27 กุมภาพันธ์ 2547 13:54 น.
ความทรงจำ
นี่ แอ๊นๆยืมการบ้านหน่อยดิ เอพริลหรือเมษา เพื่อนสนิทของฉันวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาหา ทำไม แกจะเอาไปทำไมว่ะ ลืมทำการบ้านมาอ่าดิ น่าชั้นไหว้ล่ะยืมหน่อยน๊า ยัยเอพริลก็ลากเสียงบ่งบอกถึงความอยากได้มาก-มากที่สุด วิชาไรอ่า ฉันบ่นอย่างปลงๆแต่ก็สะบัดเสียงหน่อยๆ อังกฤษจ้า อ่ะ! ฉันก็ส่งสมุดสีม่วงที่ใช้เป็นวิชาภาษาอังกฤษเล่มที่เธอต้องการไปให้ ขอบใจมากจ้า เอพริลรับมาพลางขอบคุณและก็จัดการเดินกลับไปนั่งทำการบ้านที่โต๊ะทันที ไม่ค่อยจะไม่ส่งเสริมเพื่อนเลยนะ นายเทมพูดไปก็เก็บของที่นั่งทำการบ้านอยู่ก่อนแล้วลงกระเป๋านักเรียนแล้วก็ยิ้มขำๆ เชอะ เขาได้ยินเธอทำเสียงเชอะแน่นอนและอากัปกิริยานั้นทำให้ชายหนุ่มยิ่งขำ ขำไรนาย ห๊า ฉันหันมาเอาเรื่องนายเทมที่ขำจนตัวงอ เปล่าๆไปเข้าแถวแล้วนะ นายเทมก็ลุกไป นายเทมบ้า ฉันเก็บเอกสารบางส่วนใส่ใต้โต๊ะแต่ก็สัมผัสได้กับอะไรนิ่มๆเละๆ ฉันก้มลงมองสิ่งที่อยู่ใต้โต๊ะ ถุงโดนัท? ฉันเห็นว่ามีโดนัทใส่ไส้ต่างๆอยู่เต็มถุงเลยไม่มีชิ้นไหนกินแล้วไม่น่าจะมีคนแกล้งกันหรอก ฉันสรุปกับตัวเองและก็เก็บถุงโดนัทไว้ใต้โต๊ะบนเอกสารที่เพิ่งใส่เข้าไปเมื่อสักครู่แล้วก็ไปเข้าแถว / กินเปล่า ฉันแกะถุงใส่โดนัทออกทานและยื่นไปให้นายเทมที่ก้มเขียนหนังสืออยู่ ไม่เอาอ่ะขอบจาย เราไม่ชอบของหวานๆ นายเทมก็หยุดเขียนและหันหน้ามาทางฉัน ชอบจริงนะของหวานเนี่ย แล้วใครให้เหรอ นายรู้ได้ไงอ่ะ ก็เราให้เองไงทำไมจะไม่รู้ นายเป็นคนให้ ให้ไร? ก็โดนัทถุงที่เธอกำลังทานอยู่นี่แหละ นายเทมก็ชี้ไปที่ถุงโดนัทที่ฉันถืออยู่และฉันก็ลดมือที่ถือโดนัทใส่มะนาวลงอย่างทันทีทันใด ให้ไม? ฉันถามอย่างเอาเรื่องนิดๆ ก็เราไปทานข้าวแล้วเห็นมันมีขายอยู่ใกล้ๆกันก็เลยซื้อมาฝาก นายไปทานไรใกล้ร้านที่มีขายโดนัทอ่ะ เราไปทานขนมปังกับกาแฟมันมีขายโดนัทด้วย ไงเคลียร์ยัง? อืมทีหลังไม่ต้อง ฉันเงยหน้าสบตาของนายเทม..แวบนึงที่ฉันเห็นว่ามันมีมากกว่าแววตัดพ้อน้อยใจ มันบ่งบอกว่าอย่างนั้น ฉันก็ส่ายหัวแรงๆไล่ความคิดและสายตานั้นให้ออกไปจากสมอง ฉันมองเข้าไปในตาของนายเทมอีกครั้งแต่แววตานั้นไม่เหลืออยู่แม้แต่นิดเดียว ท่าจะคิดไปเอง ฉันสรุปกับตัวเองในใจ / นี่แอ๊น เราว่านายเทมเหมือนจะสนใจแกเลยนะเว้ย บ้าน่า ไอ้เมแกก็มากไป เค้าไม่คิดจะจีบหรอกก็เราเป็นแค่เพื่อนกัน แน่ใจรึจ๊ะว่าเพื่อน คำทักของเอพริลทำเอาฉันหวั่นไหวในความคิดนั้นแล้วสายตาของนายเทมคู่นั้นก็แวบเข้ามาในความคิดอีกครั้ง แน่ใจดิ เมนี่ถามไรแปลกๆ ฉันแกล้งทำหน้าขำใส่เอพริลแม้ว่าในใจจะสับสนมากก็ตามที ไม่รู้น๊า บางทีมันก็เป็นไปตามธรรมชาติกว่าจะรู้ตัวก็รักจนถอนตัวไม่ขึ้น เอพริลยังคงพูดเจื้อยแจ้วไปเรื่อยๆจนถึงห้องดนตรีไทย ฉันกับนายเทมต้องนั่งติดกันฉันก็นั่งท่าเทพธิดา นายเทมก็นั่งท่าเทพบุตรเรียบร้อยก่อนที่อาจารย์จะมาซะอีก นี่นาย ไร เราลืมเอาสมุดโน้ตมาอ่ายืมดูด้วยนะ ได้มั้ย ฉันถามอย่างไม่แน่ใจ ได้ดิแต่มันรกไปหน่อยนะ ฉันรับสมุดโน้ตมาและก็เปิดไปเพลงที่จะต้องหัดวันนี้ ขณะที่เปิดไปนั้นหน้าอื่นๆที่หัดไปแล้วมีรอยปากกาขีดเขียนอยู่เต็มหน้าไม่ว่าจะเป็นน้ำเงิน ดำหรือว่าดินสอ ท่าจะจริงอ่าที่นายบอก ดูได้เปล่าล่ะ นายเทมทำหน้าเหยเก ดูได้ดิ มันก็ไม่รกมากหรอกนะ ฉันตอบออกไปเพื่อให้นายเทมสบายใจ จารย์มาแล้ว ฉันหันไปเตือนนายเทมเมื่อเห็นอาจารย์เดินเข้าห้องมา ขอบใจนะ นายเทมพึมพำกับฉันเบาๆแต่ก็ได้ยิน ไม่รู้ว่าเขาขอบใจชั้นเรื่องอะไร เรื่องอาจารย์มาหรือว่าเรื่องสมุดโน้ตดนตรี /
25 กุมภาพันธ์ 2547 13:41 น.
ความทรงจำ
วันเปิดเทอมวันแรกของนักเรียนชั้นม.4อึกทึกและวุ่นวายพอสมควร ทุกคนต่างก็มาดูคะแนนของตนที่ได้เพื่อดูห้องและฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น แอ๊นแกได้ห้องไรว่ะ ห้อง4 เก่งนี่หว่า เราได้ห้อง7เอง แยกกันแล้วเนอะ เอาไว้ว่างๆค่อยคุยกันนะ อืม แล้วร่างเพื่อนสาวของฉันก็เดินไปอีกทาง ฉันก็เดินหาห้องและก็หาที่นั่งซึ่งตอนนี้มีคนจับจองไปกว่าครึ่งแล้ว เธอนั่งนี่สิ มีผู้ชายคนนึงหยิบของที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเขาออกพร้อมกับส่งยิ้มแบบเป็นมิตรมาให้ ไม่เป็นไรอ่าเราจะลองหาที่นั่งดูก่อน พูดตรงๆเราไม่ค่อยอยากนั่งข้างนายอ่าไม่อยากนั่งข้างผู้ชาย ฉันก็นึกแปลกใจเพราะฉันไม่เคยพูดกับผู้ชายตรงๆแบบนี้มาก่อน โกรธแหงแซะเลยแหะ แต่ผิดคาดเค้ากลับยิ้ม ไม่เป็นไรแต่เราว่าเธอคงต้องนั่งข้างเราแล้วล่ะมั้ง ฉันก็สอดส่องสายตาหาที่นั่งแต่ก็ต้องจำยอมนั่งลงข้างๆเค้า เพราะที่นั่งไม่มีเหลือแล้วมีแต่คนจับจองกันหมดแล้ว นายชื่อไรอ่า เค้าก็พยักเพยิดไปที่ชื่อบนแฟ้มเอกสารเล่มใหญ่ที่เค้าวางไว้บนโต๊ะก่อนแล้ว ชุษณะ ........... ฉันเอ่ยอย่างกระท่อนกระแท่นเต็มทีแต่ก็แฝงไว้ด้วยความหนักแน่น(เล็กน้อยยยยยยยยยยย) ช่าย เธออ่านถูกแล้ว แล้วชื่อเธอล่ะ ภิญญดา .......... ชื่อเล่นอ่า ทีนายยังไม่บอกเราเลย ชื่อเทม แอ๊น ฉันบอกแค่นั้นและก็ลุกไปเข้าแถว / ฉันนั่งปั่นเรียงความอยู่คนเดียวในห้อง นายเทมก็เดินเข้ามาทัก อ่ะ!เราซื้อมาฝาก เอาขึ้นมาได้ด้วยเหรอ ฉันพูดพร้อมกับแง้มดูถุงฝรั่งกับชมพู่2ถุงใหญ่พร้อมกับบ๊วยกับน้ำตาลพริกเป็นของแถม2ถุงเล็กๆ ได้ดิ เมื่อก่อนก็ทำออกบ่อย ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ อืมดิ ไม่งั้นเธอคงไม่เห็นเราหรอก เผอิญลืมเรียงความไว้ใต้โต๊ะอ่ะเลยมาเอา นายเทมก็ก้มๆเงยๆอยู่ที่โต๊ะ เจอมั้ย ฉันถามอย่างวิตกก็ดูจากท่าทางตอนเค้าค้นดิ เจอ เอ๊..อยู่ไหนหว่า เมื่อกี้ว่าเห็นๆอยู่ นายเทมก็(เริ่ม)รื้อลิ้นชักแบบเอาเป็นเอาตาย มา เราช่วย ฉันก็ก้มลงไปช่วยหา เรียงความเธอเราทำให้ แต่มันเป็นเรียงความชั้นนะ พักมือบ้างไง นายเทมพูดไม่พูดเปล่ากลับเลื่อนอุปกรณ์ที่อยู่บนโต๊ะของฉันมาที่โต๊ะของเขา ก็ได้ นายหลีกไปดินายนั่งอยู่ที่โต๊ะนาย ชั้นจะช่วยค้นได้ไงกันเล่า ฉันพูดอย่างสะบัดๆ นายเทมก็ปล่อยก๊ากทันที ขำอยู่ได้แล้วงานชั้นจะเสร็จมั้ย คร้าบบบบบบ นายเทมก็หยิบของทั้งหมด(อุปกรณ์ชั้นนะยะ) ไปไว้อีกโต๊ะนึงใกล้ๆกันแล้วก็ลงมือเขียน ลายมือให้ดีๆนะ ฉันพูดพร้อมกับลงมือหาแต่หาไปได้แค่แปปเดียวก็เจอเรียงความของนายเทมนอนแอ่งเม้งอยู่ใต้โต๊ะ เจอแล้ว เราวางไว้ให้นายบนโต๊ะนะ ฉันก็หยิบเรียงความหน้าปกสีสดออกมาวางบนโต๊ะของเขา เอาเรียงความชั้นคืนมาดิ ไม่ขโมยไปหรอกน่า อยากทำให้ดูปากให้ชัดๆนะ อยาก ฉันก็จิ้มฝรั่งเข้าปากอีกมือก็เอาชมพู่เข้าปากนายเทมเพื่อไม่ให้พูดต่อ อยากทำก็ทำ งั้นเราไปห้องน้ำนะกลับมาต้องให้เสร็จ ฉันขู่ทิ้งท้ายแล้วก็ออกจากห้องไป ยัยบ้า เทมต่อว่าด้วยเสียงอู้อี้เพราะมีชมพู่อยู่เต็มปาก / อ่ะ!น้ำ ฉันยื่นขวดน้ำโพลารีสขวดราคา5บาทมาตรงหน้านายเทมที่กำลังก้มเขียนเรียงความอยู่ ขอบใจวางไว้ตรงนั้นแหละเดี๋ยวมาเปียกเรียงความเธออีก นายเทมชี้ไปที่โต๊ะของเขาที่ว่างอยู่ ฉันก็เอาขวดน้ำวางไว้พร้อมกับหลอดแล้วก็ตรงไปเก็บของที่โต๊ะของฉัน บ้านเธออยู่ไหนอ่ะ อยู่อ่า นายล่ะ ทางเดียวกัน แล้วไง ถามไมอ่ะ ฉันงงเล็กน้อยแต่ฉันก็เป็นคนที่ถ้าใครถามอะไรมาก็จะถามคำถามนั้นกลับเสมอๆจนติดเป็นนิสัยไปแล้ว เปล่าถามเฉยๆ ไปเหอะเสร็จแล้วเธอเก็บไปด้วย เราไปหาไรทานกันเปล่าไหนๆก็บ้านอยู่ทางเดียวกันอยู่แล้ว แล้วไง มันเกี่ยวไรอ่า ไปส่งไง เข้าใจยังหะ อืมๆเก็บของแปป ฉันก็เก็บของทั้งหมด(ประมาณว่ากวาดอ่ะนะ)ลงกระเป๋านักเรียนด้วยความรวดเร็ว/ เอาไรดีเธอ เอาขนมปังทาเนยนมข้น2แผ่นกับโกโก้เย็นอย่างละที่คะ ฉันบอกกับพี่ที่มารับออเดอร์พร้อมกับส่งเมนูคืนให้ นายเทมก็สั่งกาแฟเย็นกับขนมปังทาชีส2แผ่นเหมือนกัน เธอมีพี่น้องมั้ยอ่ะ นายเทมถามหลังจากที่ของที่สั่งมาแล้ว มีน้องคนนึงชื่อบี ทำไมถึงชื่อบีล่ะ ก็แอ๊นแปลว่ามดใช่มั้ยล่ะ บีก็แปลว่าผึ้ง เอ แอ๊น บี บี บีอีอีนะ อ๋อ ฉันอธิบายไปก็เอาหลอดคนไปมาในแก้วโกโก้ของตัวเอง การบ้านวันนี้เยอะดีเนอะ อืม เดี๋ยวเราให้พี่สอนให้ นายมีพี่ด้วยเหรอ มีดิ ชื่อทาม ม. ม.6 เหรอ อืมๆ ฉัยก็พยักหน้าหงึกหงักอย่างเข้าใจ ถ้าวันไหนการบ้านยากและพี่เรากลับเร็ว เราให้เธอไปทำการบ้านกับเราแล้วกัน ฉันมองท่าทีของนายเทมแต่ก็เห็นนายนั่นส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรมาให้ นายคงไม่คิดจะจีบชั้นหรอกนะ บ้าดิ ใครจะไปจีบเธอ นายเทมรีบปฏิเสธทันที พูดแหย่เล่นเท่านั้นเองร้อนตัวไปได้ ฉันก็ยิ้มให้กับนายเทม เธอไม่คิดอะไรนะ เราบริสุทธิ์ใจจริงๆ อืม ก็ไม่ได้คิดอ่ะ ฉันส่ายหัวแล้วก็เอาชิ้นขนมปังทาเนยนมข้นเล็กๆที่หั่นไว้แล้วเข้าปาก ไม่หวานเหรอไง นายเทมถามและมองอย่างเหยียดๆ ไม่ อร่อยออกชิมได้นะ ไม่ชิมก็ไม่รู้ดิว่ามันหวานไม่หวานยังไง ฉันหยิบส้อมของนายเทมมาจิ้มชิ้นขนมปังทาเนยนมข้นเล็กๆยื่นให้นายเทม นายเทมก็รับมาอย่างเสียไม่ได้แล้วก็เอาเข้าปากของตัวเอง อร่อยมั้ย ฉันลุ้นอยู่ขณะที่นายเทมเคี้ยวอยู่ อืมไม่หวานอย่างที่คิด เธอล่ะลองทานของเรามั้ย ไม่อ่ะ เราไม่ชอบ ชีสเหม็น อ้วนก็อ้วน ฉันรีบปฏิเสธแต่นายเทมก็คว้าส้อมของฉันไปแล้วขนมปังทาชีสชิ้นเล็กๆก็ติดมากับส้อมด้วยฉันก็จำใจรับมาทาน เป็นไง ไม่เหม็นแต่มันก็ยังอ้วนอยู่ดีแหละ ฉันเบ้ปากนายเทมก็ยังได้ยิน เราก็ไม่ชอบนมข้นเหมือนกันแหละน่าถือว่าเราหายกันแล้วนะ ก็ได้ ฉันตอบเสียงสะบัดๆเรียกรอยยิ้มจากนายเทมได้อีกครั้ง ฝากไว้ก่อนเหอะนะ ทำไมก็ไม่รู้ฉันแพ้นายทุกทีเลย / นายส่งเราแค่นี้พอ เราไม่อยากให้แม่ซักแล้วเดี๋ยวน้องเราก็แซวอีก ก็ได้ตามความสมัครใจ งั้นเราไปนะเจอกันที่โรงเรียน อืม บายนายเทม ฉันก็มองตามนายเทมเดินออกไปจากซอยบ้านของฉันจนลับสายตาจึงเดินเข้าบ้าน /
Lovers
0 คน เลิฟความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
970
