14 พฤษภาคม 2547 15:19 น.
ความทรงจำ
หยิบปากกาสีรุ้งมาวาดรูปบ้านหลังใหญ่
บ้านนี้มีสวนดอกไม้...หอมชื่นใจ
และที่สำคัญมีเธอเป็นหน้าต่างด้วยนะ
ก็หัวใจฉันไง เธออยู่ทุกห้องเลย
หยิบเจ้ากิ่งไม้ยาวที่เก็บได้ริมทะเล
มาวาดรูปคนเก้งก้างวิ่งเล่นไล่จับ
ให้เธอเดา เธอจะดูออกมั้ย...ว่าเป็นใคร
ฉันเฉลยให้ก็ได้ คนด้านซ้ายฉัน
ส่วนคนด้านขวาเป็นเธอนะ
เพราะเธอเล่นไล่จับชนะฉันทุกที
หยิบมีดทาเนยมาวาดรูป
มีรูปวงกลมมีเส้นโค้งด้วยแหละตั้งสองเส้น
ด้านล่างก็มีนะ เส้นยาวเลยแหละ เป็นเส้นโค้ง
เธอจะวาดให้มันเหมือนกับข้างบนเลย
ทำไมเหรอ...ฉันว่าเปลี่ยนใหม่ดีกว่า
เอากลับด้านให้ไม่เหมือนกับข้างบน
ก็จะได้รูปหน้ายิ้มเหมืนอหน้าฉันไง
13 พฤษภาคม 2547 16:13 น.
ความทรงจำ
ยังจำได้มั้ย...ถึงคนคนนี้
ที่เราเคยผูกพันเมื่อนานมาแล้ว
เมื่อเธอก็มีทางของเธอ..ฉันก็มีทางของฉัน
เราจำต้องแยกกันเดินตามความฝันของตัว
ยังจำได้นะที่เมื่อก่อนเธอฝันว่าจะเป็นหมอ
แล้วเธอสัญญาว่าจะมารักษาฉัน ดูแลฉัน ยามฉันไม่สบาย
ยังจำได้นะไอติมร้านที่เราชอบไปทานกันประจำหลังเลิกเรียน
ร้านที่ฉันบอกว่าอยากเป็นเจ้าของจะได้ตักไอติมให้เธอทานทุกวัน
มันก็เป็นแค่ความทรงจำเมื่อวันวาน
ในวันนี้ฉันมีเขาอยู่เคียงข้าง...และเธอก็มีคนเคียงข้างแล้วเช่นกัน
ฉันดีใจนะที่เห็นเธอผ่านมาทางนี้และยังทักทายกันเหมือนเดิม
แม้ฐานะจะเปลี่ยนแปลงไปตามวันเวลา...แต่ฉันสัญญา
ความผูกพันที่ฉันมีจะไม่เปลี่ยนแปลงไป...ตามกาลเวลา
เมื่อกาลเวลาเดินผ่าน
จากตะวันฉายก็เปลี่ยนเป็นลับลา
จากวันเป็นเดือน..จากเดือนเป็นปี..จากปีเป็นความทรงจำ
จากความรักเราเมื่อครั้งก่อน
กลับกลายเป็นเพียงแค่เพื่อน...เท่านั้น
10 พฤษภาคม 2547 10:47 น.
ความทรงจำ
ขอโทษนะ ที่ทำให้เธอลำบากใจ
ในการกระทำของฉัน...มันอาจจะเห็นแก่ตัวถ้าเธอมอง
แต่เธอคงไม่รู้ว่ากว่าฉันจะมาอยู่ในจุดนี้ได้
ต้องร้องไห้...ต้องปวดใจ...ต้องพยามแค่ไหน
แม้ว่าเป็นได้เพียงแค่เพื่อนสนิทเท่านั้น
แต่กับเขาล่ะ คนที่อยากรู้จักเธอ...เหมือนฉันเมื่อก่อน
ฉันก็เลยเข้าไปช่วยเหลือเขา...แม้การกระทำของฉัน
จะทำให้เธอเกลียดฉันมาก ก็ต้องขอโทษด้วย
เธออยากจะสนิทกับฉันก็ตามใจ
ฉันแค่อยากเห็นคนๆนั้น มีความสุขบ้าง...มีโอกาสอย่างฉันบ้าง
ก็เท่านั้นเอง..........................................................
6 พฤษภาคม 2547 15:42 น.
ความทรงจำ
ผู้หญิงขี้เหงาเจ้าน้ำตา
มีน้ำตาและความเหงาเป็นเพื่อน
ใช้ชีวิตทุกลมหายใจเพื่อรักเธอ
เก็บดวงใจดวงนี้ไว้คิดถึงเธอ
หวังว่าในวันนึง ความฝันนั้นจะเป็นจริง
มีเธอคนนั้นกลับมายืนเคียงข้างกาย...อีกครั้ง
6 พฤษภาคม 2547 12:50 น.
ความทรงจำ
เธอน่ารักดั่งนางฟ้า เธอน่ารักราวเจ้าหญิง
ทุกก้าวย่างในขณะที่เธอเดิน เธอพูด เธอหัวเราะ เธอยิ้ม
ชายหนุ่มหลายคนคงหมายปอง...อยากจับจองเป็นเจ้าของ
ส่วนฉันก็เป็นอีกคนที่หลงรักเธอเข้าอย่างจัง
หวังเพียงเธอจะหันมาส่งยิ้มและทักทายคนสามัญชน
อย่างฉันบ้าง...เพื่อให้ความหวัง..ความฝัน...กำลังใจของฉันมีต่อไป
Lovers
0 คน เลิฟความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
1154
