28 เมษายน 2547 15:26 น.
ความทรงจำ
เราพบเจอกันในวันที่ฟ้าหม่นไม่สดใส
เธอเข้ามาเติมเต็มใจที่อ้างว้าง
จากวันเดิมๆก็เปลี่ยนแปลงไป
แต่เมื่อเธอแค่ผ่านมา เธอก็เลยจำต้องไป
เราจำต้องลากันแล้วในวันนี้
เธออาจจะลืมฉันในสักวันนึง
แต่ฉันจะไม่ลืมเธอเลย
เธอเหมือนสายลมแวะมาทักทาย
ดอกหญ้าริมทางอย่างฉัน
ถามไถ่สุขภาพและดูแลจนดอกหญ้าดอกนี้
เข้มแข็งและสามารถสู้อากาศหนาวเหน็บได้ในคืนนี้
และคืนอื่นอื่น ตลอดไป สามารถสู้กับแดดที่แรงจ้าในตอนกลางวัน
เมื่อเธอเห้นว่าฉันดูแลตัวเองได้ - - - - เธอก็พัดฉันผ่านไป
21 เมษายน 2547 15:37 น.
ความทรงจำ
ก็รู้ตัวดีว่าเธอนั้นเบื่อกัน
ไม่อยากเจอหน้า...ไม่อยากได้ยินเสียง
ไม่อยากพบอยากเจอ....
ตั้งแต่ที่คำๆนั้นหลุดออกจากปากฉันไป
จากมิตรที่เคยสนิทชิดใกล้
กลับเปลี่ยนไป...ไม่เหลือแม้เงาเดิม
กลับมาเป็นแบบเดิมไม่ได้เหรอ
เธอไม่รักฉันก็ได้...แต่กลับมาเป็นเพื่อนไม่ได้เหรอ
ดีใจนะ...ที่เธอไม่ได้รักเรา
เพราะเราอยากมีเพื่อนแบบเธอ เธอพูดพร้อมกับก้าวมาในชีวิตฉัน
เสียใจลึกๆนะ...ที่เธอรักเรา
งั้นเราอย่ามาคุยกันเลยนะ
เราอยากได้เพื่อน ไม่อยากได้แฟน เธอพูดพร้อมกับเดินออกจากชีวิตฉันไป
ขอโทษนะถ้าทำเธอผิดหวังในตัวฉันซะมากมาย
ที่ทำให้เธอต้องไปหาเพื่อนใหม่
แต่อยากให้รู้ว่าฉันไม่ตั้งใจเลย
16 เมษายน 2547 10:59 น.
ความทรงจำ
กำลังจะหลับแล้วแต่เธอคนดีดันโทรมา
ก็กำลังว่าๆอยู่ใครน๊าช่างโทรมา
เห็นเป็นเบอร์เธอเท่านั้นแหละ
หายง่วงทันทีเลยล่ะจ๊ะ
------------------------------------------------------------------------------
ยอม...เป็นทุกข์แทนเธอ
...แบกรับความเศร้า เสียใจที่เธอมี
...ตายแทนเธอได้
...แม้ว่าจะไม่ได้เป็นคนๆนั้นก็ตามที
------------------------------------------------------------------------------
ฉัน...ไม่ต้องการให้เธอมองมา
แต่ขอแค่มองเธออยู่อย่างนี้ได้ไหม?
ยอม...เจ็บแทนเธอนะคนดี
เธอเจ็บรู้ไหมใครที่เจ็บมากกว่า
เพื่อ...ได้เห็นเธอเป็นสุข
ได้เห็นรอยยิ้มสดใสของเธอทุกวัน
เธอ...ไม่ต้องมาใส่ใจกันมากมายก็ได้
เพราะฉันคงไม่มีค่ามากมายขนาดนั้น
-------------------------------------------------------------------------------
12 เมษายน 2547 11:54 น.
ความทรงจำ
ฉัน...มองเธอด้วยสายตา
ยัง...เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
คง...มีแต่เราที่เฝ้าคอย
รอ...เธอหันมามีใจ
12 เมษายน 2547 11:42 น.
ความทรงจำ
ฉันนั้นเป็นแค่คนธรรมดา
ที่ดำเนินชีวิตไปอย่างเรียบง่าย...ผ่านไปวันๆ
ไม่มีเหตุการณ์พิเศษที่ชวนให้ดีใจ
แต่แล้ววันหนึ่งเมื่อยามที่ฉันนั่งมองไปยังเส้นขอบฟ้า
ยามที่ดวงอาทิตย์สีเพลิงดวงกลมโตตกลงจากขอบฟ้า
อากาศเริ่มเย็นลงทุกที...แล้วสัมผัสอันอบอุ่น
ก็มาปลุกฉันจากภวังค์อันเศร้าสร้อย
ขอนั่งดูเป็นเพื่อนนะครับ เธอพูดเพียงเท่านั้น
และเราเหมือนกลายเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน
จากคนที่ไม่รู้จักกันมารู้จักกันและกลายเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน
ช่างบังเอิญเหลือเกิน เขาเข้ามาทำให้ชีวิตที่น่าเบื่อกลายเป็นมีสีสัน
จากเดินคนเดียว...ทานข้าวคนเดียวก็มีเธอร่วมทางในวันนี้
ขอบคุณมากที่ผ่านมาทางนี้ให้ฉันรู้ว่าโลกนี้ช่างสวยงาม
หน้าส่วนตัว
877
Lovers
0 คน เลิฟความทรงจำ
