30 กันยายน 2548 08:32 น.
ความหวังจากปลายฟ้า
ถ้าในวันพรุ่งนี้...ไม่มีเธออยู่ตรงหน้า
ไม่รู้เลย...ว่ามันจะเงียบเหงาแค่ไหน
ก็เธอน่ะ...เป็นทุก ๆ สิ่งของหัวใจ
หากขาดเธอไป...หัวใจคงจมน้ำตา
ไม่รู้นะ...ไม่รู้เธอจะคิดเหมือนกันรึเปล่า
จะเงียบเหงาเหมือนฉันยามไม่พบกันบ้างไหม
ไม่รู้นะ...ไม่รู้เลยนะหัวใจ
แต่เพียงแค่คิดหัวใจก็แทบขาดรอน
หากเธอเป็นหมือนฉันบ้างก็คงดี
ในยามที่ห่างไกลกันอย่างนี้...คงไม่หวั่นไหว
โปรดเถิดนะ...บอกฉันทีคนดีของหัวใจ
รักกันบ้างไหม...หรือฉันแค่คนข้างกายเธอ
หากเป็นเช่นนั้นจริง...หัวใจคงแสนเศร้า
คงปวดร้าวเสียจนฉัน...แทบทนไม่ไหว
ก็กายชิดแต่ใจห่าง...แสนห่างไกล
โปรดเถิด...ช่วยบอกให้ฉันแน่ใจ
........รักกันบ้างไหม...ตอบฉันที.........
3 กันยายน 2548 10:36 น.
ความหวังจากปลายฟ้า
ในบางอารมณ์...ความรู้สึก
ในส่วนลึกของหัวใจที่เงียบเหงา
ภาพบางภาพยังตราตรึงดุจดั่งเงา
คล้ายเลือนลางแต่บางคราวกับชัดเจน
เสียงหัวเราะของเธอในความทรงจำ
รอยยิ้มกว้าง ๆ ที่เธอมอบให้
คำว่ารัก...เวลาดี ๆ ที่ตราตรึงในหัวใจ
ทำยังไงหัวใจก็ไม่ลืม....
อยากให้เธอรู้นะคนดี
ว่าฉันคนนี้ยังคงคิดถึงเธอเสมอ
แม้ว่าวันนี้ไม่อาจมีฉันและเธอ
ก็จะขอ...จดจำเสมอ...เธอในใจ
ฉันก็รู้นะว่าที่ทำน่ะมันผิด
ที่ยังคิดไม่อาจตัดใจจากเธอได้
ก็วันนี้...เธอมีคนอื่นเคียงข้างกาย
ฉันทำได้แค่เพียงแอบมองเธอ
อาจจะเป็นความผิดที่ตัวฉัน...
ที่วันนั้นทำให้เราต้องห่างหาย
จากมาเอง...ทำให้เธอต้องเสียใจ
แต่สุดท้ายตัวเอง...ก็เสียน้ำตา
จึงอยากจะฝากกลอนบทนี้
ถ้าหากเธอได้เห็นและรับรู้ความหมาย
อยากให้รู้ว่าฉันเองก็เสียใจ
ขอโทษ...ขอโทษนะที่ทำไป "ฉันรักเธอ"
......................ขอโทษนะ...................