7 เมษายน 2547 16:56 น.
ความทรงจำ
เธอเอาแต่พร่ำบอกว่าไม่มีใครสักคน
ที่รัก-เข้าใจ-ใส่ใจเธอ
ฉันนั้นเอาแต่เฝ้าคอยรอเธอมองมา
ทางนี้ ทางที่ฉันยืนอยู่มาแสนนาน
เธอเอาแต่เดินทางไปตามหาความรัก
ฉันเอาแต่นั่งรอเธอหันมาเห็นฉัน
แต่สิ่งที่เราสองคนเหมือนกันคือ...รอคอยความรัก
จะต่างก็แค่ เธอตามหา...และฉันรอคอย....
1 เมษายน 2547 17:44 น.
ความทรงจำ
อย่ามาอ้างเหตุผลเดิมๆ
ที่ไร้สาระมากในความคิดฉัน
ไม่มีเวลา-ไม่มีเวลาจะโทรหา-ไม่มีเวลามาคุยด้วย
ไม่มีเวลา...อะไรอีกสารพัด
อยากถามเธอว่าแล้วเวลาที่เธอทานข้าวกับคนๆนั้นล่ะ
เวลาที่เธอโทรนัดเค้าให้ออกมาเจอกัน
ถ้าเธอไม่มีเวลาแล้วเธอจะทำสิ่งเหล่านั้นได้ยังไง
ถ้าเธอเห็นฉันเป็นของตายก็ขอบอกกับเธอในวันนี้ว่า
ฉันก็ไม่มีเวลาจะมาตาม...มารอคอยเธออีกแล้วนะ
มันทรมานน่ะรู้บ้างมั้ย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อย่าเอาคำว่า*เวลา*มาผูกมัด
เธอ ฉัน เขา หรือว่าใครใคร
จะรู้จักกันช้าเร็วไม่สำคัญ
อยู่ที่ว่าวันนี้ฉันทำให้เธอมีความสุขมั้ย
เธอมีความสุขมั้ย*เวลา*ที่อยู่กับฉัน
และเขามีความสุขมั้ย*เวลา*ที่อยู่กับเธอ
อย่าตัดสินว่าวันนี้เธอไม่มีความสุขที่อยู่ฉันกับเพราะเดี๋ยวเดียวก็ไปแล้ว
อย่าตัดสินว่าวันนี้เธอมีความสุขที่อยู่กับเขาเพราะฉันอยู่กับเขาได้นาน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความรักก็เช่นเดียวกัน
อย่ามองว่าคนที่เรารู้สึกพิเศษคนนี้เรารู้จักมานานนับปี
คนพิเศษคนนี้เรารู้จักมานานแค่เดือน2เดือน
แล้วถ้าคนพิเศษทั้งสองมาขอเลื่อนเป็นคนของใจล่ะ
เธอจะเลือกใคร?...
อย่าใช้เพียงเวลาที่คบในการตัดสินใจ...
ใช้หัวใจและความรู้สึกเธอดีกว่าว่าใครคนไหน...
เป็นคนที่ใช่หรือไม่ใช่สำหรับเธอ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
1 เมษายน 2547 15:13 น.
ความทรงจำ
ฉันไม่ได้เป็นคนเอาแต่ใจ
แต่เวลาที่เธอสัญญาว่าจะโทรหาทำไมเธอถึงไม่โทร
ฉันไม่ได้เป็นคนเรื่องมาก
แต่เวลาที่เจอกันฉันมักจะดูแลเรื่องการแต่งตัวของเธอ
ฉันไม่ได้เป็นคนขี้น้อยใจ
แต่เวลาที่เธอพูดแรงๆใส่ฉันก็อยากให้เธอมาง้อ
ฉันไม่ได้เป็นคนขี้งอน
แต่ฉันก็อยากให้เธอมาใส่ใจบ้างก็เท่านั้น
ฉันไม่ได้เป็นคนขี้แย
แต่ฉันอธิษฐานทั้งน้ำตาขอให้เธอปลอดภัยและสบายดี
ฉันไม่ใช่คนที่จู้จี้
แต่ที่ต้องคอยโทรหาเพียงเพื่อให้รู้ว่าเธอปลอดภัย
แต่สิ่งที่ฉันทำไปเพียงเพราะฉันรักเธอ
หน้าที่ของฉันคงหมดแล้ว...เมื่อเธอเจอคนนั้น
ที่เธอต้องการมากกว่าฉัน
ฉันไม่ใช่คนขี้อิจฉา
แต่ที่ฉันเอาแต่พูดว่าเธอไปกันไม่รอดหรอก
เพียงเพราะฉันรู้ดี-รู้ใจของคนๆนั้น ว่าเค้ารักเธอได้ไม่ถึงครึ่งของฉัน
ไม่อยากเตือนเธอ...กลัวเธอหาว่าจะดึงเธอกลับมา
ไม่อยากเตือนเธอ..แม้รู้ว่าเธอจะต้องเจ็บ
จะว่าฉันเห็นแก่ตัวก็ได้นะที่พูดแบบนั้น
เมื่อเธอไปจากฉัน เธอถามฉันว่าเคยเข้าใจกันบ้างมั้ย
ฉันไม่ใช่คนขี้สงสัย
แต่อยากถามว่าเธอเคยเข้าใจกันบ้างมั้ย
ว่าที่ทำเพราะเหตุใด >_< /font>
1 เมษายน 2547 14:54 น.
ความทรงจำ
สมุดการบ้านของอิ่ง
หนังสือเรียนของอิ่งก็ชอบ
ปากกาของ พี่.....
+++++++++++++++++++++++++++++
มันก็เป็นเพียงแค่บทกลอน
ที่เด็กคนนึงกลั่นมาจากใจ
ภาษาไม่ไพเราะสะสวยอะไรมากมาย
เนื้อหาอาจจะออกไม่ได้เรื่อง
แต่มันเป็นความรู้สึกจากใจดวงนึง
แม้ว่าพี่จะโกรธ-น้องคนนี้ก็ไม่ว่าอะไร
แค่ได้มองเห็นเงา...และได้ยินเสียงหัวเราะของพี่
แค่เพียงเท่านั้นก็เพียงพอ
+++++++++++++++++++++++++++++
ขอบคุณที่ไม่เคยแหนงหนี
แม้ว่าน้องคนนี้จะได้เอ่ยบอกคำๆนั้นไปแล้ว
และพี่ก็ตอบเราไม่ได้-ไม่เป็นไรนะคะ
ก็เข้าใจตั้งแต่แรกแล้วล่ะ
ว่าถึงบอกไปพี่จะตอบกลับมาแบบนั้น
ไม่เหนือความคาดหมายเลย
สบายใจคะที่ได้บอก-เรื่องราวที่เก็บมาตลอด
ยังไงน้องคนนี้จะยังเป็นเหมือนเดิมคะ
++++++++++++++++++++++++++++++
24 มีนาคม 2547 16:22 น.
ความทรงจำ
จำจร...ลาจาก...กันไกล
ดวงใจ...ดวงนี้...ร้าวราน
ดวงใจ...ดวงนั้น...เป็นบางไหมหนอ
เมื่อยาม...ที่เธอ...ต้องไปไกล...ลับตา
เอื้อมถึงกัน...ได้เพียง.....อากาศ
ความคิดถึง...ปลิวลอยไปกับ....สายลม
สัญญาได้ไหม...คนดี...ว่าจะไม่ลืมกัน
อย่าให้ความผูกพันของเรา..
หล่นหายระหว่างการเดินทางของเธอ...
ได้ไหม...จะพยายามแข็งใจ...รอเธอกลับมา
Lovers
0 คน เลิฟความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
789
