คลื่นกระทบฝั่ง....ของวันวาน....ตู๋....
กับช่วงชีวิตหนึ่ง........ ที่ฉันต้องการจะมี ใครสักคนที่ดี....... ที่เขาพอจะไปกับฉัน ใครคนนั้น ใครสักคน ที่ฉันจะให้.....ใจ แค่เพียงขอให้เธอมีจริงก็พอ รอ....รอ....รอ..... แค่...เพียง...ขอ...ให้...รัก...ฉัน...จริง...ก็...พอบทกลอนไทย
คลื่นกระทบฝั่ง....ของวันวาน....ตู๋....
วันคืนผันผ่าน..ใจฉันไม่เปลี่ยน ใจฉันวนเวียนรอเธอเสมอ เธออยู่แห่งไหนฉันใฝ่หาเธอ ฉันยังคอยเธอ...ทุกคืนทุกวัน หรือเป็นที่ฉันไม่ดีกับเธอก่อน ให้เธอต้องเสียใจอยู่เดียวดาย ฉันรับทุกข์ผลกรรมที่ก่อไว้ เธอจากไปแสนไกลไม่คืนมา
คลื่นกระทบฝั่ง....ของวันวาน....ตู๋....
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่เธอนั้นคอยเติมเต็มให้ ถึงจะไม่มากมายเท่ากับใครๆ แต่ฉันก็ดีใจที่มีคนห่วงใยกัน ใช่...ท้องฟ้านั้นแสนกว้างใหญ่ เกินกว่าสายตาจะมองทั้วถึง แต่สิ่งที่ฉันนั้นคำนึง คือคำรักหวานซึ้ง มากกว่าไขว้คว้ามองฟ้าแสนไกล เพราะไม่ได้เป็นแค่ความฝัน ที่พลันฉันตื่นแล้วเธอจะจางหาย แต่เธอเป็นอะไรต่อมิอะไรมากมาย ที่หาซื้อไม่ได้ด้วยเงินตรา เธอเป็นคนอ่อนโยน อ่อนไหว และเธอจะไม่ยอมอ่อนหัวใจให้ใครทั้งนั้น เธอว่าฉันเป็นคนเดียวที่สำคัญ ที่เฝ้า..ฝันตามหามาเนินนาน
คลื่นกระทบฝั่ง....ของวันวาน....ตู๋....
ร้อยเรียงถ้อยคำ...หมื่นพันคำหวาน ขอให้รักของเรายืนยงและยาวนาน เหมือนกับไดโดเสาร์ที่เป็นสัตว์ล้านปี ฉันนั่งอ้อนวอนดวงดาวบนฟากฟ้า ให้พรนั้นสมดั่งใจปรารถนา เพราะฉันเฝ้าห่วงหามาเนินนานแสนไกล เธอเป็นคนที่ฉันรัก....รักหมดหัวใจ รักมากกว่าใคร หลายพันทวี หากคำขอนั้นศักดิ์สิทธิ์ ฉันคงผูกชีวิตไว้ที่เธอคนนี้ เธอเป็นคนอ่อนโยน แสนดี และเป็นคนใจดีกับฉันเสมอมา ถึงแม้ฉันจะเคยทำผิด แต่เธอไม่คิดติดใจโกรธฉัน เธอไม่เคยลืมเลือนกัน แม้วันที่เราห่างไกล
คลื่นกระทบฝั่ง....ของวันวาน....ตู๋....
เมื่อแสงทองสาดส่องที่ขอบฟ้า ฉันมองหาคนรักจากไปไหน หรือเธอลืมสัญญาจากหัวใจ เธอมอบให้ครานั้นฉันยังจำ พอคืนวันผันผ่านใจก็เปลี่ยน เฝ้าวนเวียนวกวนหาคำถาม ว่าคนดีที่ฉันรอมาแสนนาน จะจากกันเป็นอื่นหรืออย่างไร หากชีวีไม่สิ้น รักไม่สุด จะตามฉุดความฝันที่จากหนี ด้วยสัมพันธ์เปี่ยมล้นด้วยไมตรี ที่ใจมีมอบสู่หัวใจเธอ หวังว่าคงเห็นค่าคำ คำนี้ ที่ฉันคิดรัอยเรียงถ้อยคำหวาน ถึงเมื่อรักจะไม่เหมือนเช่นวันวาน แค่มีเธอเคียงข้างก็คงพอ