7 พฤศจิกายน 2547 13:51 น.
ความหวังจากปลายฟ้า
เคยบ้างรึเปล่าที่ลุกขึ้นมาถามตัวเองว่าทำไม
เชื่อว่าทุกคนคงจะเคยถามคำถามนี้อยู่บ่อย ๆ
ชอบที่จะถามในเวลาที่ตัวเองทุกข์ใจ
ทำไมฉันต้องเรียนไม่เก่ง........
ทำไมฉันไม่มีใครรัก......
ทำไมฉันต้องทุกข์แสนสาหัสขนาดนี้..........
ถามคำถามกล่อมจิตตัวเองอยู่นานจนเป็นการสร้างความกดดันให้ตัวเองโดยไม่รู้ตัว ดึงตัวเองให้จมอยู่กับความทุกข์ และพยายามที่จะหนีให้พ้น คำว่า "ทำไม" จนลืมนึกไปว่า ตัวเองไม่เคยถาม คำว่า "ทำไม" ในเวลาที่มีความสุขเลย
ทำไมฉันถึงมีความสุขขนาดนี้นะ.......
ทำไมฉันถึงมีครอบครัวสมบูรณ์ที่รักฉัน.....
บางครั้งในเรื่องเดียวกันถ้าเราคิดกลับด้านก็สามารถทำให้เรามีความสุขได้ เช่น พ่อแม่เข้มงวดควบคุมทุกอย่างในชีวิต ไปเที่ยวกับเพื่อนก็ไม่ได้ วัน ๆ ให้เอาแต่เรียนเอาแต่ว่า ๆ คิดไม่เหมือนกันเลย ทำไมฉันถึงได้เจอครอบครัวแบบนี้นะ.....
กลับกัน ฉันนี้ช่างโชคดี เกิดมาก็ครบ 32 พ่อแม่ก็พร้อมหน้าต่างก็ทุ่มเทความรักกลัวว่าเราจะเสียคนก็เลยเข้มงวด มีเวลาคอยเอาใจใส่ ให้ตั้งใจเรียนเพื่อจะได้มีอนาคตที่ดี เพราะรู้ตัวว่าไม่ได้อยู่ด้วยชั่วชีวิต ที่ว่าที่กล่าวก็เพราะรัก ถึงแม้จะเกิดในคนละยุคสมัยก็ยังพยายามจะทำให้ดีที่สุดในการเลี้ยงดู เพื่อลูกที่รัก ทำไมฉันถึงได้เจอครอบครัวแบบนี้นะ.....
เพียงแค่มองคนละมุมเท่านั้น คนที่ได้แต่โทษทุกอย่างรอบตัว ไม่ยอมเปิดใจ แล้วจะพูดได้ยังไงว่าไม่มีความสุข ไม่มีใครรัก ถ้าไม่ยอมรักใครก่อนจะมีคนมารักได้อย่างไร... ถ้าไม่ยอมปล่อยใจแล้วจะมีความสุขได้หรือ