บังเอิญหัวใจมารักกัน[4]

ความทรงจำ

ฉันรีบตาลีตาเหลือกคว้ามือถือมาเม้มไว้ *ขอบใจนะ* *เราไม่มีมือถือนะ* *ไม่เป็นไร เอาแค่เบอร์บ้านก็พอ แค่นี้ก็กวนนายจะแย่แล้ว* รูปขมวดคิ้วก็ถูกส่งมา *ก็เรามันเป็นคนช่างซัก ถามไปเรื่อย บางครั้งมันก็ทำให้คนอื่นเค้าอึดอัดน่ะ* *แต่สำหรับเรา เธอไม่เห็นจะกวนไรนี่ บางครั้งอาจจะรำคาญมั่งแต่ก็ไม่มากนักหรอก* *ขอบใจนะ อืมเอาไว้เจอกันพรุ่งนี้แล้วกัน เดี๋ยวต้องไปทานข้าวแล้ว* *ได้ๆ เออรี* *ไรเหรอ* *คือ ถ้าวันหลังเราออนเจอกันแล้วถ้าเธอถามมา บางทีเราอาจจะไม่ตอบ ไม่ใช่เพราะเราโกรธรึว่ารำคาญนะ เราจะไม่ตอบคนที่ถามเราเป็นคนสุดท้ายน่ะ บอกให้เธอเข้าใจไว้ มันเป็นนิสัยแปลกๆ เธอเข้าใจมั้ย?* *ก็เข้าใจอ่ะ แต่มันเลิกไม่ได้เหรอ* ฉันก็ส่งหน้าขมวดคิ้วกลับไปหาเขา *ไม่รู้สิ* *ต้องแก้ได้สิ คนอื่นเค้าก็คิดว่านายโกรธเค้าหรอก นายดูจะไม่ค่อยเป็นมิตรเลย ยิ่งทำแบบนี้ยิ่งไปกันใหญ่เลย ไม่ได้ๆนายต้องแก้ไขโดยด่วนเลยรู้มั้ย* เขาก็ส่งหน้าไม่รู้ไม่ชี้มาให้ *ไม่ยุ่งก็ได้ เฮอะ* แล้วฉันก็ออฟไลน์ไปทันที แต่ลึกๆไม่ได้โกรธอะไรหรอก แค่ไม่รู้จะคุยอะไรและก็หาทางโมเมไปเรื่อยๆ / เธอคงโกรธผมแน่ๆเลย แล้วพรุ่งนี้จะทำยังไงดี จะเข้าไปคุยกับเธอยังไงดี เฮีย เดียขอเข้าไปนะ ผมเคาะประตูห้องของพี่ชาย เข้ามาสิ ผมก็เข้าไปยืนอยู่ในห้อง ห้องที่ทาสีด้วยสีขาว มีโปสเตอร์ดาราที่มีชื่อว่าวงx-japan ติดเกือบทุกตารางนิ้ว แล้วพอมองไปที่เพดานก็จะเห็นงานแฮนเมดที่ทำจากลวดและสปริงเพื่อทำเป็นที่ห้อย ส่วนรูปที่ห้อยไว้นั้นเป็นรูปพี่แก้ว แฟนของพี่ชายผม หลากหลายอากัปกิริยา มีไร ไอ้เดีย เฮียนอนดูรูปพวกนี้ทุกวันเลยเหรอ อืม แล้วนี่มีไร ไม่ใช่แค่มาด่าหรอกนะ อ่ะ เข้าเรื่องก็ได้ คือว่า แล้วผมก็เล่าเรื่องที่เล่นmsnกับเธอให้เฮียผมฟัง แล้วเรากังวลไรล่ะ ก็กลัวว่าเค้าจะไม่คุย ไม่ยุ่งกับผมอีกน่ะสิ นี่ แล้วไมตอนคุยไม่คิดงี้ล่ะ ก็มันเพิ่งคิดได้นี่น๊า ก็ไม่ต้องคิดมาก ทำไปแล้ว ทำไงได้ นี่เฮีย ผมไม่ได้ต้องการคำปรึกษาแบบนี้นะ ล้อเล่นๆ พี่ว่าอาจจะมีงอนๆบ้าง แต่ถ้าเป็นคนมีเหตุผลหรือเค้าไม่คิดมากก็คงไม่โกรธนายเป็นฟืนเป็นไฟหรอกน่า ผมก็คิดว่างั้น แต่ถ้านายเดียรู้อนาคตล่ะก็คงได้เปลี่ยนความคิดแน่ๆเลย - - - - ผมก็มาเรียนตามปกติ ตอนเธอเดินเข้ามา พอวางบัตรเรียบร้อยเธอก็ปลดกระเป๋าสะพายใบเก่งลงยังทีนั่ง แล้วเธอก็ทำท่าจะเดินออกจากห้อง ผมก็เลยลุกเดินตามเธอออกไป เธอหยุดผมก็หยุดเป็นอย่างนี้สัก3-4ที เธอก็หันกลับมา นี่นาย มีไรนักหนา เดินตามมาอยู่ได้ ก็ทางเดินเป็นของเธอเหรอไง ไม่ใช่หรอก นายเป็นคนเดินเร็วจะเดินแซงเราไปก็ได้นี่ มาเดินๆหยุดๆไม ก็เออ เราอยากขอโทษเธอ เรื่องเมื่อวาน ไม่เห็นต้องขอโทษนี่ เรามันไม่ดีเองที่ไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวนายมากไป รี ผมมองเธออย่างเจ็บลึกๆในรอยตา เธอชะงักนิดนึงแต่ก็ตอบกลับมา อย่ามายุ่งนะ ผมก็เข้าไปจับแขนเธอไว้แต่เธอก็สะบัดทิ้ง อย่ามายุ่งกับเราอีกนะ เราไม่อยากเข้าไปทำให้นายรำคาญรึว่าลำบากใจอีกแล้ว เธอทิ้งท้ายไว้แล้วก็ออกเดินต่อ ผมก็ได้แต่ยืนมองเธออยู่ที่ตรงนั้นแล้วก็เดินไปที่ห้องเรียน พอเลิกเรียนผมก็ลุกจะเดินออกแต่ผมก็เอื้อมไปปรับแอร์ลง(ซึ่งผมปรับก่อนกลับบ้านทุกวันอยู่แล้วล่ะ) เธอก็เดินเฉียดผ่านผมไปเลย ผมก็รีบจ้ำตามเธอ รีๆ มีไรอีกล่ะ เราไม่เข้าใจเรื่องprefix,suffix ห๊ะ? เธอทำหน้าอึ้งสุดๆแล้วก็หยุดเดิน แล้วไงอ่ะ ช่วยสอนหน่อย  มันจะสอบแล้ว เรายังไม่เข้าใจเลย ช่วยสอนให้หน่อยไม่ได้เหรอ เราก็ไม่เก่ง คงสอนให้ไม่ได้หรอก เธอก็ตั้งท่าจะเดินต่อ นะ แต่เธอก็เรียนgrammaมาก็น่าจะได้เรียนเพิ่มอีก ก็ได้ๆ แล้วจะสอนกันที่ไหนล่ะ เธอพูดสะบัดๆ งั้น เราพาเธอไปเอง แล้วเราก็มานั่งกันอยู่ที่สวนจตุจักร นี่ นายคิดหาสถานที่ที่ดีกว่านี้ไม่ได้เหรอไง ก็ทางนี้ทั้งเราและเธอก็ขึ้นรถสายของตัวเองได้นี่นา แถมอากาศก็เหมาะ เหมาะให้หลับน่ะสิ เธอพูดแขวะเข้าให้แต่ก็หยิบเอกสารทั้งปึกออกมา เรื่องprefixก่อนนะ อืม เธอก็เปิดๆแล้วก็อ่านข้อความในเอกสาร แล้วก็พูดๆๆ prefix สรุปแล้วก็คือคำที่เติมadjectiveหน้าหรือadverbเพื่อให้ใจความมันชัดเจนยิ่งขึ้นหรือว่าเปลี่ยนความหมายเป็นตรงข้ามไปเลยก็ได้ เธอปิดชีสเตรียมจะเก็บแต่ผมชักออกมาก่อน นาย ผมเปิดๆดู ลายมือนั้นก็เหมือนเดิม แต่เธอทั้งขีดทั้งมาร์กเกอร์ไว้ที่คำศัพท์ต่างๆ เป็นระเบียบดีนะ นี่ ชั้นจะทดสอบนาย เอาชีสคืนมา เธอพูดไม่พูดเปล่ากลับแย่งคืนไปเลย อ่ะ!ถามมาดิ โอเคนะ คำว่าusefulเติมไร มีตัวเลือกมั้ย ผมก็เกาๆหัว ก็ได้ มีpre,dis,re,mis,un,sub เอาล่ะเลือกได้แล้ว อืม un เหตุผล เดาเอา นี่ เดาเอาไม่ได้นะ เอาดีๆดิ ก็ไม่รู้จริงๆ ให้แปลความหมายprefixแต่ละตัว ไม่ต้องไปจำหรอกว่าคำนี้ใช้กับprefixตัวไหน จำไงก็ไม่หมด ฟังนะเดี๋ยวแปลให้ฟัง preคือก่อน reคืออีกครั้งหรือคืน disคือตรงข้ามกับ unคือไม่ misคือไม่ถูก ส่วนใหญ่จะใช้ในการบอกว่าสะกดผิดซะมากกว่า subคือใต้ รู้ไปแค่นี้ก่อน เธอเงยหน้าจากชีสเห็นผมมองอยู่พอดี นี่นาย เข้าหัวมั่งมั้ยเนี่ย ถ้าจะไม่ฟังเราจะกลับแล้ว ฟังๆ งั้นก็ทวนที่เราพูดไปเมื่อกี้ดี๊ ผมก็พูดไปจนครบ รอดตัวไปนะนาย นายนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆเล้ย / วันนี้ฉันลืมเอากระเป๋าตังค์มา แต่ที่มาเรียนได้เพราะเจอเงิน40บาทอยู่ในกระเป๋าใบเก่ง ก็โชคดีไป ขึ้นรถไปไม่มีเงินจ่ายซวยพอดี แต่ขากลับล่ะ จะทำไง นี่แจง ยืมเงิน50หน่อยดิ เราลืมเอากระเป๋าตังค์มา เราไม่มีอ่ะ ไม่เป็นไร แล้วบุ๋งอ่ะ ห๊ะ! เออไม่มี อ้อล่ะ เราก็ไม่มีน่ะ ฉันขอๆๆๆไปทั้งห้องที่เรียนgrammaแล้ว ไม่มีใครให้ยืมซักคน ฉันเปิดประตูห้องreadingเข้ามาอย่างหงอยๆ ห้องgrammaยังไม่มีใครให้ยืม ห้องนี้จะมีเหรอ เฮ้อ! ฉันเท้าคางนั่งถอนหายใจอยู่ที่โต๊ะแลคเชอร์ของตัวเอง สักพักเดียก็มานั่งข้างฉันเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขาแกล้งถอนหายใจนั่นแหละ อ้าว!นาย ฉันรีบเปลี่ยนท่านั่งใหม่ทันที เอามือที่เท้าคางลง มานั่งตั้งนาน ไม่รู้เหรอ เหอะๆ คิดไรอยู่ สติถึงออกจากร่างแบบนี้ ไม่มีไร เรื่องกระเป๋าตังค์เหรอ นายรู้ได้ไงอ่ะ มีคนบอก ใคร? พวกแจง นี่ นาย เอาเท่าไหร่นะ 50ใช่มั้ย อ่ะ!พอมั้ย เขาก็ยื่นแบงค์50มาตรงหน้า ไม่รับ รับ ไม่รับ มีไรมั้ย ฉันก็ปัดมือเขาที่ถือเงินไว้ทันทีหลังจากที่พูดจบ(ถ้าเป็นคนอื่นเค้าคงเข้ามาชกแล้วล่ะมั้งเนี่ย) เขาก็ยื่นหน้ามาหอมแก้มฉันทันทีเหมือนกัน นะ นะ นาย ไง จะรับมั้ย ระ ระ รับก็ได้ ติดอ่างเลยนะ แน่สิตาบ้า ฉันตีไปที่แขนของเขา ทั้งอายทั้งตื่นเต้น โอ๊ยๆ!ยอมแล้วๆ อย่าทำอีก งั้นเรามาดีกัน เขาก็ยื่นนิ้วก้อยมา นะๆๆ ก็ได้ ฉันก็ยื่นนิ้วไปเกี่ยวก้อยของเขาไว้ - - - - รีๆ ไรเหรอเดีย อืมเธอมีแฟนยังอ่ะ ทำไมเหรอ บอกมาก่อน ไม่มี ไมอ่ะ เป็นแฟนกับเราได้มั้ย - - - -