  สวรรค์รา จรูญสะพร่างบรรเจิดพราย            อร่ามพร้อย พิไลชมสุริเยศฉาย                    ตระการช่อ  ชอบแล เปรมกระชุ่มวารพิลาสช้อย            หน่อเชื้อละมุนฉม  ฉัตรเนอฯ   ๏ อินทร์พรหมเทพประสิทธิ์เพี้ยง   ไสวพร  พราวนอ งามวิจิตรเกียรติกำจร                  กระจ่างฟ้า อภิลักขิตสมัยสลอน                   พิพัฒน์ตลอด  ปิติแล เจริญยิ่งมงคลระย้า                    แชล่มเหย้าพสกสยาม  ยินเลยฯ   ๏ ระบือนาม “สิริกิติ์”น้อม             ราชินี  ประชาเนอ ขจรเกริกวงศ์จักรี                       กระเดื่องก้อง อัครศิลป์มิ่งเฉลิมศรี                   ทิพย์เสก  พิเศษรา ขวัญคู่ปรเมษฐ์คล้อง                  จุ่งครั้นสนานคราว  เคียงนอฯ   ๏ พราวสกาว “สิริกิติ์”เกื้อ            ขจายไกล  ก็ดี หอมประทิ่นนครังไทย                 แอร่มแท้ พิมานสรวงปลั่งนิรัติศัย                เถิดประสบ  เกษมนา สวาสดิ์เหล่าประดับระยับแล้          ผ่องสล้างพระชนม์เฉลิม  จรัสเลยฯ   ๏ เจิมศรีไตรรัตน์ไซร้                  ประจงสาน  พิศุทธิ์เนอ ประณตกราบบังคมกราน              สง่าแก้ว ทิศานุทิศศักดิ์สิทธิ์สถาน             โปรยเถิด  พรเทอญ ประเสริฐเลิศกษัตรีย์แล้ว              เปี่ยมล้นบวรหลาย  ถวัลย์แลฯ   ๏ ถวายพระพรบรมนาถแพร้ว         เจริญเพลิน  ประไพรเฮย โชติช่วงพระบารมีเชิญ                 กระหึ่มชั้น สราญสมเปล่งสรรเสริญ               ฉลองศักดิ์  พิศาลนา สุขีแนบมหาบพิตรนั้น                  ฉะฉ่ำเนื้อวิบูลย์สนาน  บารนี๚ะ๛                             ~~~~~~~~~~ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ  ข้าพระพุทธเจ้า คอนพูทน

๏ อาสาฬหบูชา สิบห้าค่ำเพ็ญคราว         คืนดาวงามเรียงดวง แจ่มสรวงเดือนแปดสาน   อาสาฬหบูชาศรี ภิกษุมีพุทธศาสน์มา       ปฐมเทศนาโปรดนำ พระอภิธรรมเจริญทัศน์     พระรัตนตรัยไสวเรียง เกิดเคียงบริบูรณ์ครบ       เถิดนบบูชาใน ทุกข์สมุทัยนิโรธมรรค     ไตรลักษณ์พุทธคุณหลาย จรัสฉายธรรมจักรชม       อภิรมย์บุญญาริน ศิลธรรมนำบนทาง          เรืองสว่างดุจเมืองสวรรค์ มอบปัญญาสงบเย็น        เห็นธรรมความดับทุกข์ ปิติสุขเถิดผองสัตว์         ปรมัตถปารมี ศรีศรีวันประกาศศาสน์      เชิญตักบาตรทำบุญ กุศลหนุนฟังเทศนา        ชวนมาเวียนเทียนหมาย หญิงชายปฏิบัติชอบ        ธรรมมอบทุกดวงกมล เพลินยลพลอยฤดียิน      พรรินพลางเวี่ยร้อย วันชื่นคืนเรียงช้อย          เยี่ยงเช้าพิมานฉาย  ชมนอฯ   ๏ เข้าพรรษา ดาวร่ายฟ้อนดวงรำ         แรมหนึ่งค่ำเวียนครา เข้าพรรษาผ่องพิศุทธิ์      ทางวิมุตติวิโมกข์ สุขโศกเพียงอริยสัจ        ปฏิบัติแล้วเลอบุญ พุทธคุณพระธรรมขาน     ประนมกรานประณตกราบ ลดละบาปทุกบริบท        หยดธรรมน้อมนำถัก พักฝนอยู่บนความ          สามเดือนปฏิบัติดี ประเพณีเถิดภาวนา         ถวายผ้าอาบน้ำฝน บุญกุศลปริสุทธิใส          จตุปัจจัยบริจาค มากน้อยศรัทธาหนอ       ศีลข้อรักษาเคียง โปรดเลี่ยงการฆ่าแล        เกิดแก่เจ็บตายกรรม ฝากนำอีกสักนิด            ฝากกิจอีกสักการ ต่อสานเข้าพรรษา          เลิกลาอบายมุขลอง อย่าข้องแม้สักคราว        หยาดพราวจิตติเพลิน เรียนเชิญทุกพุทธชน      นำผลทางสว่างพร้อม หอมนุ่มรัตนตรัยน้อม       อุ่นเนื้อเอยสนาน  บารนี๚ะ๛                        ~~~~~~ ร่ายสุภาพโคลงสอง       คอนพูทน

๏ ทุยเอยกับเพื่อนเอี้ยง         เพลินอัน แลเกาะหลังเดินกัน              ต่างเกื้อ เธอชวนเที่ยวไหนฉัน            เห็นชอบ แนบแน่นรักแนบเนื้อ             พี่น้องเกลอสนานฯ ๏ ลานทองงามมิตรแท้          นาไทย ขยับปีกคลอเพลงไป            สุขเปื้อน พลางทุยหว่านดำไถ             นาทุ่ง แดดอ่อนยินครวญเอื้อน         อุ่นนี้เรียงเสนอฯ   ๏ ฉันเธอบอกไป่ทิ้ง              นาทอง ทุกเมื่อหากินมอง                 ชื่นแม้ มิตรภาพแห่งพวกผอง           ภาพแห่ง  มิตรเฮย เกลียวสลักพราวสกาวแล้       เพื่อนล้วนรักหลายฯ   ๏ ยามสายวันนี้ซึ่ง                สะเทือนทรวง มองคู่เคยเดินควง                แค่เอี้ยง แลหาเพื่อนเคยหวง              มาห่าง  หายแฮ ทุยเล่าเพลินไหนเพี้ยง          อาจพลั้งหลงพงฯ   ๏ ยังคงคอยค่อยคล้อย          นานครา ทุยไม่กลับคืนมา                 นึกแม้น บินหวนเที่ยวโฉบหา             หลายแห่ง เธออยู่ใดไหนแคว้น              ยิ่งเฝ้าคะนึงขวัญฯ   ๏ หลายวันนกเอี้ยงวุ่น           พลางวอน ทุยป่วยนอนโรงนอน             แน่แล้ว บินลงท่ามเรือนสลอน            ยังแหล่ง พักแล โออนาถยากคลาดแคล้ว        สลดเคล้าเห็นคราวฯ   ๏ เขายาวแขวนอยู่เยื้อง         ระเบียงยล หนังแผ่บานตากบน              ร่มบ้าน จำครบกระทั่งเศษขน            ของเพื่อน หนอสะทกมนุษย์โหดสะท้าน  พิฆาตกระทั้งควายไถฯ   ๏ เหนือใดจอดตั้งเด่น           สวยดี ควายเหล็กมาแทนมี             เมื่อนั้น ทุยศักดิ์เสื่อมราศี                จางสร่าง เหมือนหมดชะตาวาระครั้น      ฆ่าเหี้ยมสนองหิว ๚ะ๛                                           คอนพูทน                                             

คืนฟ้าคราม ๏ สนทะเลปลิวลมพรมยินแผ่ว คลื่นจัดแถวสาดสถานสร้อยผ่านเสียง เสนาะพลิ้วชื่นพร้อมรินกล่อมเรียง กระชุ่มเพียงโปรยพริ้ม..ริมหาดทราย   ๏ สาดบรรเลงเพลงครวญรำพันขรม เพลินอุราอารมณ์ฟ้อนเกลียวร่าย พลางค่อยไหลฟ่องเลื่อนพราวเกลื่อนพราย อาบแสงฉายจันทร์ชม..อภิรมย์ฟ้า   ๏ ยิ่งสวาสดิ์ผ่องวัจน์สัมผัสใกล้ ชลาศัยกอดกระซิบทิพย์เวหา หาดทรายห่มเปลือกหอยเคียงรอยครา สุดพรรณนาหอมนี้..ราตรีจันทร์   ๏ พวงดาวลอยงามพิลาสสรรวาดศิลป์ ประดับปิ่นสวยเปล่งกรุ่นเพลงกลั่น นวลแขหวามอร่ามเพริศบรรเจิดพลัน หยาดสวรรค์พลิ้วไสว..นัยหมายนึก   ๏ ลมทะเลเห่สรวงเกลียวคลื่นสาน กล่อมพิมานเทียมเมฆเสกรู้สึก สุนทรีรมย์คมทัศน์ฟังอึกทึก เย็นลมดึกโปรยดอกจูบซอกใจ   ๏ ละมุนหยดแพรวระย้าฟ้าประดับ คลื่นระยับทะเลหยาดสาดน้ำใส ลมโชยพัดเชยพลอดยอดสนไกว หลับแทบในทรายนุ่ม..ชุ่มเพียงเชิญ ๚ะ๛                            คอนพูทน

ฉันคือ..ประชาชน ๏ อำนาจใดไหนเล่า? ที่ว่าเลิศ งามประเสริฐฉลักศิลป์ปิ่นบุหลัน อภิรมย์ชมพราวดาวรำพัน หยาดสวรรค์เสมือนว่าหยิบมาครอง   ๏ รวยล้นฟ้ามหาศาลสักปานไหน ใหญ่กว่าใหญ่ทุกอย่างพิศสล้างผ่อง อีกยศฐาข้าทาสแหละเงินทอง เปรมสนองยินสนั่น โอ้!! ลั้ลลา   ๏ อิทธิพลทรงเพลินจำเริญจิต จึงชีวิตทุกวันสุขหรรษา อันใดเพียงนึกพลอยจักลอยมา ดังสมมาดปรารถนารื่นชื่นนัก   ๏ กองกำลังเกินหลากเส้นมากสาย อาวุธหลายพร้อมแลกหากแตกหัก บารมีคับเมืองเลื่องชื่อลักษณ์ ใครหยามศักดิ์กระสุนสาดพิฆาตเพียง   ๏ เหมือนเบ็ดเสร็จเผด็จการธนบัตรกล่อม ผิดถูกยอมเถียงอย่าเอ็งอย่าเถียง ขู่ตะคอกบอกรินเจ็บปวดเรียง ความตายเคียงอีกคราแรงกว่าแรง   ๏ พลังใดไหนเล่า? ที่ว่าเลิศ โปรดรู้เถิดประกาศไทยนัยทุกแหล่ง ยากจักค้านต้านค้ำเมื่อสำแดง คือพลังแห่ง..มวลมหาประชาชน ๚ะ๛                          คอนพูทน