24 มีนาคม 2547 16:22 น.
ความทรงจำ
จำจร...ลาจาก...กันไกล
ดวงใจ...ดวงนี้...ร้าวราน
ดวงใจ...ดวงนั้น...เป็นบางไหมหนอ
เมื่อยาม...ที่เธอ...ต้องไปไกล...ลับตา
เอื้อมถึงกัน...ได้เพียง.....อากาศ
ความคิดถึง...ปลิวลอยไปกับ....สายลม
สัญญาได้ไหม...คนดี...ว่าจะไม่ลืมกัน
อย่าให้ความผูกพันของเรา..
หล่นหายระหว่างการเดินทางของเธอ...
ได้ไหม...จะพยายามแข็งใจ...รอเธอกลับมา
13 มีนาคม 2547 11:33 น.
ความทรงจำ
เก็บดวงตะวันยามเช้า
ทำไข่ดาวอุ่นอุ่น
เสิร์ฟกับกาแฟหอมกรุ่น
จิบละมุนอิ่มสบายจัง
เที่ยงนี้ร้อนสะบั้น
หยิบตะวันฝานเป็นแว่น
ทำน้ำมะนาวเปรี้ยวแปร๋น
แอ่นเอี้ยงอีโก้งโทงเทง....
ตะวันรอนตอนเย็นเย็น
ยำไข่เค็มซะดีมั้ย
เก็บตะวันอันอ่อนรำไร
ยำไว้แกล้มสุราพาพลิน...
ค่ำแล้วหมดแล้วตะวัน
หมดแก้วแต่ยังไม่หมดหวัง
จันทร์เคียวเหลัยวมาน่ารักจัง
ส่งยิ้มดั่งส่งมิตรเข้านิทรา...
13 มีนาคม 2547 11:23 น.
ความทรงจำ
รักแท้...แค่ขอบฟ้า
เพียงแค่เห็นหน้าแล้วเฝ้ารอ
ไม่คาดหวังและคาดฝัน
อนาคตที่ร่วมกัน
เพราะเธอนั้นไกลเกินเอื้อม
คนคนนี้มีแค่รักแท้...ที่ไม่มีค่า
****มอบให้เท่านั้น****
10 มีนาคม 2547 14:19 น.
ความทรงจำ
ในวันนี้...วันที่ฉันกลับมา
มาหาคนที่รัก...ที่รออยู่ทุกวัน
ทำได้เพียงแค่คิดถึง...นึกถึงเธออยู่เสมอ
ที่ไม่ได้พบหน้า...พูดคุย
ก็ว่าคนดีคนนี้ยังอยากไปยืนเคียงข้างเธอ
เธอที่สัญญาว่าจะรอ...จะคิดถึงกันเสมอ
นานวันการติดต่อของเธอขาดหายไป
รู้ไหมดวงใจของฉันเจ็บร้าวราน
อยากจะมาถามจากปาก...เห็นกับตาว่าเธอเปลี่ยนใจ
แต่ฉันคงใจร้ายเกินไปถ้า...ฉันรู้ว่าเธอจากฉันไป
ไม่ได้ทันลาฉัน....เพราะเหตุผลอะไร
และทิ้งเธอไปอย่างเลือดเย็น...อย่างที่คิดไว้ก่อนหน้า
ถ้าฉันรู้คงไม่ปล่อยให้เธอทำแบบนั้น....อีกเลย
10 มีนาคม 2547 10:49 น.
ความทรงจำ
ฉันรอคอยคำว่ารัก....ได้ทั้งชีวิต
ไม่เรียกร้อง...ไม่คาดหวัง
ไม่บีบบังคับให้เธอพูดมันออกมา
ฉันรอคอยคำว่าขอโทษ...ได้ทุกวัน
ไม่เอ่ยปาก...ไม่โทษเธอ
แม้ว่าความผิดนั้นจะเป็นเพราะเธอทำ
ฉันรอคอยคำว่าเลิก....ได้ทุกนาทีไม่คร่ำครวญ...ไม่รั้งเธอไว้
แต่จะเดินจากเธอไปเงียบๆ
เพราะฉันรักเธอ...โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ