ห้องว่าง

ความทรงจำ

วันนี้เธอได้นอนคิดอะไรหลายๆอย่าง

เทศกาลปีใหม่ที่หลายคนต่างพาตัวเองไปท่องเที่ยว เติมความสุข
เพื่อการทำงานอีก365วันในปีหน้า

แต่เธอ เลือกที่จะนอนคิดอะไรเงียบๆคนเดียว ทุกสิ่งทุกอย่างได้เกิดขึ้น
มันกระทบทั้งความรู้สึก ความนึกคิด ชวนให้เธออ่อนล้า

เธอยังคงนอนอยู่กับที่นอนแข็งๆ และเย็นเยียบจากอากาศหน้าหนาวที่ลอดหน้าต่างบานน้อยที่เธอเปิดแง้มไว้นิดๆ

เพดานสีขาวที่เป็นรอบแปรงทาสี ที่ปาดสีขาวไว้ลวกๆ

เธอนึกไปถึงตอนที่สร้างบ้านหลังนี้ใหม่ๆ บ้านที่ตา ยายของเธอเป็นคนสร้าง
เผลอจินตนาการไปถึงตอนที่ช่างทาสีลงแปรงทาสี
ตอนที่ติดสายไฟห้องต่างๆให้เข้าที่

ห้องที่เธอนอนอยู่นี้ แม่ของเธอก็เคยนอนมาแล้ว
เธอคิดไปต่างๆนานา ว่า ถ้าเมื่อเธอย้ายออกไป ห้องๆนี้ ก็คงจะกลายเป็นห้องว่าง

เธอไม่รู้หรอกว่า ตอนที่แม่เธออยู่ แม่เธอ ใช้ห้องนี้สำหรับทำอะไร

อ่านหนังสือสอบ? นอนอย่างเดียว หรือ เป็นที่ๆเอาไว้ระบายความรู้สึกต่างๆ

แต่สำหรับเธอนั้น ห้องนี้...เธอใช้อยู่กับตัวเอง ปิดกั้นสิ่งต่างๆ ด้วยประตูไม้หนาหนัก
เธอคิด คิด......และก็คิด......................................................

....................................

....................................................

จนกระทั่ง วันหยุดปีใหม่ได้ผ่านพ้น 

เธอค่อยๆปิดประตูห้องสีขาวนั้นลงเบาๆ
ของทุกสิ่งทุกอย่างเต็มไม้เต็มมือไปหมด

ห้องสีขาวโล่งๆ ก็ไร้ค่าอีกครา เมื่อเธอทบทวน และอยู่กับตัวเองจนพอใจแล้ว........ห้องสีขาว ที่เคยอบอุ่น เพราะมีคนรัก มีคนต้องการ ตอนนี้ได้กลายเป็นห้องว่าง ที่ไม่มีสิ่งใด และไม่มีใครต้องการ