11 ตุลาคม 2547 14:23 น.
ความทรงจำ
งั้นเดี๋ยวเบดไปหานะ ให้ไปได้กี่โมงอ่ะ ก็..ตอนบ่ายๆล่ะมั้ง แล้วจะมาทำไมเนี่ย ก็มานั่งเล่นไง เรามีเรียนตอนเย็นด้วย ไปนั่งเล่นก่อนแล้วค่อยไปเรียน มาไม่ได้เหรอไง ก็..มาได้ดิ แค่อยากรู้เฉยๆน่ะ อยากรู้ว่าอยู่ยังไง ก็อยู่แบบคนนี่แหละ จะให้อยู่ยังไงล่ะ
ไม่ใช่อย่างง้านนน ว่าแต่ถ้านั่งรถสายจะผ่านรึเปล่าอ่ะ ผ่านดิ งั้นเดี๋ยวพอเราลงรถแล้วเดี๋ยวโทรไปบอกดอตนะ อืมมมม.. ฉันก็อธิบายทางคร่าวๆให้เขาฟัง เอาไว้เจอกัน ค่าาาา - - ไอ้ดอต แกอยู่ไหนว่ะ อยู่ที่ทำงานแม่ เออแก เราอยู่ใกล้ๆนี่อ่ะ เดี๋ยวเราไปหานะแก เสียงไอ้นุ่นพูดแข่งกับเสียงเร่งเครื่องยนตร์ เออ..คือว่า พี่เบดจะมาอ่ะแก
เฮ้ย!เป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ ไม่เห็นจะรู้เลย แอบปิดเหรอแก บ้า แอบปงแอบปิดที่ไหน เราไม่ได้เป็นแฟนกับเค้านะเว้ย เค้าแค่จะมานั่งเล่นเฉยๆเพราะตอนเย็นเค้าต้องไปเรียนอีก งั้นเราไม่ไปหาแกแล้วดีกว่า เดี๋ยวไปเป็นก้างใครบางคน เฮ้ย!เราไม่ได้คิดงั้นนะแก เออ รู้น่า ถ้าเราไปเราก็ไม่รู้จะวางตัวไงดีวะ เราไม่ไปดีกว่า โทษนะ
แกจะโทษทำไม แกไม่ได้ทำไรผิดนี่ งั้นเอาไว้แกกลับบ้านแล้วแกโทรมาหาเราด้วยนะ อือ แล้วจะโทรไป - - ก๊อก ก๊อก ก๊อก อ้าว!มาแล้วเหรอ เข้ามาสิ ฉันเปิดประตูคาไว้ให้เขาเดินเข้ามา แล้วฉันก็เดินไปยังหน้าจอคอมที่เปิดอยู่ ทำไรอยู่อ่ะ เขาวางหนังสือเรียนพิเศษลงบนโต๊ะใกล้ๆคอม เล่นเอ็ม ไหนๆ ดูหน่อยซิ เล่นกะใคร ฉันรีบย่อหน้าต่างที่คุยอยู่ลงทันที
ไหงปิดลงไปเลยล่ะ ก็ไม่อยากให้ดูนี่ เขาก็เข้ามาแย่งๆเม้าส์กับฉัน ไปๆมาๆก็กลายเป็นว่ามือของฉันโดนเขาจับไว้เต็มๆ ปล่อยได้แล้วนะๆ ฉันก็กดปุ่มหน้าต่างให้มันเลื่อนขึ้นไม่ให้เขาอ่านได้ อะไรเนี่ย ถ้าปล่อยก็เป็นแบบนี่อ่าดิ ไม่ปล่อย ยิ่งฉันดิ้น เขาก็ยิ่งจับแรงขึ้น เจ็บๆๆ ก็อยู่เฉยๆ ไม่ต้องดิ้นจะได้ไม่เจ็บ เธอก็ปล่อยสิ เขาก็ยังเฉย จนเขาอ่านจบ
ก็แค่นี้ไม่เห็นมีอะไรเลย ก็เธอว่าไม่มี แต่เราว่ามีนี่ มีไรก็บอกมาสิ ไม่เอา นะๆๆๆ ฉันอ้อนเมื่อเห็นเขาแสดงท่าที(เริ่ม)ไม่พอใจ มีไรทำไมไม่บอก หืม? บอกเราไม่ได้เลยเหรอ คือบอกไม่ได้จริงๆอ่า ก็จะให้บอกไปได้ยังไงล่ะ ว่าคนที่คุยอยู่ด้วยอ่าก็คือเพื่อนของเขาเอง พี่ไท้เขาใช้เมลล์นี้คุยกับฉันเป็นการส่วนตัว เมลล์นี้ไม่มีใครรู้ แม้กระทั่งพี่โด้หรือว่าเขา^^
บอกไม่ได้สักนิด? ฉันก็ส่ายหัว ก็ได้ ไม่บอกก็ไม่บอก เราเลิกพูดเรื่องนี้กันเหอะ นะๆ ก็ได้ งั้นเราขอออนเมลล์เรานะ งั้นพิมลาให้หมดเลย พิมให้หน่อยดิ เธออยู่ใกล้คีย์บอร์ดที่สุดอ่ะ เขาก็จัดการให้เรียบร้อย ดอตเล่นแทนเราทีสิ ไมอ่า เมลล์เธอไม่ใช่เหรอ มันก็ใช่ แต่ขี้เกียจเล่น อ้าว!งั้นก็ไม่ต้องออน นะๆๆ อือ ก็ได้ ฉันก็เลื่อนเก้าอี้ไปใกล้เขายิ่งขึ้น(ก็ถ้าให้พิมมันไม่ถนัดนี่-.-)เขาไม่ขยับให้เลย มันทำให้เราอยู่ใกล้กันมาก
เขายกเก้าอี้ที่มีเท้าแขนให้ฉัน ส่วนเขาก็เอาแขนมาเท้ากับที่เท้าแขนของฉันแทน โอ๊ย~~นั่งก็ชิดกัน เมื่อกี้ก็จับไม้จับมือ(แม้ว่ามันจะไม่เชิงอ่านะ) ตอนนี้แขนยังวางอยู่ติดกันอีก ใจเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วนะ>o
6 ตุลาคม 2547 15:23 น.
ความทรงจำ
คือ ช่วงนี้เธอก็ใกล้ent.แล้ว อีกอย่างเราก็ใกล้สอบ เอาไว้วันที่ว่างๆไม่ต้องทำไรจริงๆดีกว่ามั้ย เอางั้นเหรอ อืม ได้เปล่าล่ะ ก็ได้อ่ะ ได้หมดแหละ ก็ดีไปตอนว่างไปเลย มีไรอีกเปล่าอ่ะ จะไปนอนแล้ว ไม่ให้ไปนอน ง่ะ นะๆ ก็ด้ายย อย่าโกรธนะๆ ไม่โกรธหรอก ฝันดีคับ อ..อืม แล้วฉันกวางโทรศัพท์แล้วก็กรี๊ด(อย่างลืมตัว(ไม่ดังมากอ่านะ^^)) เป็นไรไปยัยเด็กสติแตก
ไอ้พี่โด้เดินออกมาจากห้องครัว พอดีเห็นยุ้ยอ่า น่าร๊ากกก เออๆ เห็นดาราก็กรี๊ด เด็กจริ๊งน้องชั้น ก็ไม่ได้แก่เหมือนลุงนี่ เชอะ แฮะๆ บอกพี่โด้ไปไม่ได้หรอก อายตายเลยอ่า ก่อนนอนคืนนั้นฉันอมยิ้มแทบกลั้นยิ้มไม่อยู่แน่ะ นี่ฉันรักเขาใช่มั้ยเนี่ย-_0 - - หลังจากนั้นเราก็คุยโทรศัพท์กันถี่ขึ้น แต่ไม่ค่อยได้เจอกัน พี่โด้ก็ดูจะแปลกใจในพฤติกรรมของฉัน ไอ้ดอต
ฉันก็เงยหน้าจากชีสวิทย์ที่กำลังขีดเมกเกอร์อยู่(เด็กเรียนพอสมควร^^) หืม? ไรพี่โด้ พักนี้โกรธไรกับไอ้เบดมันเปล่า เปล่านี่ เออ..เดี๋ยวดอตไปอ่านหนังสือในห้องนะ อือ ฉันก็หอบของทั้งหมดขึ้นห้อง / แค่คุยโทรศัพท์มันทำให้เราสนิทกันมากขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ฮัลโหล เสียงไอ้โด้ชัดๆเลย ทำไมไม่ใช่เสียงของเธอนะ ขอสายดอตคับ ใครพูดอ่ะ เบด
เอาวะ ผมลองบอกชื่อตัวเองไปเลย ก็ไหนๆอยากได้ใจเธอแล้วนี่(เอาใจไอ้โด้มาอีกดวงคงไม่เป็นไร-_-) ดอตมันเพิ่งเข้าไปอ่านหนังสือในห้องวะ เดี๋ยวโอนไปให้ รอแปป สิ้นเสียงของมัน เสียงรอสายก็ดังตามมา(มันจะแกล้งผมมั้ยเนี่ย) ฮัลโหลคะ ดอตเหรอ อ้าว!พี่เบด พี่โด้โอนมาให้เหรอ คงงั้นมั้ง แปลกแฮะ อืมว่าไง คุยไม่ได้? เปล่า แค่ไม่สะดวกคุยน่ะ
ทำไรอยู่เหรอ อ่านวิทย์อยู่ ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลย มีtestพรุ่งนี้ พรุ่งนี้ผมก็ไม่ต้องไปเรียนแล้ว ม.6ปิดกันหมดแล้ว ไมไม่ให้ไอ้โด้ติว โหยยย ขอแล้ว อ้อนสารพัด เค้าก็บอกไม่ว่างๆ จะอ่านหนังสือent. แล้วเค้าก็อ่านจริงๆน่ะแหละ เลยไม่อยากให้ติว กลัว เธอมาติวให้เรามั้ยล่ะ ติวให้? จะติวยังไง ก็ทางโทรศัพท์ไง นะๆ เราไม่เห็นชีสดอตไง ไม่รู้เค้าอธิบายยังไง ติวให้ไม่ได้หรอก ไม่ใช่ไม่อยากติวนะ แต่เราไม่ค่อนรู้เรื่องด้วย
เฮอะ ตามใจ ไม่ติวก็ไม่ติว คุยมาสิ เธอโกรธผมรึเปล่าเนี่ย ดอตไม่โกรธน๊า ผมถามเธอ น้ำเสียงไม่ค่อยมั่นใจ อืมมม ผมก็คุยกับเธอไม่นานแล้วก็วาง แล้วตอนเช้าผมก็แต่งชุดนักเรียนเพื่อเข้าโรงเรียน ที่จริงวันนี้ผมมีแค่เรียนพิเศษช่วงบ่ายเท่านั้น แต่ที่ตื่นเช้านี่ มาหาเธอคับ ถ้าเธอรู้จะดีใจมั้ยเนี่ย^^ ผมหาที่นั่งแล้วก็นั่งรอเธอ ดอต อ้าว!พี่เบด มาทำไมอ่ะ ผลสอบยังไม่ออกหรอกมั้ง อืม ยังไม่ออกหรอก ไม่ได้มาดูด้วย นั่งดิ
อ..อืม แล้วผมก็หยิบหนังสือที่ใช้เรียนพิเศษมาเปิดข้างหลัง เอาชีสมาสิ เดี๋ยวติวให้ เย้ พี่เบดใจดีที่สุดเลยย แล้วผมก็เขียนแผนผังยีนส์ให้เธอดูพร้อมกับอธิบายไปด้วย เหอๆ ยังไงเราก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดีแหละ สอบเป็นไง โทรมาบอกด้วยนะ ผมกำชับเธอก่อนที่จะหยิบของเตรียมออกจากโรงเรียน เรื่องไร เราต้องโทรบอกเธอด้วยล่ะ เธอพูดจบก็แลบลิ้นทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินขึ้นห้องไป
- - อยู่ไหนอ่าพี่เบด ไมเสียงดังจัง เสียงเธอลอดมาตามสาย อยู่ร้านเกม เหอๆ ทำไม่ได้เลยอ่ะ ติวให้ตั้งนาน ไม่ได้เลยเหรอ รู้งี้น่าจะเอาเวลาไปคุย นานๆจะเจอกันที แต่ก็นะ มันเป็นความต้องการของเธอนี่ อืม เหอๆ โทษนะ ไม่งั้นพี่คงไม่ต้องมาโรงเรียน ไม่เป็นไรหรอก ว่าจะไปบ้านไอ้ไท้อยู่แล้ว ผมรีบปดไปสดๆเดี๋ยวนั้นเลย กลัวเธอรู้สึกผิด
อ่านะ โชคดีแล้วกัน จะเข้าเรียนละ อ้าว!คาบ3เหรอ อืม จารย์ยังไม่เข้าเหรอ คือ แบบว่ายังไม่ได้ขึ้นห้องเลยอ่ะ นั่งหาไรกินกะเพื่อนอยู่ ลินเหรอ ผมเอ่ยชื่อเพื่อนในห้องที่เธอสนิทที่สุด ทั้งกลุ่มแหละ แล้วทำไมถึงโทรมาบอกล่ะ ก็กลัวใครบางคนแถวนี้จะงอนอ่าสิ เดาใจคนเก่งจังน๊า ตั้งใจเรียนล่ะ ท้ายประโยคผมทอดเสียงหวานนิดๆ ค่า เช่นกันๆ
พอเธอวางไป ผมก็ส่งmessageหาเธอ Mi$s you everytime na / หวานเชียวน๊า หวานที่ไหน เล่นงี้ประจำแหละ เจงอ่า?? ไม่เชื่อ ไอ้แช๊ทพูดลอยหน้าลอยตา ไปเรียนได้แล้วไป เดี๋ยวจารย์ด่า วันนี้เป็นวันเรียนวันสุดท้ายของเทอม1 - - และแล้วการสอบก็ผ่านพ้นไป ปิดแล้วๆ เย้ๆ ฉันวางเป้ลงกับโซฟา กลับมาดึกเชียว ไปไหนมา ไอ้พี่โด้เงยหน้าจากคอม
ก็ไปถ่ายรูป รอรูปตั้งนานแน่ะ แถมยังต้องมารอรถอีก รถโคตรน้อยเลย ฉันเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกา 20.34 กินข้าวมายัง ยังเลย แฮะๆ เอาเวลาไปทิ้งในรถซะเยอะ ไปกินข้าวไป พี่โด้กินยัง ชั้นไม่รอเธอหรอก แต่ตอนฉันกินข้าวพี่โด้มันก็มานั่งเป็นเพื่อนนะ(ทำไมไม่รอก็ไม่รู้^^) ตอนนี้อ่ะอย่าเพิ่งดีใจไป เดี๋ยววันดูคะแนนล่ะจะดีใจไม่ออก
แหม ก็ขอมีความสุขหน่อยไม่ได้ เชอะลุงโด้ใจร้าย นี่! - - ช่วงปิดเทอมฉันต้องไปที่ทำงานแม่ทุกวันเลย แม่มีห้องส่วนตัวอ่านะ และแม่ของฉันก็จะแวะมาปล่อยฉันไว้ที่ออฟฟิศก่อนจะออกไปพบลูกค้า แม่จะเข้ามาเฉพาะช่วงเที่ยงและตอนเย็นประมาณ4โมงครึ่งเพื่อมารับฉันเท่านั้น วันนี้ฉันก็ต้องออกไปอีก ขณะที่ฉันเข้าไปนั่งในรถปุ๊บ มือถือฉันก็ดังปั๊บ โทรกันแต่เช้าจริง
เหอๆ เขาโทรมานี่เอง ว่าไง ฉันกดรับ อยู่ไหนอ่ะ กำลังจะออกจากบ้าน ไปไหนอ่ะ จะไปที่ทำงานแม่ บริษัทน่ะ เบดไปหาได้เปล่าอ่ะ นะๆ
5 ตุลาคม 2547 15:37 น.
ความทรงจำ
ไปหาไรกินกันมั้ยพี่เบด แต่ว่า2คนนั่น.. อีกครึ่งชั่วโมงค่อยมา ยังทันเลย งั้นก็ไปกันเหอะ ผมเดินนำเธอไปยังโรงอาหาร ไม่ต้งรีบก็ได้เธอ โรงอาหารไม่หนีไปไหนหรอกน่า เมื่อซื้อเสบียงและหาที่นั่งกันเรียบร้อยแล้ว เราก็คุยกัน มีคนมาจีบดอตมั้ย อืมมี ไม่มีดีอ่ะ เธอเขี่ยผลไม้ในจานไปมา เอาดีๆดิ ให้ทายดีกว่า อืมมมม..มี เหรอ
เอ้า!ก็เห็นอยู่แล้วคนนึงนี่ ใคร? ก็นายอาร์กไง ไม่ใช่เหรอ ผมทำหน้างงๆ นี่เธอไม่รู้หรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่นะ อันนี้เราก็ไม่รู้นะ พูดจริงๆนะพี่เบด เธอเอื้อมมือมาเขย่าๆแขนของผม ดูคนออกหมดไม่ใช่เหรอ ทำไมดูนายอาร์กอะไรนั่นไม่ออกล่ะ ไม่รู้สิ เธอก็ปิดปากเงียบเลย ดอตเคยมีแฟนรึเปล่า ไม่รู้สิ ในเมื่อรุกแล้วก็รุกให้เต็มที่ไปเลย
งั้นเราทายว่าน่าจะเคยมีแล้ว เธอหันมาหนีผมเลย คงงั้นแหละ ก็เคยมีแล้วจริงๆน่ะแหละ ไม่ต้องทำหน้าสงสัยขนาดนั้นหรอก ดอตแค่ไม่อยากพูดถึงน่ะ โทษมั่งเหอะ ไม่เป็นไร โอ๊ย! เธอรีบทิ้งไม้จิ้มผลไม้ลงทันที เป็นไรอ่ะดอต ไวเท่าความคิด ผมรีบดึงมือเธอมาดู แค่เสี้ยนไม้ตำน่ะ ไม่มีไรมากหรอก ปล่อยได้แล้ว ต้องเอาออกนะ เดี๋ยวก็คงหลุดเองแหละ ผมไม่ฟังเสียงเธออีกแต่รีบก้มลงไปบ่งเสี้ยนออก ไม่ต้องพี่เบด
เธอรีบชักมือหนีทันที เป็นไรอ่ะดอต กลัวพี่เหรอไง ปะ..เปล่าหรอก คือ เราไม่ชอบการบ่งเสี้ยนน่ะ จะว่ากลัวก็ได้อ่ะ ต้องให้พี่โด้ทำคนเดียว(ชักอยากเป็นไอ้โด้เข้าทุกวันๆ) เดี๋ยวพี่ทำให้เหมือนไอ้โด้เลย ไม่เจ็บนะ เบดจะทำเบาๆ คราวนี้เธอยอมให้ผมบ่งเสี้ยนคับ โอ๊ยยย!มือเธอนุ่มจังเลย~~(^.^) ออกละ ไงเจ็บมั้ย ไม่ค่อยอ่ะแต่กลัว กัดฟันจนเมื่อยเลยอ่ะ คลายซะๆ
ผมก็ยิ้มให้เธอ ไปหาพี่โด้กันเหอะ เดี๋ยวเราเก็บให้ ดอตอยู่เฉยๆเหอะ นี่ เราโดนแค่มือเดียว นิ้วเดียวเองนะ ไม่ได้โดน2มือ ก็ไม่อยากให้ทำนี่ อย่าเป็นล่อน่า นี่! เธอเอามือข้างที่ไร้แผลมาตีไหล่ผม มือหนัก ก็เธอว่าเราเป็นล่อนี่ ช่วยไม่ได้ เธอก็อยู่เฉยๆปล่อยให้ผมเก็บของทั้งหมดเอง แล้วเราก็เดินไปยังสนามบาส ดอต หืม? เธอหันมาเมื่อเราใกล้จะถึงสนามแล้ว
วันอาทิตย์นี้ว่างมั้ย ก็ว่างนะ ทำไมเหรอ จะชวนไปเที่ยว เออเอาไว้ค่อยคุยกันทางโทรศัพท์นะ ดอตไปไหนมา ไอ้โด้เดินตัดสนามมาหาเธอ(แต่เสียงมาก่อนตัวซะอีก) ไปหาไรกิน แล้วไหงมากะไอ้เบดได้ล่ะ โด้หมุนลูกบาสในมืออย่างกวนๆ พอดีดอตเจอพี่เบดระหว่างทางน่ะ ก็เลยชวนมาด้วยกัน แล้วไปคนเดียวไม่ชวนเพื่อนไปงั้นเหรอ อืม ก็ไปแค่นี้ เพื่อนดอตอยากดูพี่แข่งบาสนี่ ก็เลยไม่ได้ชวน
เออๆ เดี๋ยวกลับไปด้วยกันเลย ไปก่อนดิ ไปหาไรกิน นะๆ เดี๋ยวไปกินที่บ้าน ดอตก็ต้องทำเองอ่าดิ ชั้นทำให้ เข้าใจป่ะ ไปกลับ ไอ้โด้ดูลนๆแฮะ แล้วอาร์กก็เดินตัดสนามมาหาเธอ ดอตไปกันมั้ย พี่กะคนอื่นๆว่าจะไปกัน ไปมะ เออ..คือ คงจะไปไม่ได้อ่ะคะ พอดีพี่โด้เค้าจะรีบกลับ เออ ผมเข้าใจพฤติกรรมรีบๆของไอ้โด้แล้ว(อย่างงี้ค่อยเข้าท่าหน่อย ดีมากเพื่อน^^)
ไปได้แล้วดอต ไอ้โด้ถือกระเป๋าของเธอรออยู่แล้ว ง่า งั้นดอตไปแล้วนะพี่อาร์ก พี่เบดไปนะ เดี๋ยวโทรไป เธอพูดจบก็วิ่งไปหาไอ้โด้ที่ยืนรออยู่ แล้วผมก็เดินขึ้นห้องไป / มือเป็นไรอ่ะ โดนเสี้ยนตำน่ะ เอาออกยัง ออกแล้ว ใครเอาออกให้ ห้องพยาบาลเหรอ อ..อืม กัดฟันแทบตาย ไม่กล้าร้องเลยอ่ะพี่โด้ ฉันรีบแต่งเรื่องสดๆเดี๋ยวนั้นเลย
ขืนบอกไปว่าเขาเป็นคนทำให้ โดนด่าแหงๆ เมื่อกลับถึงบ้าน ฉันก็ตรงเข้าไปเปิดตู้เย็นหาอะไรทาน ไปกินอะไรมาแล้ว ไม่อิ่มเหรอไง รองท้องรอพี่อ่ะแหละ แต่ตอนนี้หิว เออ..พี่โด้ หืม? แอบไปชอบคนที่เค้าชอบคนอื่นอยู่ทำไงดีอ่ะ รักเค้ามากมั้ย พี่โด้เงยหน้าจากหม้อมาม่าที่ต้มอยู่มามองฉัน ก็ไม่รู้สิ เฮ้อ ถามใจตัวเองให้แน่ๆก่อน ว่ารักหรือหลงจะได้ไม่เสียใจ
พี่โด้จะกันเค้ามั้ย โอ๊ย! ถ้าเป็นความต้องการของเราจริงๆก็ไม่ขัดหรอก ชั้นมีน้องอยู่คนเดียวไม่หวง ไม่ห่วง จะให้ไปห่วงใคร ห๊ะ! พี่แป๊ปไง โหยย หมดมู้ดเลย กำลังซึ้งๆ เอ้า!กินซะ ชามมาม่ารสต้มยำกุ้งควันกรุ่นตรงหน้าเรียกน้ำย่อยได้เป็นอย่างดี ฉันคีบเส้นมาม่าเข้าปากอย่างหิวๆ ชั้นพูดจริงๆนะ ค่าาา ดอตก็มีพี่ชายคนเดียวเหมือนกัน ฉันซดน้ำ อร่อยมะ
นี่พี่โด้ มาม่ามันปรุงเสร็จไม่ใช่เหรอ แล้วนี่จะไม่อร่อยได้ไงอ่ะ หว่า รู้ทันจนได้ 555 แล้วมือถือฉันก็ดัง ว่าไง เขานั่นเอง ทำไรอยู่ กินมาม่าอยู่ มากินด้วยมะ 555 รอด้วยล่ะ จะไปนั่งกินด้วย ไปทำเอาเองนะ จะหมดแล้ว ทำให้หน่อยสิ ไม่อ๊าววว ขี้เกียจ ยังไม่ถึงบ้านเหรอ อืม นั่งรถอยู่ เดี๋ยวถึงค่อยโทรมาก็ได้ เปลืองแย่ เขาก็เป็นประเภทงก(เล็กๆ)อ่านะ
ไม่ว่างเหรอ ว่างแต่ไม่ได้ไม่อยากคุยหรอกนะ แต่กลัวพี่ไม่มีตังค์ งั้นเอาไว้เราโทรไปใหม่ จ้า พูดเพราะมั่งเหอะ ก็พูดอยู่นี่ไง แล้วเขาก็วางสายไป แต่ประโยคก่อนวางสายนี่สิ ทำเอาหัวใจแทบลงไปกองที่เท้า เราชอบคนพูดเพราะ (โอ๊ยยย จี๊ดพิลึกแฮะ^^) กลัวจะมีอาการให้เธอรู้ แค่เจอก็ยังสั่น จะไม่เพียงหลบตาเธอเท่านั้น. กลัวจะมีอาการให้เธอเห็นแล้วเธอนั้นรู้ทัน ก็กลัวเธอนั้นไม่เหมอนเดิม ว่าไง ฉันกรอกเสียงลงโทรศัพท์บ้านอย่างคาดว่าจะเป็นเขา รู้เหรอว่าเป็นใคร
อืม ก็พอรู้อ่ะ ฉันชำเลืองไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ผนังห้อง 20.47เวลาที่เขาชอบโทรมาเสมอๆ ว่างอยู่มั้ย ก็ว่าง เดี๋ยวรี่เสียงเพลงแปปนึงนะ ฉันกดพักสายแล้วก็รีบวิ่งไปรี่เสียงวิทยุที่กำลังฟังอยู่แล้วก็กลับมาคุยโทรศัพท์ต่อ ปล่อยให้เสียงวิทยุคลอไป ฟังเพลงอยู่เหรอ ก็พอดีเบื่อๆน่ะ ฟังไรอยู่ วิทยุ แต่ไม่ต้องถามนะว่าเพลงอะไร ไม่รู้เหมือนกัน 555 โทรมาคุยเฉยๆเหรอ ไม่ได้เหรอไง ได้สิๆ มีไรจะปรึกษาหน่อย ว่ามา
เรื่องวี่น่ะ ว่ามาสิๆ ทำไงดี ทำใจ ทำแบบเดิมนั่นแหละ จีบหญิงมันไม่ยากนักหรอก ตกลงวันอาทิตย์ว่าเหรอเปล่า ว่าง ที่ไหน กี่โมงล่ะ ไปทำไรมั่ง ขอรวบรัดนะ จะไปนอนแล้ว อ้าว!อืมเจอกันที่หน้าโรงเรียน 10โมงครึ่ง ไปเดินเที่ยวน่ะ พี่ก็ไม่รู้ อยากไปไหนล่ะ ไปไหนก็ได้อ่ะ
4 ตุลาคม 2547 17:59 น.
ความทรงจำ
มาหาใครคับน้องดอต ไอ้ไท้รีบดักเธอไว้ก่อน เออ..ก็มาหาพี่โด้น่ะสิคะ เอาชีสมาให้เนี่ยเห็นวางไว้ข้างโทรศัพท์ พี่โด้ล่ะค่ะ
เธอสอดส่องสายตาไปรอบๆแล้วก็ยังไม่เห็น มันไปเก็บจานล่ะมั้ง นั่งคุยกับพี่รอก็ได้ เธอยิ้มแหยๆแล้วก็ตอบปฏิเสธ(มาอย่างที่ผมคิด^^) แล้วพี่เบดทำไรอยู่อ่ะค่ะ คุยโทรศัพท์แต่เช้าเชียว คุยกะใครเอ่ย เธอเอียงคอหันมาถามผม แต่ไอ้ไท้(อีกแล้ว)ชิงตอบขึ้นซะก่อน มันกำลังบอกรักวี่น่ะ ดอตรู้จักวี่รึเปล่า ไอ้ไท้
ผมพักสายหันมามองมันนิดๆแต่เกรงใจปลายสายจึงกลับไปคุยต่อ เธอชะงักนิดนึง คุยกะพี่วี่เหรอ งั้นดอตไม่กวนนะ ผมกำลังจะปฏิเสธแต่ไอ้โด้โผล่มาซะก่อน อ้าวไง! มาไม ไม เดินมาไม่ได้เหรอไง ที่พี่โด้คนเดียวซะที่ไหน แบร้ๆๆๆ ไม่ต้องมายั่วโมโหเลย ว่าไง เอาชีสมาให้ เห็นลืมไว้
เออใช่ ลืมสนิมเลยว่าไอ้เบดมันขอยืมไว้ แล้วนี่มันทำไรอ่ะ เห็นคุยโทรศัพท์กะพี่วี่ หวานซะอย่าเพิ่งไปกวนเค้าเลย เธอทำหน้าเลี่ยนๆแล้วก็ยื่นแฟ้มสีเขียวไปให้ไอ้โด้ งั้นเดี๋ยวดอตไปแล้วนะ จะไปหลับต่อบนห้อง ระวังไปเข้าแถวไม่ทันนะ ค่า บายๆ
พอผมวางสายไอ้โด้ก็ยื่นแฟ้มมาให้ ขอบใจเว้ย เดี๋ยวคงต้องขอบคุณดอตอีกคน เดี๋ยวกูบอกให้ เออไอ้โด้ ดอตไม่สบายเหรอต้องไปนอนบนห้อง 555เปล่า สังสัยมันคงนอนไม่พอน่ะ เห็นเมื่อคืนคุยโทรศัพท์ดึก ดึก? ผมวางสายจากเธอแค่ราวๆ5ทุ่มเศษๆ(ซึ่งเป็นเวลาปกติที่เธอยังไม่นอน)เองนะ ก็เห็นคุยเสร็จราวๆตี2มั้ง ตี2!!! อืม เธอไปคุยกับใครนะ เอาเวลาที่วางจากผมไปคุยกับใคร?? /
ฉันฟุบลงกับโต๊ะอย่างเพลียๆเมื่อเดินขึ้นห้องมา ก็เมื่อคืนไอ้นุ่นดันโทรมาต่อจากพี่เบดเลย ก็เลยคุยยาววว ปาไปเกือบๆตี2ครึ่งแน่ะ ไอ้ดอตตต โอยยยย ฉันเงยหน้ามองไอ้แช๊ทที่เดินเข้ามาในห้องเรียน ไปที่อื่นก่อนไป จะนอน มันก็มาเล่นหัว(เล่นหาง)อยู่สักครู่แต่พอมันเห็นว่าฉันไม่เล่นด้วย มันก็เลิกเล่นไป
คาบแรกเรียนวิทย์ที่ห้องทดลองนะเว้ยยย ค่าาาา ฉันขานรับอย่างเสียไม่ได้แล้วก็ผล็อยหลับต่อ - -
ยืมลิปหน่อยดิไอ้ดอต ลินขอยืม ยืมกระจกหน่อยดิ วิฟขอยืม ยืมหัวใจหน่อยดิ ไอ้บ้า บ้าเปล่าเนี่ยไอ้แช๊ท ฉันด่าเข้าให้ ขอไรไม่ขอดันมาขอไรพิเรนทร์ๆ เอ๊!รึว่าจะให้พี่.. ฉันรีบปิดปากไว้ก่อนที่มันจะพูดมากไปกว่านี้ ต้องเรียกพี่อาร์กๆๆๆๆ เมื่อดิ้นหลุดก็แหกปากร้องเลย ไอ้แช๊ท ฉันไล่จับมันแต่ไม่ทันระวังก็ไปชนพี่เบดเข้า ดอต พี่เบด โทษนะไม่ได้ตั้งใจชนน่ะ ไม่ได้ใส่แว่นล่ะสิถึงได้มองไม่เห็น ไม่เห็นเกี่ยวเลย ฉันอุบอิบบอกไป คราวหลังก็ใส่แว่นสิ ไม่เอา ใส่สิ น่ารักดีออก ฉันอึ้งไปนิดก่อนจะเสเปลี่ยนเรื่อง
อย่าชมมากดิ เดี๋ยวคำพูดที่จะเอาไปใช้กับพี่วี่ก็ไม่เหลือหรอก พี่กับวี่.. เดี๋ยวดอตไปแล้วนะ เดี๋ยวเพื่อนมันด่าตายเลย ฉันรีบโบกมือแล้วก็เดินไปหากลุ่มของฉัน โดยที่ไม่เห็นสีหน้าสลดของเขา / เธอดูไม่สงสัยที่ผมรู้ว่าเธอใส่แว่น แล้วก็ไม่เปิดโอกาสให้ผมได้แก้ตัวเรื่องวี่เลยด้วย ไอ้ไท้ ผมกระชากคอเสื้อมันให้ลุกขึ้น(มาแนวโหดๆ^^)
เฮ้ย!ไรว่ะ ไอ้เบดมึงเป็นไรเนี่ย ไอ้เบด ไอ้หยกรีบวางสมุดลงและเข้ามาแกะมือผมออกจากคอเสื้อไอ้ไท้ มึงไปบอกดอตทำไมเรื่องวี่ เอาเรื่องงี่เง่าๆไปเล่าให้ฟังทำไม ผมพูดจบก็ปล่อยคอเสื้อและผลักมันอย่างแรง ไอ้เบด
อย่าเล่นงี้อีก กูไม่ชอบ ก็แค่ล้อเล่น มันลุกมาต่อปากต่อคำกับผมแต่ไม่ใช่เพราะโกรธแต่เพราะขำต่างหาก มึงก็เคยทำอย่างนี้กับวี่มาแล้วระเว้ย ที่กูเป็นอยู่ตอนนี้ก็เพราะมึง ไอ้การล้อเล่นไม่เลือกเนี่ย ไอ้เบด555 กูเตือนมึงไว้อย่าง อย่าไปแสดงอาการแบบนี้ให้ไอ้โด้เห็นนะเว้ย เดี๋ยวมึงจะลำบาก แล้วเรื่องวี่ถ้าไม่สำคัญยังไงก็ตัดๆออกซะ เดี๋ยวต่อไปจะแย่ ไอ้หยกมึงจะเล่นเพลงไหนว่ะ มันนั่งลงคุยกับไอ้หยกต่อโดยที่ไม่สนใจผมอีก ไอ้เบด มึงมายืนค้ำหัวกูไมเนี่ย นั่งดิวะ มันบ่นๆแล้วผมก็นั่งลงข้างไอ้หยก แล้วนี่ไอ้โด้ไปไหนว่ะ
ผมหันไปถามไอ้หยก ไปเล่นบาสแข่งกะน้อง แข่งกะน้อง? ก็ไปดูดิวะ เด็กม.5 ผมก็รีบไปยังสนามบาส - - พี่อาร์ก สู้ๆเค้านะ เสียงเชียร์จากข้างสนามเป็นเสียงของเด็กผู้หญิงล้วนๆและเป็นกลุ่มของเธอด้วย ดอต ผมเดินไปยืนดูอยู่ข้างๆเธอแล้วเธอก็หันมา พี่เบด มาดูบาสเหรอค่ะ อืม เชียร์ใครล่ะเนี่ย ไม่เชียร์สักคน ทำไมล่ะ พี่อาร์ก เราก็รู้จัก พี่โด้ ก็พี่ชายเรานะ ใครจะไม่เชียร์พี่ชายตัวเองล่ะ ดูไปเหอะ เราไปละ ไปไหน ยังไม่จบเลยนะ ช่างเถอะ ไม่ได้แข่งกันวันเดียวนี่ เธอพูดจบก็เดินหนีไป ผมก็รีบเดินตามไปเดินเคียงข้าง คำพูดของเธอเมื่อกี้ยังติดใจผมอยู่ หมายความว่าไงอ่ะ ก็หมายความอย่างที่พูดนั่นแหละ พี่โด้ไม่ได้บอกเหรอไง บอกไรล่ะ
เรื่องบาสไง เปล่า สงสัยพี่คงไม่จำเป็นต้องรู้ล่ะมั้ง ดอตอย่าพูดงี้ดิ ก็คือ 2คนนี้เค้าแข่งแบบนี้กันมาทุกวันเลย ทั้งอาทิตย์เลย เบื่อสายตาจะแย่ ท่าทางจะไม่จบหรอกวันนี้น่ะ ดูท่าทางเธอจะไม่ค่อยเห็นด้วยนักกับการแข่งครั้งนี้ ไม่มีไรทำเหรอไง มาตามเราอยู่ได้ อืมมม..ว่าง นี่ เราไล่นะไม่ได้ต้องการคำตอบ ดูเธอจะไม่อยากเจอผมด้วย พี่กับวี่ไม่ได้เป็นแฟนกัน เค้าปฏิเสธ? เปล่า คำตอบนั้นทำเอาเธอเลิกคิ้วอย่างสงสัย หมายความว่าไงพี่เบด พี่ไม่ได้บอกรักวี่ แต่ที่เราเห็นเมื่อเช้า
แค่คุยโทรศัพท์กันธรรมดา ไม่เชื่อ น่าเสียดายแย่ รอโอกาสนี้อยู่ไม่ใช่เหรอไง ตัดใจแล้ว เพิ่งตัดใจตอนคุยโทรศัพท์เหรอไง ก่อนหน้านั้น ไมไม่บอกเราเลยนะ ก็คิดว่าไม่จำเป็นนี่ เธอไม่เห็นเราอยู่ในสายตานี่ เราเป็นเพื่อนเธอคนึงรึเปล่า ดอตเป็นมากกว่านั้น.. ผมสวนคำอย่างทันทีแล้วก็เอื้อมไปจับแขนเธอไว้ เธออึ้งไปเลย
ผมก็เลยรีบเสริมกลัวเธอสร้างกำแพงขึ้นมากันผม ดอตเป็นน้องที่เราสนิทมากที่สุดนะ เราไม่อยากให้ดอตปวดหัวเรื่องแบบนี้ เรารู้สึกว่ารบกวนดอตมากเกินไป พักหลังนี้พอเราพูดถึงวี่ ดอตก็รีบเปลี่ยนเรื่องทุกทีเลย เราก็เข้าใจนะถึงได้ยอมเปลี่ยนเรื่องง่ายๆ ถ้าเป็นไอ้หยกมันไม่มีสิทธิ์เปลี่ยนเลย
28 กันยายน 2547 16:14 น.
ความทรงจำ
ไม่เป็นไร ยังไงเราก็ไปดูบาสอยู่แล้วนี่ อาจจะไม่ไปก็ด้ายยย ไปดิ นี่เธอ ชั้นขี้เกียจไปดูก็ไม่ได้ อยากจะรีบกลับบ้านไปนอนน่ะ โห! แต่ก็ได้ เดี๋ยวจะเดินผ่าน แค่เดินผ่านนะ คร้าบบบ ได้หมดแหละ แล้วนี่ไม่มีเรียนเหรอ มีสิกำลังจะไป เราล่ะ ไม่ต้องเอ่ยปากไล่ก็ได้ ง่า ไม่ได้ไล่ เธอก็ดึงแขนอาร์กเบาๆ ดูสนิทสนมกันมากเลย เดี๋ยวไปละ ฮับ เมื่ออาร์กเดินไป เธอก็ดื่มชาเขียวในมือต่อ ใครเหรอ ผมถามขึ้น ห๊ะ! ใครคับ คนเมื่อกี้น่ะ อ๋อ พี่อาร์ก เป็นพี่straffสีดอตเอง ก็สีพี่ด้วยนี่ สนิทกันมากเหรอ ก็ถือว่าสนิทนะ กลุ่มดอตไปบ้านพี่แกออกบ่อย ไปบ้าน?? อืมดิ ก็ไปไง กลุ่มดอตเล่นบาสกะพี่เค้าทุกวันอ่ะ แล้วเราไม่เล่นเหรอ ไม่อ่ะ เล่นไม่เป็น555 สอนให้เอามั้ย จะไหวเหรอ ไหวดิ ตอนเย็นวันนี้เจอกัน เอางั้นเหรอ พี่เลิกกี่โมงกันล่ะ ก็4โมง ผมตอบอึกๆอักๆ ดอตไม่รอหรอกนะ วันนี้ไม่มีซ้อมแสตนด้วย โหยยย รอหน่อยดิ ไม่เอา ถ้าไม่ซ้อมเราเลิกแค่บ่าน2 20เองนะ ให้รอถึง4โมงเราก็แก่เลยสิ รอนะ เอางี้ ดูก่อนแล้วกัน ยังไม่รู้มีอะไรด่วนรึเปล่า เธอพูดจบก็เขย่าๆขวดชาเขียวบ่งบอกให้รู้ว่ามันหมดแล้ว(เหมือนเวลาของผมหมดแล้ว แย่จังT^T) หมดยังพี่เบด หมดแล้ว อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ เมื่อผมเห็นท่าทางตกอกตกใจของเธอเพราะคำพูดของผม ผมก็เลยรีบแก้สถานการณ์ ล้อเล่นหรอก ปะไปเรียนกันเหอะ เดี๋ยวพี่เดินไปส่งนะ ตามใจสิ / ไม่อยากจะบอกหรอกนะ ว่าที่เขาพูดเมื่อกี้สร้างความแปลกใจ ตกใจ อึ้งได้รวมๆกัน แต่นี่เขากลับบอกว่าล้อเล่น ฉันควรจะทำไงดีเนี่ยยย แล้วสุดท้ายวันนี้ฉันก็รีบหนีกลับบ้านก่อน เขาจะรอหรือว่าไม่รอฉันก็ไม่สนอ่ะ(ใจร้ายจังเลยอ่านู๋ดอต:ความทรงจำ) ไม่รู้ว่าถ้าไปเจอเขาแล้วจะวางตัวยังไงดี กริ๊งๆๆ ฉันเอื้อมไปรับโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง คะ ไม่ต้องทำเสียงหวานก็ได้แก ชั้นเอง เสียงล้อของไอ้นุ่นดังมาตามสาย ไม่ได้ทำเสียงหวานเว้ย เออ มีไร แล้วฉันก็คุยกับมันไปเรื่อย จนมือถือของฉันดัง แปปนะแก ฉันพักสายไอ้นุ่นแล้วก็หยิบมือถือดูเบอร์คนโทรเข้าก่อนกดรับสาย อืม มีไร ใช้สายอยู่เหรอ เขานั่นเอง อืม คุยกะเพื่อนอยู่ มีไรเปล่า พอดีง่วงอ่ะ อยากให้ชวนคุยหน่อย อืม..เอาไงดีอ่ะ อืมขอเวลาสัก..สัก..สัก10นาที ก็ฉันประมาณเวลาไม่ค่อยเก่งนี่น๊า แล้วนี่ก็กำลังคุยติดพันอยู่ 5นาทีไม่ได้เหรอ อ่ะก็ได้ 5นาทีก็5นาที 5นาทีนะ เดี๋ยวเบดโทรไปหานะ อืมมม.. วางแล้วนะ อืมมม..ก็รีบวางสิ ขอโทษที่รบกวนนะ อืม พอฉันวางแล้วยกหูโทรศัพท์ขึ้นมาปุ๊บ ใครโทรมา พี่เบดเหรอ อืม บอกพี่เบดด้วยว่าขัดจังหวะมากๆ อ่าจ้าๆ อย่าลืมบอกนะแก เออๆ พอฉันวางโทรศัพท์ลงกับแป้น บิดขี้เกียจเล็กๆแล้วเขาก็โทรมา ว่าไง ฉันกรอกเสียงลงไป ช่วยคุยให้หายง่วงทีดิ คุยเป็นเพื่อนหน่อย ก็ได้ๆ วันนี้เราคุยโทรศัพท์เยอะแล้วนะ แสบคอไปหมด เหอๆ ไมไม่พักล่ะ คุยกับใคร ก็มันเสียอารมณ์ คุยกับนุ่น พักผ่อนมากๆนะ เดี๋ยวไม่สบายเอาคุยโทรศัพท์นานๆอ่ะ อ่านะ ยังไงก็ไม่ค่อยสบายอยู่แล้วอ่ะ ก็รีบๆนอนสิ จะได้ไม่เป็นหนักกว่าเดิมไง ขอบคุณค่าาาาา พูดเพราะมั่งเหอะ อ่านะ เดี๋ยวจะไม่พูดแล้ว555 ตอนนี้วี่ก็ไม่สบาย 555+ ฉันเสหัวเราะกลบเกลื่อน ทำไมเขาต้องพูดชื่อผู้หญิงคนนี้ให้ฉันฟังโคตรบ่อยเลยนะ เข้าใจมะอ่า ว่าไม่อยากได้ยิน ไม่อยากได้ยินอ่าาาา -*- T^T(เขาจะไปรู้ได้ไงล่ะ ก็คิดในใจ^^) คุยกับพี่วี่ด้วยเหรอ ช่วงนี้อ่ะไหนว่าจะไม่คุยไง เออเนาะ ฉันก็บ้าตามเขาไปอีก ก็มันอดไม่ได้น่ะ ไม่รู้สิเหมือนเป็นหน้าที่อ่ะ อืม ขอเปลี่ยนเรื่องได้มะ คุยเรื่องนี้ตอนนี้หลับแหงๆ ตอนนี้เป็นเวลา23.24 อ่ะ!ได้ๆ ดีนะที่เขายอมเปลี่ยนเรื่องง่ายๆด้วยเหตุผลไร้สาระฟังไม่ขึ้นเป็นที่สุดแบบนี้ พี่ตื่นละ เดี๋ยวไปอ่านหนังสือต่อ ง่ะ ไหงงี้อ่า บทจะคุยก็คุย บทจะวางก็วาง ก็ตอนนี้ตาสว่างแล้วนี่ อืมๆ ไปอ่านหนังสือเหอะ วางก่อนนะ นะ เดี๋ยวจะโทรไปหาใหม่ ฮับ อืม เมื่อวางโทรศัพท์ลงกับแป้นแล้ว ฉันก็รีบกดหน้าลงกับหมอนลายบี1บี2คู่กาย ทำไมอยู่ๆน้ำตามันรื้นๆคลอๆอยู่ในตาแบบนี้ล่ะ เป็นไรว่ะเนี่ย หรือว่าไม่น่า ฉันคงไม่ได้รักเขาหรอกนะ รักไม่ได้ๆ ก็รักไปก็เจ็บเปล่าๆก็เขาน่ะเอาแต่พร่ำเพ้อถึงแต่พี่วี่ๆคงไม่เหลือพื้นที่จะคิดถึงใครแล้วล่ะ(T^T) / ผมแกล้งเอาชื่อวี่มาอ้างแต่ดูเธอก็เหมือนเดิม คุยได้ไม่นานก็เปลี่ยนเรื่องแต่คราวนี้เหตุผลมาแปลก สงสัยเธอคงเพลียอ่ะคุยโทรศัพท์มาทั้งวัน - - วันนี้ผมนั่งเล่นหมากรุกอยู่กับไอ้หยกและมีไอ้ไท้เป็นกรรมการ ใครแพ้ต้องบอกรักผู้หญิงนะเว้ย ไอ้ไท้ประกาศขึ้นมา เฮ้ย!ไม่เอาเว้ย งี้ไอ้หยกก็ได้เปรียบดิวะ เดี๋ยวมันก็ไปบอกซ่าแฟนมันอ่าดิ ถ้ากูแพ้กูไม่บอกซ่าก็ได้ แต่มึงต้องบอกวี่ เฮ้ย! ผมร้องเสียงหลง ก็ผมเลิกชอบวี่ไปแล้วนี่จะให้ไปบอกรักมันก็จะยิ่งลำบาก พักนี้ผมยิ่งหลบๆวี่อยู่ด้วย ไง กล้าเปล่าๆ ไอ้หยกจัดวางหมากแต่ละตัวให้เข้าที่แล้วก็หันมายักคิ้วแผลบๆให้ เอาก็เอา แล้วเราก็ลงมือเล่นกัน ผมชนะไปอย่างฉิวเฉียด เฮ้ย!ไอ้หยก มึงบอกดิๆ ผมทวงคำสัญญา เออได้ๆ โทรศัพท์นะ มันหันมาถามผม ได้เว้ย แต่ต้องไม่ใช่ซ่า เออ กูรับปากแล้วนี่ มันก็บอกรักคับ บอกจริงๆแต่บอกกับแม่มัน!!! โคตรเจ้าเล่ห์เลยมึง 555 ผมเก็บกระดานหมากรุกโดยที่มีไอ้ไท้หัวเราะอย่าง(โคตร)ขำช่วยอีกแรง แล้วโทรศัพท์มือถือผมก็ดัง ปรากฏว่าวี่โทรมา(เหมือนจะรู้) ผมจึงต้องกดรับอย่างเสียไม่ได้
Lovers
0 คน เลิฟความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
911
