12 กุมภาพันธ์ 2550 10:59 น.
คอนพูทน
พอรุ่งแจ้งแสงสอด..ลอดลำไผ่
มองออกไปให้เห็นวิหคเหิร
ลุกขึ้นหนอก่อนนั่ง..ยืนย่างเดิน
พ่อจำเริญเพลินในห้องน้ำนาน
จะชำระกายาฟ้าวันใหม่
สุดสดใสสวยศรีชีวาหวาน
หยิบแปรงฟันอันหม่นขนเริ่มบาน
แล้วจัดการบีบยาทาบนแปรง
บีบเพียงนิด..มือหนักทะลักล้น
ออกมากพ้นเกินพอก็มิแกล้ง
จะบีบคืนกลับไปใจยังแย้ง
คงตะแบงหลอดบีบ..บีบหลอดคืน
นานอยู่ลอง..ไฉนเล่าไม่ลุล่วง
จำติดทรวงสุภาษิตอย่าคิดฝืน
ทำจนท้อทวนทบลบพังครืน
เก็บกล้ำกลืนถอดใจไม่ได้การ
ความพยายามอยู่ไหน..สำเร็จนั่น
บางอย่างนั้นเกินหน้าอย่าหักหาญ
ลองดูเถอะเลอะบ้างคงร้างนาน
ใครเชี่ยวชาญช่ำชองช่วยลองชี้๚:๛
.............................
อย่าคิดมาก...แค่อยากเห็นคุณยิ้ม
10 กุมภาพันธ์ 2550 11:31 น.
คอนพูทน
ดุกด้าง..ดำล่องท่องเที่ยวทั่ว
ลายตามลำตัวหัวจรดหาง
ซิวเห็นเผ่นหาย..ดุกลายพราง
ใบบัวบานบางอยู่กลางบึง
ฝูงใหญ่..ใจกล้าปลากระดี่
ว่ายรี่รุดไกลเร่งไปถึง
ตัวบางข้างแก้มแต้มนวลตรึง
ริมตลิ่งตำลึง..ห้อยละลาน
สุกแดงแมลงตอม..หลุดจากต้น
ไม่พ้น..ปูหอยเป็นอาหาร
บางทีเหลือทิ้งจากนกทาน
สำราญร่วงลงตรงนที
ปลากรายว่ายเพลิน..มาผุดโผล่
นั่นชะโดโผหาพากันหนี
หลบลงหลีกหลอกซอกหินมี
นักล่าเคลื่อนที่ไร้ทิศทาง
ช่อนชัยเชื่องช้ามาริมแอ่ง
หางแกว่งกวาดทั่วเอาตัวขวาง
ซิวซ่อนเบียด..ใบบอนนอนอำพราง
ครีบกาง..คางเกยเลยละม้าย
น้ำนิ่งยิ่งเย็นเห็นยอดหญ้า
กวัดไกวไปมาอุษาสาย
อุ่นไออวลอบกระทบกาย
สาธยายย่นย่อ...ริมตอตาล..ฯ
.......................................
8 กุมภาพันธ์ 2550 10:57 น.
คอนพูทน
เด็กนักเรียน..นั่งเรียงรายภายในห้อง
คุณครูลองมองโลกกว้างริมข้างฝา
รูมากมี..เก่าแก่ไม้ไม่พัฒนา
เลยคิดหาตามรูเห็น..เป็นอะไร
คนที่หนึ่ง..จึงมามองร้องบอกว่า
สุดสายตาพาพิศพอเป็นกอไผ่
อยู่ลิบลิบ..หยิบมาเล่าพอเข้าใจ
คนต่อไปให้มาเล็ง..แล้วเพ่งมอง
ถอยหลังกลับ..พลางมากล่าวตามเจ้าเห็น
น่าลำเค็ญเป็นโคลนหนอ..ใกล้ริมหนอง
เศษกิ่งไม้เรียงรายราด..กลาดเกลื่อนกอง
คนที่สอง..เสร็จงานสั่งนั่งที่เดิม
คนที่สามตามติดมอง..จ้องรูฝา
หันหลังมาทำตาหวานขับขานเสริม
รั้วไม้นั่น..ริมคันนาควรหาเติม
หญ้าก็เริ่มรกรุงรัง..ผุพังไซร้
คนที่สี่ปรี่เข้ามาพาสะดุด
บอกครูหยุด..ก่อนจะแย่น่าแลไหม
ฝาโรงเรียนปลวกเวียนแทะ..และเล็มไป
เป็นทางไกลไชชอนชิมริมห้องเรา
นี่แหละหนอ..พอคนมองลองมาคิด
ทุกชีวิตลิขิตตาม..นัยความเขา
แต่ละคนยลแตกต่างบ้างหนักเบา
สุดคาดเดาฤดีดล คนละมุม...ฯ
......................................
5 กุมภาพันธ์ 2550 11:18 น.
คอนพูทน
วันเวลาล่วงเลยที่เคยหนุ่ม
กระชวยกระชุ่มฉ่ำชื่นต้องฝืนแก่
มองไร่นานั้นเอ๋ยเคยดูแล
ชะเง้อชะแง้งอนง้ำมาช้ำตรม
เคยแบกไถไล่ควายสู่ปลายทุ่ง
กลับหาหุงอาหารขับขานขรม
เลี้ยงลูกน้อยคอยปัดพัดวีลม
ค่อยชื่นชมชีวาถ้าเจ้าโต
ต่างแยกบ้านชานเรือนมาเยือนเหย้า
คงรบเร้าเฝ้ารับทรัพย์มากโข
จึงแบ่งสรรปันให้ทั้งควายโค
พอฝนซาข้าโซโอ้อกคน
มาห่างหายโหยหาไม่มาหวน
เฒ่ารัญจวนจนใจใครมิสน
ยามเจ็บไข้ไร้รักษ์..จักยินยล
ทุกข์ทานทนถึงท้อพอได้คิด
เปรียบดังขอนท่อนไม้ที่ไร้เห็ด
ขาดคนเด็ดดอมดึงจึงเข้าจิต
นี่แหละรสบทเศร้า..รวดร้าวชีวิต
ครวญพินิจนึกนั้น..รอวันนั้น
...................................
1 กุมภาพันธ์ 2550 14:41 น.
คอนพูทน
ปกป้องผองผืนปฐพี
บ้านเรือนบุรี
รั้วรอบขอบเสริมรักษา
เชื้อชาติเชิดชูบูชา
บูรณะศาสนา
อีกองค์เอกอ้าราชันย์
ศัตรูจู่โจมโรมรัน
รุกล่าฆ่าฟัน
ไล่พ้นผืนแผ่นแดนดิน
ตัวตายวายวอดชีวิน
ชีพสูญชอบสิ้น
บ้านเพียงเมืองเพื่อหมดภัย
ด้าวถิ่นแดนทองของไทย
อยู่ยั้งยิ่งใหญ่
เนื้อเลือดหลั่งหลากมากหลาย
สดุดีแด่ชาติเชิงชาย
พิทักษ์รักษ์ไว้
ลูกหลานสานหวังสืบวงศ์
ชีวิตปลิดแลกแหลกผง
แดดิ้นสิ้นลง
เกียรติเทิดก้องทั่วไทยเทอญ..ฯ
...................................
.
Calendar
Lovers
28 คน เลิฟคอนพูทน
หน้าส่วนตัว
1024
