ลืมไม่ได้สักที

ความทรงจำสีจางที่ไม่เคยลืม

วันนี้แล้วสินะ ที่เราจะต้องไปเข้าค่ายฟันเฟืองสานฝัน ตั้ง 10 วันแน่ะ ไม่เคยไปอยู่ที่ไหนนานเป็นสิบสิบวันเลยนะเนี่ย จะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้สิ คงจะคิดถึงบ้านมากแน่ๆเลยอ่ะ เฮ้ย....ได้เวลาต้องไปขึ้นรถที่โรงเรียนแล้วสิ ถึงโรงเรียนแล้วสิ จะมีใครไปบ้างนะเนี่ย  โหย ไรว่ะ ไอ้ก้อยกับไอ้เปิ้ลไม่ไป เซ็งว่ะ แล้วยังมีคนไม่ไปกันอีกตั้งหลายคน แล้วมันจะสนุกไหม๊ละเนี่ย อะไรกันอ่ะ ชักจะไม่อยากไปซะแล้วสิ แต่เอาเหอะ มาขนาดนี้แล้ว ยังไงก็ต้องไป จะได้รู้กันไป ว่ามันจะสนุกหรือว่าเซ็ง นี่ก็รอรถโรงเรียนอยู่ตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่มาสักทีนะ  รอ ร๊อ รอ รอ รอ รอ รอ เย้.... รถมาแล้ว ต้องขนของขึ้นรถ ทำไมกระเป๋าเรามันหนักอย่างนี้ว่ะ เนี่ย โห หนักมากๆเลยอ่ะ แต่ก็อย่างว่าแหละเน๊อะ ไปตั้ง 10 วัน นี่นา มันก็ต้องหนักเป็นธรรมดา เอ.... ว่าแต่ว่าโรงเรียนหนองชุมแสงวิทยานี่มันจะเป็นยังไงน๊า รู้แต่ว่าอยู่อำเภอท่ายางอ่ะ  แต่ก็ไม่เคยไปเลย เห็นพี่ๆที่โรงเรียนเค๊าบอกกันว่า อยู่ในป่า มันจะจริงไหม๊นะ อืม...แต่นี่มันก็ชักจะเข้าสู่ป่าแล้วอ่ะสิ สงสัยว่าคงจะจริงอย่างที่เค๊าบอกๆกันมาอ่ะนะ แต่ก็ไม่ป่าซักเท่าไรหรอก ก็ดีอ่ะนะ สงบดี โรงเรียนเค๊าก็กว้างดีนี่ โห....ทำไมพี่ๆวิศวะจุฬา มากันเยอะจังอ่ะ  เยอะมากๆเลยนะเนี่ย หืม...ไม่คิดว่าจะเยอะขนาดนี้เลยอ่ะ  โห!มาช่วยถือกระเป๋าให้ด้วย อะไรจะดูแลกันขนาดนี้นะเนี่ย ไม่เคยไปเข้าค่ายที่ไหนแล้วมีคนมาดูแลกันขนาดนี้เลยอ่ะ แล้วกระเป๋าพวกเราแต่ละคนนะ ก็ไม่ใช่ว่าจะเบาๆเลยอ่ะ สงสารพี่ๆจังเลย ดูแลกันขนาดนี้นะ ถ้าเป็นอย่างนี้ในทุกๆวันนะ เราคงจะไม่อยากกลับบ้านแน่ๆเลยอ่ะ ว่าแล้วพี่ๆก็ให้ไปลงชื่อ แล้วก็ดูว่าตัวเองอยู่บ้านไหนอ่ะนะ มันจะมีทั้งหมด 4 บ้าน ว๊าว..เราได้อยู่บ้าน 4 กับ ชมพู่ บรีส แล้วก็ปุ้ม โชคดีจัง ที่มีเพื่อนอยู่บ้านเดียวกันเยอะ ไม่งั้นคงเหงาแน่ๆเลยอ่ะ  เสร็จแล้ว พี่ๆก็ให้ขึ้นไปพร้อมกันที่ห้องโสตฯเพื่อทำพิธีเปิดค่ายฟันเฟืองสานฝันครั้งที่ 4 โห..ยังมีพี่ๆอยู่ในนี้อีกตั้งเยอะเยะ พี่จะเยอะกว่าน้องอีกมั้งเนี่ย.... (แต่ทำไมไม่มีใครหล่อเลยน๊า...)โห เค๊าให้โรงเรียนเรา ไปนั่งข้างหน้าเลยอ่ะ ไม่ชอบเลย แต่ไม่เป็นไรข้างหน้าก็ข้างหน้าว่ะ  เสร็จแล้วพี่ๆเค๊าก็จัดการทำพิธีเปิดกัน มีพี่คนหนึ่งออกมาทำหน้าที่ เป็นพิธีกร หน้าตาน่ารักดีอ่ะ เสียงก็ดีนะ แต่พูดช้าไปหน่อย ไม่ทันใจเลยอ่ะ... แล้วเค๊าก็เชิญคนโน้นคนนี้ออกมากล่าวเปิดค่าย น่าเบื่อมากๆเลยอ่ะ มีตั้งหลายคน เมื่อไรจะหมดละเนี่ย ชักจะง่วงนอนซะแล้วสิ รอ รอ รอ แล้วก็ ฟัง ฟัง ฟัง เย้....หมดสักที คราวนี้ก็เข้าสู่บรรยากาศแห่งรุ่นพี่กับรุ่นน้องแล้วนะค่ะ พี่ๆเค๊าก็มายืนล้อมรอบพวกเรา ที่นั่งอยู่ในห้องโสตฯแห่งนี้ เอ๊ะ ..พวกพี่ๆเค๊าจะทำอะไรกันหว่า หายง่วงเลยสิเรา และแล้ว...ก็มีพี่คนหนึ่งออกมาบอกว่า น้องๆ ไม่ต้องตกใจนะครับ