25 เมษายน 2546 13:36 น.
ความทรงจำ
"ใหม่เราขอโทษที่ไม่ได้บอกเธอเราเป็นโรคหัวใจเราคงอยู่ต่อไปไม่ได้กว่าเธอจะได้ยินเทปม้วนนี้เราคงจากไปแล้ว เธอต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้นะสร้างบ้านนั้นด้วยเพราะเราจะมองเธอลงมาจากบนฟ้า ขอให้อยู่ต่อไปอย่างเข้มแข็งแต่งกลอนให้ได้นะ เราดีใจที่ได้รู้จักเธอ เธอเป็นรักครั้งแรกของเรานะใหม่" ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่านี่เป็นความจริง เราเจอกันแค่เพียงสั้นๆแล้วเธอก็มาทิ้งฉันไป - - - - ฉันพยายามลืมเธอแต่ก็ทำไม่ได้ก็เลยเก็บเธอไว้ในส่วนลึกของหัวใจตลอดมาฉันดีใจที่ทำความฝันเธอเป็นจริง แล้วฉันก็เดินตัดสวนนั้นเข้าบ้านไปหิมะก็ยังคงตกหนักอยู่เหมือนเดิมเหมือนหน้าหนาวทุกๆปีที่ฉันรู้จักเธอ * * * * *
25 เมษายน 2546 12:04 น.
ความทรงจำ
ตอนที่ฉันอยู่ม.4ฉันชอบในห้องผู้ชายคนหนึ่ง เขากับฉันทะเลาะกันทุกวันเหมือนเป็นกิจวัตรประจำวันที่เพื่อนๆในห้องจะได้ยินเสียงของฉันกับเขาทุกพัก แล้วพอวันเกิดเขาฉันก็เอาการ์ดที่ทำเองไปให้เขาฉันเขียนว่าฉันชอบเขาด้วย ตั้งแต่นั้นเขาก็บอกว่าเกลียดฉันเราไม่พูดกันอีกเลยนับว่าเป็นความผิดหวังครั้งแรกของฉัน พอฉันอยู่ม.6ฉันไปชอบรุ่นน้องเราเจอกันที่ชมรมตอนเทอม1 ฉันกับเขาเข้าชมรมเดียวกันและเราก็ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน
ถามชื่อก็ไม่บอก แต่ฉันไปส่งงานให้อาจารย์สายม.5 พอฉันเข้าไปในห้องม.5/3
ก็เจอเขาเข้าพอดีเลยได้รู้ว่าเขาชื่ออะไร เพื่อนห้องฉันก็ช่วยเป็นแม่สื่อให้ส่งจดหมายตอบกันไปมาแต่ว่าวามที่ไม่ได้วัยเดียวกันและฉันก็ไม่ค่อยไว้ใจเขาเท่าที่ควรเราคบกันได้ประมาณครึ่งปีก็เลิกคบไป ไม่มีฝ่ายไหนยอมบอกเลิกก่อน
ก็เลยค้างคากันอยู่อย่างนี้ อาจจะผิดที่ฉันก็ได้ ฉันไปแอบปลื้มรุ่นพี่คนหนึ่งเขาแวะมาเยี่ยมโรงเรียนฉันได้คุยกับเขาเพราะเพื่อนของฉันมันรู้จัก เขาถามไถ่ใส่ใจทั้งที่เราไม่สนิทกันแม้แต่นิดเดียว เขาจบปี4แล้ว ฉันเอาของขวัญปีใหม่ไปให้เขาในวันที่2มกราคมเพราะโรงเรียนเปิดวันที่2ก็ไม่เจอตัวเขาก็เลยฝากพี่ชายเขาไปให้ แล้ววันรุ่งขึ้นขณะที่ฉันกำลังจะกลับบ้านเขาก็มาขอบคุณฉันแล้วบอกว่าฉันให้ของขวัญเขาได้ใกล้เคียงวันเกิดเขามากเลยเพราะเขาเกิดวันที่3มกราคม
ฉันก็เลยได้รู้วันเกิดเขาอย่างบังเอิญ หลังจากนั้นเขาก็ไม่มาโรงเรียนอีกถึงมาก็ไม่พูดกับฉัน ฉันไม่เข้าใจว่าฉันผิดตรงไหน ฉันเสียคนที่เขารักฉันไปก็เพราะพี่เขา ฉันเลือที่จะปฏิเสธความรักที่คนที่เขารักฉันให้มาเพียงเพราะคำว่า ** ใส่ใจ** คำเดียว ฉันรู้จักกับพี่เขาไม่นานแร้จักกับคนที่เขารักฉันมานานกว่า ฉันอยากย้อนเวลากลับไป ไปคืนดีกับเขาแต่ตอนนี้มันก็สายไปแล้วฉันไม่มีโอกาส
นั้นอีกแล้ว
24 เมษายน 2546 16:11 น.
ความทรงจำ
อาการแรกคือชอบรู้สึกดีใจที่มีคนๆนั้นอยู่ใกล้รู้สึกมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ถึงขั้นแฟน(แบบว่าไม่อยากให้เขามาเป็นคนดูแลเรา)แค่อยากเห็นเขาอยู่ใกล้ๆเราเวลาเราเหงาใจเท่านั้น อาการที่2 รัก รู้สึกว้าวุ่นใจเวลาไม่เห็นหน้าไม่ได้ยินเสียงเขาหรือเธอ อาการที่3 หึงอันนี้เป็นได้ทั้งชาย-หญิง รู้สึกไม่พอใจที่เขาอยู่กับเพื่อนที่ดูสนิทมากๆ อาการที่4 งอน อันนี้พบในผู้หญิงมากกว่าผู้ชายแต่ก็พบเหมือนกัน เกิดมาจากอายก่อนไม่กล้าพูดกันเลยกลายเป็นงอนไป มันก็เป็นความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่งที่รู้สึกแบบนี้
อาการแบบนี้ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือไม่ได้หรอกรู้กันที่ใจ ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยคะที่เขียนเพราะบางคนไม่เข้าใจคำว่ารักกับชอบเรายังไม่รู้เลยว่าเข้าใจถูกมั้ยใครรู้บอกด้วยแล้วกันนะ
Lovers
0 คน เลิฟความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
1105
