4 มีนาคม 2547 16:31 น.
ความหวังจากปลายฟ้า
........ให้ฉันเป็นนกน้อยในกรงใจเธอ
ให้ฉันพร่ำเพ้อรักเธอไม่เหือดหาย
เอื้อนว่ารักสายบ่ายเย็นไม่เคลือนคลาย
จนชีพวาย ยังเอ่ยอ้างว่ารักเธอ
................. ให้ฉันเป้นพฤกษาสวยแจกันหรู
จะช่อชูพราวพร่าวความสดใส
ส่งกลิ่นหอมอบอวลระรื่นไกล
ให้เธอได้แย้มยิ้มยามชื่นชม
...........................แต่ฉันเป็นเพียงนกกาช่างน่าขำ
ไม่อาจทำเสียงกางเขนเด่นเสนอ
ไม่มีคำเอ่ยอ้างอันเลิศเลอ
คงเสนอได้เพียงโปรดเห็นใจ
..............................................แลตัวฉันเปรียบได้ดั่งพฤกษาข้างถนน
ให้เธอชมได้เพียงกลิ่นและสีไม่สดใส
ฉันให้เธอได้แค่เพียงความอุ่นใจ
ฉันทำได้เพียงจูบลมชมเงาเธอ..................
1 กุมภาพันธ์ 2547 19:43 น.
ความหวังจากปลายฟ้า
ใบไม้เปลี่ยนสีในฤดูหนาว
แสงดวงดาวซีดจางคืนเดือนหงาย
แสงจันทร์กลบดาวให้หล่นร่วงลับลาไป
ลมหนาวพัดใบไม้ให้ร่วงหล่นลงมา
ฉันมองใบไม้ร่วงหล่นที่หน้าต่าง
หล่นร่วงหมุนเคว้งคว้างแล้วพัดผ่านหาย
ใบไม้สีแดงสดร่วงหล่นกระจาย
เหมือนหัวใจฉันร่วงหล่นประดับดิน.............
31 มกราคม 2547 14:09 น.
ความหวังจากปลายฟ้า
ความรัก สอนให้ฉันรู้จักอะไรหลายอย่าง
สอนให้รู้ถึงความอ้างว้างว่ามันเป็นไฉน
สอนให้รู้เวลาเหงายามไม่มีใคร
แต่หากมีรักข้างกายก็สุขใจเกินพอ
ความรักสอนให้ฉันรักตัวเอง
รักให้เป็นก็เก่งเกินใครหน้าไหน
มีตัวเราจะรักคนอื่นให้เสียใจทำไม
ความรักสอนฉันไว้แล้วบอกให้ลืมเธอ............
18 สิงหาคม 2546 17:08 น.
ความหวังจากปลายฟ้า
ยังคงเป็นคนที่เดียวดาย
สองเท้าเหยียบย่ำลงไปบนผืนทรายคว้าง
ในหัวใจของฉันมันมีแต่ความอ้างว้าง
แค่ลมพัดผ่านก็หนาวสะท้านจับใจ
สองเท้าเหยียบย่ำบนผืนทะเล
เสียงคลื่นคอยขับเห่ให้อ่อนไหว
เงยหน้ามองฟ้าน้ำตาท่วมหัวใจ
ไม่รู้ต้องทำยังไงนอกจากร้องไห้กับทะเล........
18 สิงหาคม 2546 17:05 น.
ความหวังจากปลายฟ้า
ใบไม้ร่วงหล่นทีละใบ ทีละใบ
หัวใจฉันล่องลอยไปกับสายลม
น้ำตาหยดใสใสค่อย ๆร่วงหล่น
พร้อม ๆ กับสายลมและใบไม้ที่ปลิดปลิว
เม็ดทราายร่วงหล่นทีละเม็ด ทีละเม็ด
หัวใจเจ็บปวดรวดร้าวไหว
วันเวลาที่ผ่านไปพร้อมนาฬิกาทราย
พร้อมกับหัวใจเธอที่จากไปไม่หวนคืน............