ณ ภาคพื้นแผ่นนภา เปลี่ยนสี แสงระวีที่โชติช่วงร่วงโรยแสง ตะวันแดงสาดแสงส่องเริ่มอ่อนแรง พลันเปลี่ยนแปลงร่วงโรยราลงสู่ดิน เหล่านกบินผกผินกลับคืนถิ่น ผืนแผ่นดินความมืดมิดเข้าทับถม ราตรีสมใจหมายเข้าครอบคลุม ดารารุมโอบล้อมจันทร์ส่องแสงงาม รัตติกาลผ่านฟ้าดาวจึงข้าม จันทร์ก็ตามล่องลอยอ้อยอิ่งแสง น้ำค้างแรงพร่างพรมจนอ่อนแรง ตะวันแดงสาดแสงทองคืนฟ้างาม